Όταν Σταματάς να Κοιτάς και Αρχίζεις να Γίνεσαι!

Όταν Σταματάς να Κοιτάς και Αρχίζεις να Γίνεσαι.

 H δημιουργία αρχίζει με την σκέψη. Όταν δούμε ότι δεν έχουμε κάτι που θέλουμε, βιώνουμε φυσικά την έλλειψη επειδή δεν έχουμε αυτό που επιθυμούμε. Έτσι αρχίζουμε να δημιουργούμε μέσω της φαντασίας μας. Είναι η φυσική, εσωτερική μας κλίση να είμαστε ενεργοί δημιουργοί. Όσο περισσότερο σκεφτόμαστε γι αυτά τα πράγματα που μας λείπουν και φανταζόμαστε πως θα ήταν να τα έχουμε, τόσο περισσότερο ο εγκέφαλός μας αρχίζει να δημιουργεί εικόνες και απεικονίσεις του πως θα μπορούσε να είναι το μέλλον μας. Αυτό σημαίνει να ονειρεύεσαι το όνειρο του μέλλοντος.

Αυτή η διαδικασία ξεκινάει στο μετωπιαίο λοβό- το δημιουργικό κέντρο του εγκεφάλου. Όταν ο μετωπιαίος λοβός ενεργοποιείται, στρατολογεί  και τα κυκλώματα στο υπόλοιπο μέρος του εγκεφάλου που συνδέονται με πράγματα που μάθαμε ή βιώσαμε στη ζωή μας. Σαν αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος μας αρχίζει να πυροδοτεί καινούργιες αλληλουχίες, μοτίβα και συνδυασμούς.  Κάθε φορά που το κάνουμε αυτό δεν αλλάζουμε μόνο το νου μας- επειδή ο νους είναι ο εγκέφαλος εν δράσει- αλλά αρχίζουμε να αλλάζουμε και τον εγκέφαλο μας.

Αν συνεχώς σκεφτόμαστε πως να κάνουμε το μέλλον μας πραγματικότητα, βάζουμε φυσικά και τον εαυτό μας στο σκηνικό του μέλλοντος μας. Σύμφωνα με έρευνες πάνω στη νοητική πρόβα, από τη στιγμή που θα μπούμε σ’ αυτό το σκηνικό αρχίζουν να γίνονται αλλαγές στον εγκέφαλο μας. Επομένως κάθε φορά που το κάνουμε αυτό, στρώνουμε καινούργια νευρολογικά μονοπάτια(στη παρούσα στιγμή) που κυριολεκτικά κάνουν τον εγκέφαλο μας να μοιάζει με τον εγκέφαλο του μέλλοντος μας. Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλος μας, δείχνει, ότι το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε έχει ήδη συμβεί.

Αν εμπλακούμε σ’ αυτή την διαδικασία με πάθος, αρχίζουμε να βιώνουμε το μέλλον μας συναισθηματικά μόνο μέσω της σκέψης. Στην πραγματικότητα, όταν νοιώθουμε τα συναισθήματα του μέλλοντος μας-είτε αυτό είναι ευγνωμοσύνη, χαρά, ελευθερία, αφθονία, ενθουσιασμός, αγάπη κλπ- οι δημιουργικές σκέψεις στο νου μας γίνονται το βίωμα μας.

Καθώς το σώμα δέχεται τα χημικά σήματα αυτών των συναισθημάτων, το σώμα λαμβάνει ουσιαστικά το σήμα ότι το γεγονός έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Εφόσον οι τελευταίες έρευνες στην επιγενετική μας λένε ότι το περιβάλλον εκπέμπει το σήμα στο γονίδιο, και το αποτέλεσμα από μια εμπειρία στο περιβάλλον είναι ένα συναίσθημα, καθώς το συναίσθημα που  υιοθετούμε προπορεύεται του περιβάλλοντος, εκπέμπουμε το σήμα στο γονίδιο μπροστά από το περιβάλλον.

Μιας που τα γονίδια φτιάχνουν πρωτεΐνες και οι πρωτεΐνες είναι υπεύθυνες για την δομή και την λειτουργία του σώματος, αν αυτό γίνει σωστά τότε θερίζουμε τα υλικά αποτελέσματα αυτών των ενεργειών και αρχίζουμε να ενσαρκώνουμε το μέλλον μας πριν αυτό εκδηλωθεί. Κατά μια έννοια φοράμε βιολογικά το όνειρο μας.

Άσχετα με το τι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε στη ζωή μας, είτε πρόκειται για μια σχέση, μια δουλειά, ένα σπίτι, υγεία, έναν ήρεμο νου, ή μια γαλήνια καρδιά, μπορεί να γνωρίζουμε νοητικά τι θέλουμε όταν τα σκεφτόμαστε και τα επιθυμούμε, πολλές φορές όμως να βιώνουμε την έλλειψη με τα συναισθήματα μας. Αυτό συμβαίνει επειδή ζούμε σε έναν 3D κόσμο και θέλουμε γρήγορα να ανακουφιστούμε και να εκπληρωθεί  άμεσα η έλλειψη μας. Με άλλα λόγια, αν δεν πάρουμε σύντομα αυτό που θέλουμε, και επειδή  δεν το βιώνουμε με τις αισθήσεις μας, ενισχύεται η απουσία του και το γεγονός ότι δεν το έχουμε.

Εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη μας πρόκληση ως δημιουργοί. Η έλλειψη με την οποία ζούμε κάθε μέρα όταν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που θέλουμε δεν έχει συμβεί ακόμη, μας κάνει να νιώθουμε διαχωρισμένοι από τα όνειρα μας και να μην πιστεύουμε πια στο μέλλον μας.  Αυτό γίνεται επειδή γυρνάμε πίσω στα συναισθήματα του παρελθόντος μας- και δεν είναι δυνατόν να δούμε το μέλλον μας μέσα από το παράθυρο του παρελθόντος.

Όταν ζούμε στη έλλειψη, ενώ βρισκόμαστε στη διαδικασία δημιουργίας του μέλλοντος μας, σιγά –σιγά σταματάμε να δημιουργούμε και περιμένουμε κάτι έξω από εμάς να πάρει την έλλειψη που νοιώθουμε μέσα μας. Αλλά είναι η ίδια έλλειψη που πρώτα από όλα κρατάει τα όνειρα μας σε απόσταση αναπνοής.

Τι θα γινότανε αν ζούσες με τα συναισθήματα του μέλλοντος σου κάθε μέρα; Θα ένοιωθες ότι το μέλλον σου έχει ήδη συμβεί και έτσι, ενδεχομένως, λιγότερο διαχωρισμένος από τα όνειρα σου. Να λοιπόν ο τρόπος να πιστεύουμε σ’ ένα μέλλον που ακόμη δεν το έχουμε βιώσει με τις αισθήσεις μας, το κρατάμε όμως ζωντανό στο νου και το σώμα μας.

Dr Joe Dispenza

Μετάφραση: Κέλλυ Παλαντζίδου

Μένοντας Ήρεμος μέσα στο Μάτι του Κυκλώνα.

Μένοντας Ήρεμος μέσα στο Μάτι του Κυκλώνα.

Αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε καθαρά προκλητικές εποχές τότε κάτι διαφεύγει από την προσοχή σου.

Κατά μια στενή έννοια φαίνεται  όλοι όσους γνωρίζω να περνάνε δυσκολίες σε προσωπικό επίπεδο.

 Κατά μια ευρύτερη έννοια αυτά τα προσωπικά ταξίδια επιδεινώνονται από τις απειλές πυρηνικών επιθέσεων, πολιτικών καταρρεύσεων, οικονομικών κρίσεων, ρατσιστικών εντάσεων, μαζικών  πυροβολισμών, ολέθριων σεισμών, ηφαιστειακών εκρήξεων, ανελέητων πυρκαγιών, τυφώνων ανεπανάληπτων στην ιστορία και άλλα πολλά.

Είναι πράγματι σημεία των καιρών… αλλά δεν θα μπω σ’ αυτό παιχνίδι και σε καλώ να κάνεις το ίδιο.

Αν πιστεύεις ότι οι σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου επηρεάζουν την πραγματικότητα σου, τη στιγμή που αντιδράς σε αυτά τα εξωτερικά γεγονότα με συναισθήματα επιβίωσης, αρχίζεις να βάζεις ακόμη πιο πολύ την προσοχή σου σ’ αυτά και αν βάζεις την προσοχή σου σ’ αυτά τα συμβάντα(συμβάντα πάνω στα οποία δεν έχεις κανένα έλεγχο), τότε τους δίνεις την δύναμη σου. Κάθε φορά που αντιδράς με φόβο ή αγωνία, μιας που ο φόβος και η αγωνία είναι συναισθήματα, και τα συναισθήματα είναι ενέργεια, το μόνο που γίνεται είναι να τρέφουν την επόμενη στιγμή ανησυχίας.

Αυτό που χρειάζεται να μάθουμε, πως να ενεργήσουμε δηλ. σ’ αυτή την στιγμή της ιστορίας, είναι να μείνουμε σε ακινησία, ησυχία- να γίνουμε το μάτι μέσα στον κυκλώνα. Το μάτι του κυκλώνα είναι ένα μέρος ηρεμίας, γύρο από το οποίο στριφογυρίζει η καταιγίδα. Γινόμαστε το μάτι όταν βγάζουμε τον εαυτό μας από το χάος στη παρούσα στιγμή.

Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που κάνουμε και την εκπαίδευση που κάνουμε- επειδή όλη η δημιουργία γεννιέται μέσα στη παρούσα στιγμή.

Ο τρόπος να αρχίσουμε να υπερνικούμε το περιβάλλον μας είναι να ρυθμίσουμε τα εσωτερικά μας συναισθήματα ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται στις ωδίνες του κινήτρου και αντικινήτρου· ενώ από τη μια μεριά υπάρχει μια ολοένα αυξανόμενη συλλογική συνειδητότητα που θέλει να εξελιχθεί από την άλλη παλιοί τρόποι ύπαρξης και παρωχημένα μοντέλα συνειδητότητας παλεύουν να κρατηθούν στο γνωστό. Ανάλογα με το πρίσμα από το οποίο βλέπεις αυτήν την ιδέα, αυτοί οι αγώνες κυμαίνονται από τις δομές της παγκόσμιας δύναμης μέχρι τα ατομικά μας εγώ.

 Όσο περισσότερο αντιδράς στον εξωτερικό σου κόσμο και κρατάς την προσοχή σου σε θέματα που είναι φορτισμένα συναισθηματικά, τόσο περισσότερο θρέφεις αυτά τα προβλήματα επειδή η ενέργεια σου τα κρατάει ζωντανά. Πολλαπλασίασε το αυτό με ένα εκατομμύριο ή ένα δισεκατομμύριο και γίνεται φανερό γιατί τα πράγματα μοιάζουν να χειροτερεύουν. Όσο πιο μεγάλη είναι η αντίδραση σου σε εξωτερικά γεγονότα τόσο πιο πολύ μετακινείς την ενέργεια σου  προς την αντίθετη κατεύθυνση της δημιουργίας- δημιουργική ενέργεια που θα μπορούσες να στρέψεις εσωτερικά και να την χρησιμοποιήσεις για να δημιουργήσεις μια καλύτερη ζωή, να θεραπεύσεις το σώμα σου, ή να ενισχύσεις την ενέργεια σου για μια καινούργια εμπειρία, για να αναφέρουμε μόνο μερικά.

Ενώ χρειάζεται να ενημερωνόμαστε και να γνωρίζουμε τις αδικίες της κοινωνίας μας, θα σε παρότρυνα να αποκόβεσαι περιστασιακά από τα νέα, και αν το μόνο που βλέπεις στις ειδήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι τραγωδία και αρνητικότητα να αποκόβεσαι και από αυτά. Αν δεν θέλεις να αποκόβεσαι τελείως, τότε γίνε η δύναμη που προσθέτει φως και αγάπη σ’ αυτά τα κοινωνικά δίκτυα. Ακόμη καλύτερα, στη καθημερινότητα σου, κάνε μια τυχαία πράξη καλοσύνης για κάποιο ξένο, κάλεσε κάποιον που έχεις καιρό να του μιλήσεις, συγχώρεσε κάποιον ή τον εαυτό σου για κάτι το οποίο κρατάς. Τουλάχιστον, να είσαι τρυφερός και καλός με τον εαυτό σου και όσους βρίσκονται γύρω σου, επειδή ο καθένας περνάει τις δοκιμασίες του.

Να θυμάσαι- ο φόβος και η αγωνία προκύπτουν από τη προσδοκία γεγονότων που δεν έχουν συμβεί ακόμη και όπως πολύ καλά ξέρουμε εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας μας. Αν δεις τον νου σου να ξεφεύγει προς ένα άγνωστο μέλλον ή να μετανιώνει για το παρελθόν τράβηξε τον εαυτό σου πίσω στη παρούσα στιγμή.  Αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα αλλαγής- να αλλάξεις επιλογή- σε έναν κόσμο που φαίνεται ότι μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.

Είναι ανθρώπινο να αντιδράς σ’ αυτά τα παγκόσμια γεγονότα, και αν το κάνεις, μην ξοδεύεις πολύ χρόνο σ’ αυτά. Απλά ξεπέρασε τα. Μην μιλάς γι αυτά, μην τα δίνεις ενέργεια, μην τα δίνεις ζωή. Μην τα διαδίδεις επειδή όταν αρχίζεις να λες ιστορίες για αυτά, τα θρέφεις.

Τώρα δεν είναι καιροί συστολής. Τώρα είναι καιροί επέκτασης στην αγάπη, εξάλλου η αγάπη νικάει τον φόβο.

Dr Joe Dispenza

Μετάφραση: Κέλλυ Παλαντζίδου