ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Ερωτ. σχετ. με την Θετική Σκέψη.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - A COURSE IN MIRACLES: ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Θ...

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - A COURSE IN MIRACLES: ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Θ...: ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ Κεφ. 15 . III .7 . Αυτή την εποχή (τα Χριστούγεννα) που εορτάζεται η γ...

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Τα Εργαλεία του Αγίου Πνεύματος.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Τα Εργαλεία του Εγώ.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.Ερωτ.σχετ. με τη Θεραπεία( 2 ).

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Η ΠΡΟΒΟΛΗ.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Το Σενάριο.

Ερ. & Απ. : Ασθένεια

Μοναξιά. ( επιλέξτε Ελληνικά Greek-FACIM CAPTIONS )

Το εγώ με έβαλε να το κάνω.

Το

Κεφάλαιο 7-Ενότητες ΙΧ, Χ ,ΧΙ

ΙΧ. Η Επέκταση της Βασιλείας

1. Μόνο εσύ μπορείς να περιορίσεις την δημιουργική σου δύναμη, αλλά ο Θεός θέλει να την απελευθερώσεις. Δεν θέλει να στερείς άλλο τον εαυτό σου από τις δημιουργίες σου όπως δεν θέλει να στερείται ο Ίδιος από τις δικές Του. Μην παρακρατάς τα δώρα σου από την Υιότητα, ειδάλλως παρακρατείς τον εαυτό σου από τον Θεό! Η ιδιοτέλεια είναι του εγώ, αλλά η πληρότητα του Εαυτού είναι του πνεύματος διότι έτσι το δημιούργησε ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται στο μέρος του νου που είναι ανάμεσα στο εγώ και στο πνεύμα, και μεσολαβεί ανάμεσά τους, ευνοώντας πάντα το πνεύμα. Για το εγώ αυτό είναι μεροληψία, και αντιδρά σαν να συσπειρώνονται εναντίον του. Για το πνεύμα αυτή είναι η αλήθεια, διότι γνωρίζει την πληρότητά του και δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιο κομμάτι από το οποίο να είναι αποκλεισμένο.

2. Το πνεύμα γνωρίζει ότι η επίγνωση όλων των αδελφών του περιλαμβάνεται μέσα στην δική του, όπως περιλαμβάνεται και μέσα στον Θεό. Η δύναμη ολόκληρης της Υιότητας και του Δημιουργού της είναι επομένως η πληρότητα του πνεύματος, που καθιστά τις δημιουργίες του εξίσου ολοκληρωμένες και ίσες σε τελειότητα. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια σε μια ολότητα  που περιλαμβάνει τον Θεό, και κάθε ολότητα  πρέπει να περιλαμβάνει τον Θεό. Σε όλα όσα δημιούργησε ο Θεός  δίδεται όλη η δύναμή Του, διότι είναι μέρος από Αυτόν και μοιράζεται την Ύπαρξή Του μαζί με Αυτόν. Η δημιουργία είναι το αντίθετο της απώλειας, όπως η ευλογία είναι το αντίθετο της θυσίας. Η ύπαρξη πρέπει να επεκτείνεται. Αυτός είναι ο τρόπος που διατηρεί την γνώση για τον εαυτό της. Το πνεύμα λαχταρά να μοιραστεί την ύπαρξή του όπως έκανε και ο Δημιουργός του. Δημιουργημένο μέσα από το μοίρασμα, η θέλησή του είναι να δημιουργεί. Δεν επιθυμεί να περιορίσει εντός Του τον Θεό, αλλά  θέλει να επεκτείνει την Ύπαρξή Του.

3. Η επέκταση της Ύπαρξης του Θεού είναι η μόνη λειτουργία του πνεύματος. Η πληρότητά του δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχεται κάπου, όπως δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχεται πουθενά και η πληρότητα του Δημιουργού του. Η πληρότητα είναι επέκταση. Ολόκληρο το σύστημα σκέψης του εγώ εμποδίζει την επέκταση, κι έτσι εμποδίζει την μόνη σου λειτουργία. Επομένως εμποδίζει την χαρά σου, έτσι ώστε αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ανολοκλήρωτο. Πραγματικά είσαι ανολοκλήρωτος  εκτός κι αν δημιουργείς, αλλά ο Θεός δεν γνωρίζει την μη ολοκλήρωση  γι αυτό πρέπει να δημιουργείς. Εσύ μπορεί να μην γνωρίζεις τις δικές σου δημιουργίες, αλλά αυτό δεν μπορεί πια να παρέμβει στην πραγματικότητά τους όπως και  η μη επίγνωση του πνεύματός σου δεν μπορεί να παρέμβει στην ύπαρξή του.

4. Η Βασιλεία επεκτείνεται αιώνια διότι είναι μέσα στο Νου του Θεού. Εσύ δεν γνωρίζεις την χαρά σου διότι δεν γνωρίζεις την ίδια την πληρότητα του Εαυτού σου. Αν αποκλείσεις κάποιο κομμάτι της Βασιλείας των Ουρανών από τον εαυτό σου, τότε δεν είσαι ολοκληρωμένος. Ένας διαχωρισμένος  νους δεν μπορεί να συλλάβει την πληρότητά του, και χρειάζεται να εμφανιστεί σε αυτόν ένα θαύμα της ολότητάς του και να τον θεραπεύσει. Αυτό αφυπνίζει εκ νέου την ολότητα μέσα σε αυτόν, και τον επαναφέρει στην Βασιλεία χάρη στην αποδοχή της ολότητάς του. Η πλήρης εκτίμηση της πληρότητας του Εαυτού από το νου κάνει τον εγωισμό αδύνατο και την επέκταση αναπόφευκτη. Γι αυτό υπάρχει τέλεια ειρήνη στην Βασιλεία. Το πνεύμα εκπληρώνει την λειτουργία του, και μόνο η πλήρης  εκπλήρωση είναι ειρήνη.

5. Οι δημιουργίες σου προστατεύονται για σένα διότι το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο  βρίσκεται μέσα στο νου σου, τις γνωρίζει και μπορεί να τις φέρει στην επίγνωση σου όποτε Το αφήσεις. Βρίσκονται εκεί ως μέρος της δικής σου ύπαρξης, διότι η ολοκλήρωση  σου τις περιλαμβάνει. Οι δημιουργίες του κάθε Υιού του Θεού είναι δικές σου, διότι κάθε δημιουργία ανήκει σε όλους, εφόσον δημιουργήθηκε  για την Υιότητα  ως σύνολο.

6. Δεν έχεις αποτύχει να αυξήσεις την κληρονομιά των Υιών του Θεού, κι επομένως δεν έχεις αποτύχει να την διασφαλίσεις και για τον εαυτό σου. Εφόσον ήταν το Θέλημα του Θεού να την δώσει σε σένα, την έδωσε για πάντα. Εφόσον ήταν το Θέλημα Του να την έχεις για πάντα, Αυτός σου έδωσε τα μέσα για να την κρατήσεις. Και το έχεις κάνει αυτό. Η ανυπακοή στο  Θέλημα του Θεού έχει νόημα μόνο για τους παρανοϊκούς. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατη. Η πληρότητά του Εαυτού σου είναι το ίδιο απεριόριστη όπως του Θεού. Όπως Εκείνου, επεκτείνεται αιώνια και μέσα σε τέλεια ειρήνη. Η ακτινοβολία Του είναι τόσο έντονη που δημιουργεί με τέλεια χαρά, και μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να γεννηθούν από την Ολότητά Του.

7. Να είσαι βέβαιος ότι ποτέ δεν έχασες την Ταυτότητά σου και τις επεκτάσεις που Την διατηρούν μέσα σε ολότητα και ειρήνη. Τα θαύματα είναι μια έκφραση αυτής της βεβαιότητας. Είναι αντανακλάσεις και της ορθής ταύτισής σου με τους αδελφούς σου, και της επίγνωσής σου ότι η ταύτισή σου διατηρείται με την επέκταση. Το θαύμα είναι ένα μάθημα στην τέλεια αντίληψη. Περιλαμβάνοντας οποιοδήποτε μέρος της ολότητας μέσα στο μάθημα, έχεις συμπεριλάβει το όλον.

Χ. Η Σύγχυση  του Πόνου και της Χαράς

1. Η Βασιλεία είναι το αποτέλεσμα βασικών αρχών, ακριβώς όπως είναι κι αυτός ο κόσμος. Μπορεί να έχεις φέρει τον τρόπο συλλογισμού του εγώ στην λογική κατάληξή του, η οποία είναι η παντελής σύγχυση για τα πάντα. Αν πραγματικά έβλεπες αυτό το αποτέλεσμα δεν θα το ήθελες. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσες ποτέ να θέλεις κάτι από αυτό, είναι επειδή δεν το βλέπεις στο σύνολό του. Είσαι πρόθυμος να δεις τις αρχές  του εγώ, αλλά όχι την λογική κατάληξή τους . Δεν είναι πιθανόν να έχεις κάνει το ίδιο και με τις αρχές  του Θεού; Οι δημιουργίες σου είναι η λογική έκβαση των δικών Του αρχών. Η Σκέψη Του το έχει διασφαλίσει αυτό για σένα. Βρίσκονται ακριβώς εκεί όπου ανήκουν. Ανήκουν στο νου σου ως μέρος της ταύτισής σου με τον δικό Του, αλλά η κατάσταση του νου σου και η αναγνώριση του τι βρίσκεται μέσα σε αυτόν εξαρτάται από το τι πιστεύεις εσύ για το νου σου. Όποιες και να είναι αυτές οι πεποιθήσεις, είναι η βάση των αρχών  που θα καθορίζει το τι δέχεσαι μέσα στο νου σου.

2. Είναι σίγουρα ξεκάθαρο ότι μπορείς να δεχτείς μέσα στο νου σου ό,τι δεν βρίσκεται εκεί, αλλά και να αρνηθείς αυτό που είναι εκεί. Εν τούτοις την λειτουργία που ο Θεός ο Ίδιος έδωσε στο νου σου μέσω του δικού Του μπορείς να την αρνηθείς αλλά όχι να την εμποδίσεις. Είναι η λογική έκβαση αυτού που είσαι πραγματικά. Η ικανότητα να βλέπεις ένα λογικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την προθυμία σου να το δεις, αλλά η αλήθεια του δεν έχει καμία σχέση με την προθυμία σου. Η αλήθεια είναι το Θέλημα του Θεού. Όταν μοιράζεσαι το Θέλημα Του μοιράζεσαι ό,τι γνωρίζει Αυτός. Όταν αρνείσαι ότι το Θέλημα Του είναι δικό σου, αρνείσαι την Βασιλεία Του και την δική σου.

3. Το Άγιο Πνεύμα θα σε κατευθύνει μόνο έτσι ώστε να αποφεύγεις τον πόνο. Σίγουρα κανένας δεν θα είχε αντίρρηση γι αυτό τον στόχο αν τον αναγνώριζε. Το πρόβλημα δεν είναι το αν ό,τι λέει το Άγιο Πνεύμα είναι αλήθεια, αλλά το αν εσύ θέλεις να ακούσεις τι λέει. Δεν διακρίνεις το  οδυνηρό από αυτό που σου φέρνει χαρά, και μάλιστα, έχεις την τάση να τα συγχέεις. Η κύρια λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να σε διδάξει να τα ξεχωρίζεις. Αυτό που φέρνει χαρά σε σένα είναι οδυνηρό για το εγώ, και όσο βρίσκεσαι σε αμφιβολία για το τι είσαι, θα βρίσκεσαι και σε σύγχυση όσον αφορά την χαρά και τον πόνο. Αυτή η σύγχυση είναι η αιτία της όλης ιδέας της θυσίας. Αν υπακούσεις το Άγιο Πνεύμα, εγκαταλείπεις το εγώ. Αλλά δεν θα έχεις θυσιάσει τίποτα. Αντίθετα, θα έχεις κερδίσει τα πάντα. Αν το πίστευες αυτό, δεν θα υπήρχε καμία σύγκρουση.

4. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται να αποδεικνύεις το προφανές στον εαυτό σου. Δεν είναι προφανές για σένα. Πιστεύεις ότι κάνοντας το αντίθετο από το Θέλημα του Θεού θα είναι  καλύτερα για σένα. Επίσης πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να κάνεις το αντίθετο από το Θέλημα του Θεού. Επομένως, πιστεύεις ότι μία αδύνατη επιλογή είναι δυνατόν για σένα, μια επιλογή που είναι ταυτόχρονα τρομακτική και επιθυμητή. Εν τούτοις, ο Θεός βούλεται. Δεν επιθυμεί. Η δική σου θέληση είναι το ίδιο ισχυρή με την δική Του διότι είναι δική Του. Οι επιθυμίες του εγώ δεν σημαίνουν τίποτε επειδή το εγώ επιθυμεί το αδύνατο. Μπορεί να επιθυμείς  το αδύνατον, αλλά μπορείς να βούλεσαι μόνο μαζί με τον Θεό. Αυτή είναι η αδυναμία του εγώ και η δική σου δύναμη.

5. Το Άγιο Πνεύμα πάντα συμπαρατάσσεται μαζί σου και με την δύναμή σου. Όσο αποφεύγεις την καθοδήγησή Του με  οποιοδήποτε τρόπο, θέλεις να είσαι αδύναμος. Εν τούτοις, η αδυναμία είναι τρομακτική. Τι άλλο, λοιπόν, μπορεί να σημαίνει αυτή η απόφαση, εκτός από το ότι θέλεις να είσαι φοβισμένος; Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν ζητά θυσίες, το εγώ όμως πάντα ζητά. Όταν βρίσκεσαι σε σύγχυση και δεν μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα σου , αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο λόγω προβολής. Η προβολή είναι μια σύγχυση κινήτρων, και δεδομένης αυτής της σύγχυσης, η εμπιστοσύνη καθίσταται αδύνατη. Κανένας δεν υπακούει με χαρά έναν οδηγό που δεν εμπιστεύεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο οδηγός είναι αναξιόπιστος. Σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει πάντα ότι αναξιόπιστος είναι αυτός που ακολουθεί. Όμως, και αυτό, είναι απλά θέμα της δικής του πίστης. Πιστεύοντας ότι μπορεί να προδίδει, πιστεύει ότι τα πάντα μπορούν να τον προδίδουν. Εν τούτοις, αυτό γίνεται μόνο επειδή αυτός έχει επιλέξει να ακολουθήσει μια ψευδή καθοδήγηση. Ανίκανος να την ακολουθήσει δίχως φόβο, την συνδέει με τον φόβο, και αρνείται εντελώς να ακολουθήσει οποιαδήποτε καθοδήγηση. Δεν είναι παράξενο που το αποτέλεσμα αυτή της απόφασης είναι η σύγχυση.

6. Το Άγιο Πνεύμα είναι απόλυτα αξιόπιστο, όπως κι εσύ. Ο Θεός ο Ίδιος σε εμπιστεύεται, άρα η αξιοπιστία σου είναι αναμφισβήτητη. Πάντα θα παραμένει πέρα από αμφισβήτηση, όσο και να το αμφισβητείς εσύ. Είπα και προηγουμένως ότι εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού. Το Θέλημα Του δεν είναι μια ανόητη επιθυμία, και η ταύτισή σου με το Θέλημα Του δεν είναι προαιρετική, εφόσον είναι αυτό που είσαι. Το να μοιράζεσαι το  Θέλημα  Του μαζί μου, στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι που έχεις να το επιλέξεις , παρόλο που μπορεί να φαίνεται έτσι. Όλος ο διαχωρισμός βασίζεται σε αυτό το σφάλμα. Η μόνη διέξοδος από το σφάλμα είναι ν’αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεται ν’αποφασίσεις τίποτα. Τα πάντα σου έχουν δοθεί με απόφαση του Θεού. Αυτή είναι το  Θέλημα  Του, και εσύ δεν μπορείς να το ακυρώσεις.

7. Ακόμα και η απελευθέρωση από το προνόμιο να παίρνεις λάθος  αποφάσεις, που το εγώ περιφρουρεί με τόσο ζήλο, δεν επιτυγχάνεται από δική σου επιθυμία. Επιτεύχθηκε για σένα από το Θέλημα του Θεού, ο Οποίος δεν σε έχει αφήσει χωρίς υποστήριξη. Η Φωνή Του θα σε διδάξει πώς να ξεχωρίζεις τον πόνο από την χαρά, και θα σε οδηγήσει έξω από την σύγχυση που έχεις φτιάξει. Δεν υπάρχει σύγχυση  μέσα στο νου ενός Υιού του Θεού, του οποίου η θέληση πρέπει να είναι η Θέληση του Πατέρα, διότι η Θέληση του Πατέρα είναι ο Υιός Του.

8. Τα θαύματα βρίσκονται σε συμφωνία με το  Θέλημα του Θεού, του Οποίου το Θέλημα δεν το γνωρίζεις διότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι θέλεις εσύ. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι είσαι. Αν είσαι το  Θέλημα  του Θεού και δεν το δέχεσαι, τότε αρνείσαι την χαρά. Το θαύμα είναι επομένως ένα μάθημα για το τι είναι η χαρά. Όντας ένα μάθημα στο μοίρασμα είναι ένα μάθημα στην αγάπη, η οποία είναι χαρά. Άρα κάθε θαύμα είναι ένα μάθημα στην αλήθεια, και προσφέροντας την αλήθεια μαθαίνεις την διαφορά ανάμεσα στον πόνο και την χαρά.

XI. Η Κατάσταση της Χάριτος

1. Το Άγιο Πνεύμα πάντα θα σε καθοδηγεί αληθινά, διότι η χαρά σου είναι και δική Του. Αυτή είναι το  Θέλημα Του για τους πάντες διότι μιλά για την  Βασιλεία  του Θεού, η οποία είναι χαρά. Το να Το ακολουθείς είναι λοιπόν, το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, και το μόνο πράγμα που είναι εύκολο, διότι δεν είναι αυτού του κόσμου. Είναι επομένως φυσικό. Ο κόσμος πάει ενάντια στην φύση σου, επειδή δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται βαθμούς δυσκολίας στα πάντα. Αυτό συμβαίνει διότι το εγώ δεν αντιλαμβάνεται τίποτα ως απόλυτα επιθυμητό. Αποδεικνύοντας στον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, θα πειστείς ότι, στην φυσική σου κατάσταση, δεν υπάρχει καθόλου δυσκολία διότι είναι μια κατάσταση χάριτος.

2. Η χάρις είναι η φυσική κατάσταση κάθε Υιού του Θεού. Όταν δεν βρίσκεται σε κατάσταση χάριτος, είναι έξω από το φυσικό του περιβάλλον και δεν λειτουργεί καλά. Όλα όσα κάνει γίνονται κοπιαστικά, διότι δεν δημιουργήθηκε για το περιβάλλον που κατασκεύασε. Επομένως δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό, ούτε να το προσαρμόσει σε αυτόν. Δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθεί. Ένας Υιός του Θεού είναι χαρούμενος μόνο αν γνωρίζει ότι είναι μαζί με τον Θεό. Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο δεν θα βιώνει ένταση, διότι εκεί είναι που ανήκει. Είναι ακόμα το μόνο περιβάλλον που του αξίζει, διότι η δική του αξία είναι πέρα από ό,τι μπορεί να φτιάξει.

3. Αναλογίσου το βασίλειο που έχεις φτιάξει εσύ και κρίνε δίκαια την αξία του. Αξίζει να είναι η κατοικία ενός παιδιού του Θεού; Προστατεύει την ειρήνη του και τον φωτίζει με την αγάπη του; Κρατά την καρδιά του ανέπαφη από τον φόβο, και του επιτρέπει να δίνει πάντα χωρίς καμιά αίσθηση απώλειας; Τον διδάσκει ότι το να δίνει είναι η χαρά του, και ότι ο Θεός ο Ίδιος τον ευχαριστεί όταν δίνει; Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο μπορείς να είσαι χαρούμενος. Εσύ δεν μπορείς να το φτιάξεις, όπως δεν μπορείς να φτιάξεις και τον εαυτό σου. Έχει δημιουργηθεί για σένα, όπως εσύ δημιουργήθηκες γι αυτό. Ο Θεός προσέχει τα παιδιά Του και δεν τους αρνείται τίποτα. Εν τούτοις, όταν αυτά Τον αρνούνται δεν μπορούν να το καταλάβουν  αυτό, επειδή  αρνούνται τα πάντα στον εαυτό τους. Εσύ που θα μπορούσες να δώσεις την Αγάπη του Θεού σε όλα όσα βλέπεις, αγγίζεις και θυμάσαι, στην κυριολεξία αρνείσαι τα Ουράνια στον εαυτό σου.

4. Σε καλώ να θυμηθείς ότι σε έχω επιλέξει να διδάσκεις την Βασιλεία στην Βασιλεία. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό το μάθημα, διότι το μάθημα είναι απουσία εξαιρέσεων. Κάθε Υιός που επιστρέφει στην Βασιλεία των Ουρανών με αυτό το μάθημα μέσα στην καρδιά του έχει θεραπεύσει την Υιότητα και έχει δώσει τις ευχαριστίες του στον Θεό. Κάθε ένας που μαθαίνει αυτό το μάθημα έχει γίνει ο τέλειος δάσκαλος, διότι το έχει μάθει από το Άγιο Πνεύμα.

5. Όταν ένας νους έχει μόνο φως, γνωρίζει μόνο φως. Η ίδια του η ακτινοβολία λάμπει παντού γύρω του, και επεκτείνεται στο σκοτάδι άλλων νοών, μεταμορφώνοντας τους σε κάτι μεγαλειώδες . Το Μεγαλείο  του Θεού είναι εκεί, για να το αναγνωρίσεις, να το εκτιμήσεις και να το γνωρίσεις. Αναγνωρίζοντας το Μεγαλείο του Θεού στον αδελφό σου κάνεις αποδεκτή τη δική σου κληρονομιά. Ο Θεός δίνει μόνο ίσα. Αν αναγνωρίσεις το δώρο Του σε όλους, τότε έχεις αναγνωρίσει τι σου έχει δώσει. Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο να αναγνωρίσεις όσο η αλήθεια. Αυτή η αναγνώριση είναι άμεση, ξεκάθαρη και φυσική. Έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην την αναγνωρίζει, και αυτό σου ήταν πολύ δύσκολο.

6. Έξω από το φυσικό σου περιβάλλον είναι πολύ δικαιολογημένο να ρωτάς. «Τι είναι η αλήθεια;» εφόσον η αλήθεια είναι το περιβάλλον από το οποίο και για το οποίο δημιουργήθηκες. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, διότι δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό σου. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τους αδελφούς σου, οι οποίοι τις δημιούργησαν  μαζί σου. Έχω ήδη πει ότι μόνο ολόκληρη η Υιότητα  είναι άξια να είναι συν-δημιουργός με τον Θεό, διότι μόνο ολόκληρη η Υιότητα μπορεί να δημιουργεί σαν Αυτόν. Όποτε θεραπεύεις έναν αδελφό αναγνωρίζοντας την αξία του, αναγνωρίζεις την δύναμή του να δημιουργεί όπως και την δική σου. Δεν γίνεται να έχει χάσει αυτό που αναγνωρίζεις, κι εσύ πρέπει να έχεις την δόξα που βλέπεις σε αυτόν. Αυτός είναι ένας συν-δημιουργός μαζί με τον Θεό  και μαζί σου. Αν αρνείσαι την δημιουργική του δύναμη, αρνείσαι και την δική σου και του Θεού ο Οποίος σας δημιούργησε.

7. Δεν μπορείς να αρνείσαι μέρος της αλήθειας. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τον δημιουργό τους. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου διότι δεν γνωρίζεις τον δικό σου. Οι δημιουργίες σου δεν μπορούν να αποδείξουν την πραγματικότητά σου, περισσότερο από όσο μπορείς εσύ να αποδείξεις την πραγματικότητα του Θεού. Μπορείς, όμως, να γνωρίσεις και τις δύο. Η ύπαρξη γίνεται γνωστή μέσω μοιράσματος. Εφόσον ο Θεός μοιράστηκε την Ύπαρξή Του μαζί σου, μπορείς να Τον γνωρίζεις. Αλλά πρέπει να γνωρίζεις και όλα όσα Αυτός δημιούργησε, για να γνωρίσεις τι έχουν μοιραστεί. Χωρίς τον Πατέρα σου δεν θα γνωρίζεις την πατρότητά σου. Η Βασιλεία του Θεού περιλαμβάνει όλους τους Υιούς Του και τα παιδιά τους, τα οποία είναι καθ’ομοίωσιν των Υιών όπως αυτοί είναι καθ’ομοίωσιν του Πατέρα. Γνώρισε, λοιπόν, τους Υιούς του Θεού, και θα γνωρίσεις όλη την δημιουργία.

Κεφάλαιο 7- Ενότητες VII & VIII

VII. Η Ολότητα της Βασιλείας

1. Όποτε αρνείσαι μια ευλογία σε έναν αδελφό εσύ θα αισθάνεσαι στερημένος, διότι η άρνηση είναι τόσο ολική όσο η αγάπη. Είναι το ίδιο αδύνατον ν’ αρνείσαι ένα μέρος της Υιότητας  όσο και να την αγαπάς μόνο εν μέρει. Ούτε είναι δυνατόν να την αγαπάς καθολικά μόνο κάποιες φορές. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος μερικές φορές μόνο. Η άρνηση δεν έχει δύναμη από μόνη της, αλλά εσύ μπορείς να της δώσεις την δύναμη του νου σου, του οποίου η δύναμη είναι χωρίς όριο. Αν την χρησιμοποιείς για να αρνείσαι την πραγματικότητα, τότε η πραγματικότητα χάνεται για σένα. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να εκτιμάται μόνο εν μέρει. Αυτός είναι ο λόγος που όταν αρνείσαι κάποιο μέρος από αυτή σημαίνει πως έχεις χάσει ολόκληρη  την επίγνωση της.  Εν τούτοις, η άρνηση είναι μια άμυνα, και επομένως είναι εξίσου δυνατό να χρησιμοποιηθεί θετικά όσο και αρνητικά. Αν χρησιμοποιηθεί αρνητικά θα είναι καταστροφική, διότι θα χρησιμοποιηθεί για επίθεση. Αλλά στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις μέρος της πραγματικότητας, κι έτσι να την εκτιμήσεις εξ ολοκλήρου. Ο νους είναι πολύ ισχυρός για να υπόκειται σε αποκλεισμό. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να αποκλείσεις τον εαυτό σου από τις σκέψεις σου.

2. Όταν ένα αδελφός ενεργεί παρανοϊκά, σου προσφέρει μια ευκαιρία να τον ευλογήσεις. Η ανάγκη του είναι δική σου. Εσύ χρειάζεσαι την ευλογία που μπορείς να του προσφέρεις. Δεν υπάρχει τρόπος να την έχεις εκτός από το να την δώσεις. Αυτός ο είναι ο νόμος του Θεού, και δεν έχει εξαιρέσεις. Αυτό που αρνείσαι το στερείσαι, όχι επειδή σου λείπει, αλλά επειδή το έχεις αρνηθεί σε κάποιον άλλον και επομένως δεν έχεις την επίγνωση του μέσα σε σένα. Κάθε αντίδρασή σου καθορίζεται από ό,τι νομίζεις ότι είσαι, και αυτό που θέλεις να είσαι είναι αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Αυτό που θέλεις να είσαι, λοιπόν, πρέπει να καθορίζει κάθε ανταπόκριση σου.

3. Δεν χρειάζεσαι την ευλογία του Θεού διότι την έχεις πάντα, χρειάζεσαι όμως την δική σου. Η εικόνα που έχει το εγώ για σένα είναι στερημένη, δίχως αγάπη και ευάλωτη. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις. Όμως, μπορείς πολύ εύκολα να ξεφύγεις από αυτή την εικόνα αφήνοντάς την πίσω σου. Εσύ δεν είσαι εκεί και αυτή  δεν είναι εσύ. Μην βλέπεις αυτή την εικόνα σε κανέναν, ειδάλλως την έχεις δεχτεί ως δική σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις για την Υιότητα αποβάλλονται μαζί όπως φτιαχτήκανε και μαζί. Μην διδάσκεις  σε  κανέναν ότι είναι αυτό που δεν θα ήθελες εσύ να είσαι. Ο αδελφός σου είναι ο καθρέπτης στον οποίο βλέπεις την εικόνα του εαυτού σου για όσο χρόνο διαρκεί η αντίληψη. Και η αντίληψη θα διαρκεί μέχρι η Υιότητα να γνωρίσει τον εαυτό της σαν ολότητα. Εσύ έφτιαξες την αντίληψη και αυτή θα  διαρκεί για όσο χρόνο την θέλεις.

4. Οι ψευδαισθήσεις είναι επενδύσεις. Θα διαρκούν όσο διάστημα τους δίνεις αξία. Οι αξίες είναι σχετικές, αλλά είναι ισχυρές διότι είναι νοητικές κρίσεις. Ο μόνος τρόπος να αποβάλλεις τις ψευδαισθήσεις είναι να αποσύρεις κάθε επένδυσή σου από αυτές, και δεν θα έχουν πια ζωή για σένα διότι θα τις έχεις βγάλει από το νου σου. Όσο τις περιλαμβάνεις μέσα σ’ αυτόν, τους δίνεις ζωή. Μόνο που δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να παραλάβει το δώρο σου.

5. Το δώρο της ζωής είναι δικό σου για να το δίνεις, διότι σου δόθηκε. Δεν έχεις επίγνωση του δώρου σου διότι δεν το δίνεις. Δεν μπορείς να δώσεις  ζωή σε κάτι, εφόσον δεν μπορείς να το ζωοποιήσεις. Επομένως, δεν επεκτείνεις το δώρο που και έχεις και είσαι, άρα δεν γνωρίζεις την ύπαρξή σου. Όλη η σύγχυση προέρχεται από την μη επέκταση της ζωής, διότι δεν είναι αυτή η Θέληση του Δημιουργού σου. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι ξέχωρα από Αυτόν, και πραγματικά δεν κάνεις τίποτα ξέχωρα από Αυτόν. Ακολούθησε την δική Του  οδό για να θυμηθείς τον εαυτό σου, και δίδασκε την δική Του οδό για να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου. Δίνε μόνο τιμή στους Υιούς του ζώντος Θεού, και λογάριασε τον εαυτό σου ανάμεσά τους με χαρά.

6. Μόνο η τιμή είναι το δώρο που αρμόζει σε εκείνους που ο Θεός ο Ίδιος δημιούργησε άξιους αυτής της τιμής , και τους οποίους Εκείνος τιμά. Δώσε τους τη εκτίμηση που τους παρέχει πάντα ο Θεός, διότι είναι οι αγαπημένοι Του Υιοί στους οποίους ευαρεστείται. Δεν γίνεται να είσαι διαχωρισμένος από αυτούς διότι δεν είσαι διαχωρισμένος από Αυτόν. Αναπαύσου στην Αγάπη Του και προστάτευσε την ανάπαυσή σου αγαπώντας. Όμως αγάπα όλα όσα δημιούργησε Αυτός, των οποίων είσαι μέρος, ειδάλλως δεν μπορείς να μάθεις για την ειρήνη Του και να δεχτείς το δώρο Του για σένα ως  μέρος του εαυτού σου. Δεν γίνεται να γνωρίσεις την δική σου τελειότητα μέχρι να έχεις τιμήσει όλους εκείνους που δημιουργήθηκαν όμοιοι με σένα.

7. Ένα παιδί του Θεού είναι ο μόνος δάσκαλος που είναι αρκετά άξιος να διδάξει ένα άλλο παιδί του Θεού. Ένας Δάσκαλος βρίσκεται μέσα σε όλους τους νόες και διδάσκει το ίδιο μάθημα σε όλους. Πάντα σε διδάσκει την ανεκτίμητη αξία κάθε Υιού του Θεού, διδάσκοντάς την με άπειρη υπομονή γεννημένη από άπειρη Αγάπη για την οποία Αυτός μιλάει. Κάθε επίθεση είναι ένα κάλεσμα για την υπομονή Του, εφόσον η υπομονή Του μπορεί να μεταφράζει την επίθεση ως ευλογία. Εκείνοι που επιτίθενται  δεν γνωρίζουν  ότι είναι  ευλογημένοι. Επιτίθενται διότι πιστεύουν ότι είναι στερημένοι.                             Δίνε, λοιπόν, από την δική σου αφθονία, και δίδασκε τους αδελφούς σου την δική τους. Μην μοιράζεσαι τις ψευδαισθήσεις τους για ελλείψεις, ειδάλλως θα αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ελλιπή.

8. Η επίθεση ποτέ δεν θα μπορούσε να προωθήσει την επίθεση εκτός κι αν εσύ την αντιλαμβάνεσαι ως μέσον που σου στερεί κάτι που θέλεις. Εν τούτοις, δεν γίνεται να χάσεις τίποτα εκτός κι αν δεν του δίνεις εσύ αξία, κι επομένως δεν το θέλεις. Αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι το στερείσαι, και με το να προβάλλεις την δική σου απόρριψη πιστεύεις τότε ότι σου το παίρνουν οι άλλοι. Πρέπει στ’ αλήθεια να φοβάσαι αν πιστεύεις ότι ο αδελφός σου σού επιτίθεται για να αποσπάσει με την βία την Βασιλεία των Ουρανών από σένα. Αυτή είναι η έσχατη βάση για κάθε προβολή του εγώ.

9. Το εγώ, όντας το μέρος του νου σου που δεν πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του, και δεν συμμαχεί με τον Θεό, είναι ανίκανο να εμπιστευτεί. Προβάλλοντας την παράλογη πίστη του ότι έχεις προδώσει τον Δημιουργό σου, πιστεύει ότι οι αδελφοί σου, που είναι το ίδιο ανίκανοι γι αυτό όπως κι εσύ, βρίσκονται εκεί έξω για να πάρουν τον Θεό από σένα. Όποτε ένας αδελφός επιτίθεται σε έναν άλλον, αυτό είναι που πιστεύει. Η προβολή πάντα βλέπει τις δικές σου επιθυμίες στους άλλους. Αν επιλέξεις να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τον Θεό, αυτό είναι που θα πιστεύεις ότι σου κάνουν οι άλλοι.

10. Εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού. Μην δέχεσαι τίποτα άλλο ως θέλημα σου, ειδάλλως αρνείσαι αυτό που είσαι. Αν το αρνηθείς αυτό, τότε θα επιτίθεσαι, πιστεύοντας ότι έχεις δεχτεί επίθεση. Αν όμως βλέπεις την Αγάπη του Θεού μέσα σε σένα, τότε θα την βλέπεις παντού διότι είναι παντού. Δες την αφθονία Του μέσα σε όλους, και θα γνωρίσεις ότι και εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Εκείνον μαζί με αυτούς. Αυτοί είναι μέρος από σένα, όπως κι εσύ είσαι μέρος του Θεού. Είσαι τόσο μόνος όταν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, όσο κι ο Θεός ο Ίδιος είναι μόνος όταν οι Υιοί Του δεν Τον γνωρίζουν. Η ειρήνη του Θεού βρίσκεται στο να το κατανοήσεις αυτό. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ξεφύγεις από τον τρόπο σκέψης του κόσμου, ακριβώς όπως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να είσαι μέσα σ’ αυτόν. Να καταλαβαίνεις ολοκληρωτικά, κατανοώντας την ολότητα.

11. Αν αντιλαμβάνεσαι οποιοδήποτε κομμάτι του συστήματος σκέψης του εγώ ως απόλυτα παράλογο, απόλυτα απατηλό και εντελώς ανεπιθύμητο, τότε θα το έχεις αξιολογήσει σωστά ολόκληρο. Αυτή η διόρθωση σε καθιστά ικανό να αντιλαμβάνεσαι κάθε κομμάτι της δημιουργίας ως απόλυτα αληθινό, απόλυτα τέλειο και απόλυτα επιθυμητό. Θέλοντας αυτό και μόνο, θα έχεις αυτό και μόνο, και δίνοντας αυτό και μόνο θα είσαι αυτό και μόνο. Τα δώρα που δίνεις στο εγώ πάντα βιώνονται ως θυσίες, αλλά τα δώρα που δίνεις στην Βασιλεία είναι δώρα προς εσένα. Πάντα θα είναι πολύτιμα για  τον Θεό διότι ανήκουν στους αγαπημένους Υιούς Του, οι οποίοι  ανήκουν σε Αυτόν. Όλη η δύναμη και η δόξα είναι δικές σου διότι η Βασιλεία είναι δική Του.

VIII. Η Απίστευτη Πίστη

1. Έχουμε πει ότι δίχως προβολή δεν μπορεί να υπάρχει θυμός, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι χωρίς επέκταση δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη. Αυτά αντανακλούν ένα θεμελιώδη νόμο του νου, κι επομένως κάποιον νόμο που πάντα  βρίσκεται σε ισχύ. Είναι ο νόμος με τον οποίο δημιουργείς και δημιουργήθηκες. Είναι ο νόμος που ενοποιεί την Βασιλεία, και την κρατά μέσα στο Νου του Θεού. Για το εγώ, αυτός ο νόμος γίνεται αντιληπτός ως μέσο για να ξεφορτωθεί κάτι που δεν θέλει. Για το Άγιο Πνεύμα, είναι ο βασικός νόμος μοιράσματος, με τον οποίο δίνεις αυτό στο οποίο δίνεις αξία για να το κρατήσεις μέσα στο νου σου. Για το Άγιο Πνεύμα είναι ο νόμος της επέκτασης. Για το εγώ είναι ο νόμος της στέρησης. Επομένως παράγει αφθονία ή στέρηση, ανάλογα με το πώς επιλέγεις να τον εφαρμόσεις. Αυτή η επιλογή εξαρτάται από σένα, αλλά δεν εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις το αν θα κάνεις χρήση του νόμου ή όχι. Κάθε νους πρέπει ή να προβάλλει ή να επεκτείνει, διότι αυτός είναι ο τρόπος που ζει, και κάθε νους είναι ζωή.

2. Η χρήση της προβολής από το εγώ πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητή πριν μπορέσει να ακυρωθεί η αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στην προβολή και τον θυμό. Το εγώ πάντα προσπαθεί να διατηρήσει την σύγκρουση. Είναι πολύ επινοητικό στο να κατασκευάζει τρόπους που φαινομενικά ελαττώνουν την σύγκρουση, διότι δεν θέλει να βρεις την σύγκρουση τόσο ανυπόφορη ώστε να επιμείνεις να την καταργήσεις. Επομένως το εγώ προσπαθεί να σε πείσει ότι μπορεί να σε ελευθερώσει από την σύγκρουση, από φόβο μήπως και παρατήσεις το εγώ και ελευθερωθείς. Χρησιμοποιώντας την δική του παραμορφωμένη εκδοχή των νόμων του Θεού, το εγώ εκμεταλλεύεται την δύναμη του νου μόνο για να ματαιώσει τον αληθινό σκοπό του νου. Προβάλλει την σύγκρουση από τον δικό σου νου πάνω σε άλλους νόες, σε μια προσπάθεια να σε πείσει ότι εσύ έχεις ξεφορτωθεί το πρόβλημα.

3. Σε αυτή την προσπάθεια εμπεριέχονται δύο μείζονα σφάλματα. Πρώτον, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, η σύγκρουση δεν μπορεί να προβληθεί διότι δεν γίνεται να μοιραστεί. Οποιαδήποτε προσπάθεια να κρατήσεις μέρος από αυτή και να ξεφορτωθείς ένα άλλο δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα. Να θυμάσαι ότι ένας δάσκαλος που βιώνει σύγκρουση είναι και φτωχός δάσκαλος και φτωχός μαθητής. Τα μαθήματά του είναι μπερδεμένα, και η αξία της μετάδοσης  τους είναι περιορισμένη εξαιτίας της σύγχυσής του. Το δεύτερο σφάλμα είναι η ιδέα ότι μπορείς να ξεφορτωθείς κάτι που δεν θέλεις με το να το δώσεις κάπου αλλού. Με το να το δίνεις  το κρατάς. Η πεποίθηση ότι με το να το βλέπεις κάπου έξω από σένα το έχεις αποκλείσει από μέσα σου είναι μια πλήρης διαστρέβλωση της δύναμη της επέκτασης. Αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι που προβάλλουν επαγρυπνούν για την δική τους ασφάλεια. Φοβούνται ότι οι προβολές τους θα επιστρέψουν και θα τους βλάψουν. Πιστεύοντας ότι έχουν απωθήσει τις προβολές τους από τον δικό τους νου, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι προβολές τους προσπαθούν και πάλι να επιστρέψουν γλιστρώντας σιγά-σιγά μέσα. Εφόσον οι προβολές δεν έχουν φύγει από το νου τους, είναι αναγκασμένοι να κάνουν τα πάντα  για να μην το αναγνωρίζουν αυτό.

4. Δεν μπορείς να διαιωνίζεις μια ψευδαίσθηση για κάποιον άλλον χωρίς να την διαιωνίζεις και για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό, διότι είναι αδύνατον να θρυμματίσεις το νου. Το να θρυμματίζεις σημαίνει ότι σπας σε κομμάτια, και ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί ούτε να υποστεί επίθεση. Η πεποίθηση ότι μπορεί, ένα σφάλμα που κάνει πάντα το εγώ, βρίσκεται κάτω από την όλη χρήση της προβολής. Δεν κατανοεί τι είναι ο νους, κι επομένως δεν καταλαβαίνει τι είσαι εσύ. Εν τούτοις η ύπαρξή του εξαρτάται από τον δικό σου νου, διότι το εγώ είναι δική σου πίστη. Το εγώ είναι μια σύγχυση ταυτότητας. Μην έχοντας ποτέ κάποιο συνεπές πρότυπο, ποτέ δεν εξελίχτηκε με συνέπεια. Είναι το προϊόν κακής εφαρμογής των νόμων του Θεού από διαστρεβλωμένους νόες που κάνουν λανθασμένη χρήση της δύναμής τους.

5. Μην φοβάσαι το εγώ. Βασίζεται στον δικό σου νου, κι έτσι όπως το έφτιαξες με το να πιστεύεις σε αυτό, έτσι μπορείς και να το καταργήσεις αποσύροντας την πίστη σου από αυτό. Μην προβάλεις την ευθύνη για αυτή σου την πίστη πάνω σε κάποιον άλλον, διότι έτσι θα διατηρήσεις αυτή την πίστη. Όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς την πλήρη ευθύνη για την ύπαρξη του εγώ, τότε θα έχεις αφήσει κατά μέρος κάθε θυμό και επίθεση, διότι αυτά προέρχονται από μια προσπάθεια να προβάλεις την ευθύνη για τα δικά σου σφάλματα. Αλλά έχοντας δεχτεί τα σφάλματα ως δικά σου, μην τα κρατάς. Δώσε τα γρήγορα στο Άγιο Πνεύμα για να τα εξαλείψει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε όλες τους οι συνέπειες  να εξαφανιστούν από το νου σου και από όλη  την Υιότητα.

6. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αντιλαμβάνεσαι πέρα από τις πεποιθήσεις σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται πέρα από πεποιθήσεις  και η δική Του αντίληψη είναι αληθής. Το εγώ μπορεί να λησμονηθεί εντελώς οποιαδήποτε στιγμή, διότι είναι μια ολότελα απίστευτη πίστη, και κανένας δεν μπορεί να κρατήσει μια πίστη την οποία έχει κρίνει ως απίστευτη. Όσο περισσότερα μαθαίνεις για το εγώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να γίνει πιστευτό. Αυτό που είναι απίστευτο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διότι δεν γίνεται να το πιστέψεις. Είναι προφανές ότι η αντίληψη που βασίζεται στο απίστευτο δεν έχει νόημα, αλλά μπορεί να μην το αναγνωρίσεις σαν κάτι που είναι πέρα από την πίστη, επειδή φτιάχτηκε από την πίστη.

7. Ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να σε διδάξει ότι το εγώ είναι μη πιστευτό και θα είναι πάντα μη πιστευτό. Εσύ που έφτιαξες το εγώ πιστεύοντας στο απίστευτο δεν μπορείς να κάνεις  αυτή την διάκριση μόνος σου. Με το να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, αποφασίζεις εναντίον της πίστης ότι μπορεί να είσαι μόνος σου. Διώχνεις έτσι την ιδέα του διαχωρισμού και επιβεβαιώνεις την αναγνώριση του εαυτού σου  σαν μέρος της Βασιλείας. Αυτή η αναγνώριση της ταυτότητας σου βρίσκεται εξίσου πέρα από κάθε αμφιβολία όσο και πέρα από κάθε πίστη. Η ολότητά σου δεν έχει όρια διότι η ύπαρξη είναι το άπειρο.