ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ

Τι είναι Θαύμα

1.            Το θαύμα είναι μια διόρθωση. Δεν δημιουργεί, ούτε αλλάζει πραγματικά κάτι. Απλά κοιτά την καταστροφή, και υπενθυμίζει στο νου ότι αυτό που βλέπει είναι ψευδές. Καταργεί το σφάλμα, αλλά δεν επιχειρεί να πάει πέρα από την αντίληψη, ούτε να υπερβεί την λειτουργία της συγχώρεσης. Επομένως μένει μέσα στα όρια του χρόνου. Ωστόσο στρώνει τον δρόμο για την επιστροφή στο άχρονο και την  αφύπνιση της αγάπης, διότι ο φόβος φεύγει σιγά -σιγά μακριά μετά από την ευγενική θεραπεία που προσφέρει το  θαύμα.

2.            Το θαύμα περιέχει το δώρο της χάριτος, διότι δίδεται και λαμβάνεται σαν ένα. Κι επομένως παρουσιάζει τον νόμο της αλήθειας που ο κόσμος δεν υπακούει, διότι δεν μπορεί καθόλου να καταλάβει τους τρόπους της. Το θαύμα αντιστρέφει την αντίληψη που πριν ήταν λάθος, κι επομένως δίνει τέλος στις παράξενες διαστρεβλώσεις που είχαν εκδηλωθεί. Τώρα η αντίληψη είναι ανοικτή προς την αλήθεια. Τώρα η συγχώρεση γίνεται αντιληπτή ως δικαιωμένη.

3.            Η συγχώρεση είναι το σπίτι των θαυμάτων. Τα μάτια του Χριστού τα παραδίδουν με έλεος και αγάπη σε όλους όσους βλέπουν. Η αντίληψη στέκει διορθωμένη στην όρασή Του, και αυτό που πριν είχε σαν σκοπό να καταραστεί  τώρα ευλογεί. Κάθε κρίνο της συγχώρεσης προσφέρει σε όλο τον κόσμο το σιωπηλό θαύμα της αγάπης. Και το κάθε ένα εναποθέτεται ενώπιον του Λόγου του Θεού, πάνω στον συμπαντικό βωμό προς τον Δημιουργό και την δημιουργία στο φως της τέλειας αγνότητας και της ατέλειωτης χαράς.

4.            Το θαύμα γίνεται δεκτό πρώτα με την πίστη, διότι όταν το ζητάς σημαίνει ότι ο νους έχει ετοιμαστεί να συλλάβει αυτό που δεν μπορεί να δει και να καταλάβει. Όμως η πίστη θα φέρει τις μαρτυρίες της για να δείξει ότι αυτό στο οποίο βασίστηκε είναι πραγματικά εκεί. Κι έτσι το θαύμα θα δικαιώσει την πίστη σου σ’ αυτό, και θα δείξει ότι βασίστηκε σε ένα κόσμο πιο πραγματικό από αυτόν που έβλεπες πριν· ένα κόσμο λυτρωμένο από αυτό που νόμιζες ότι υπήρχε εκεί.

5.            Τα θαύματα πέφτουν σαν σταγόνες θεραπευτικής βροχής από τον Ουρανό πάνω σε ένα στεγνό και σκονισμένο κόσμο, όπου πεινασμένα και διψασμένα πλάσματα έρχονται για να πεθάνουν. Τώρα έχουν νερό. Τώρα ο κόσμος πρασίνισε. Και παντού ξεπηδούν τα σημάδια της ζωής, για να δείξουν πως αυτό που έχει γεννηθεί δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει, γιατί ό,τι έχει ζωή έχει αθανασία.

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ -ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Κεφάλαιο 16

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

1. Η Αληθινή  Συμπόνια.

1. Το να συμπονάς  δεν σημαίνει να μοιράζεσαι τα βάσανα, διότι αυτό πρέπει να αρνηθείς να το καταλάβεις. Αυτή είναι η ερμηνεία του εγώ για τη συμπόνια, και χρησιμοποιείται πάντα για να σχηματίσει μια ιδιαίτερη σχέση στην οποία μοιράζονται τα βάσανα. Η ικανότητα να συμπονάς  είναι πολύ χρήσιμη στο Άγιο Πνεύμα, φτάνει να Το αφήνεις να την χρησιμοποιήσει με τον δικό Του τρόπο. Ο δικός Του τρόπος είναι πολύ διαφορετικός. Αυτό δεν καταλαβαίνει τα βάσανα, και θέλει κι εσύ να διδάξεις ότι δεν είναι κατανοητά. Όταν το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί κάποια σχέση μέσα από σένα, δεν δημιουργεί σχέση μέσα από το εγώ σου προς ένα άλλο εγώ. Το Άγιο Πνεύμα  δεν ενώνεται με τον πόνο, εφόσον κατανοεί ότι η θεραπεία του πόνου δεν επιτυγχάνεται με απατηλές προσπάθειες να εισέλθεις μέσα σε αυτόν, και να τον φωτίσεις με το να μοιράζεσαι την αυταπάτη.

2. Η πιο ξεκάθαρη απόδειξη ότι η συμπόνια έτσι όπως την χρησιμοποιεί το εγώ είναι καταστροφική βρίσκεται στο γεγονός ότι εφαρμόζεται μόνο σε συγκεκριμένους τύπους προβλημάτων και σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτούς  ξεχωρίζει, κι ενώνεται μαζί τους. Και  δεν ενώνεται, παρά μόνο όταν είναι  να ενισχύσει τον εαυτό του. Έχοντας ταυτιστεί με αυτό που νομίζει ότι καταλαβαίνει, το εγώ βλέπει τον εαυτό του και θέλει να αυξηθεί μοιράζοντας ό,τι είναι σαν αυτό. Μην ξεγελιέσαι με αυτό το τέχνασμά του · το εγώ πάντα συμπονά με σκοπό να εξασθενίσει, και η εξασθένηση σημαίνει πάντα επίθεση. Δεν γνωρίζεις τι σημαίνει να συμπονάς. Αλλά μπορείς να είσαι σίγουρος γι αυτό ∙ αν απλά καθίσεις σιωπηλός και επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να δημιουργήσει μια σχέση μέσα από σένα, τότε θα συμπονάς με δύναμη, και θα κερδίσεις σε δύναμη και όχι σε αδυναμία.

3. Ο ρόλος σου είναι μόνο να θυμηθείς το εξής ∙ δεν θέλεις να προέλθει κάτι που εκτιμάς από μια σχέση. Επιλέγεις να μην την βλάψεις και  να μην την θεραπεύσεις με τον δικό σου τρόπο. Δεν γνωρίζεις τι είναι η θεραπεία. Όλα όσα έχεις μάθει σχετικά με την συμπόνια  είναι από το παρελθόν. Και δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν που θα ήθελες να μοιραστείς, διότι δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν που θα ήθελες να κρατήσεις. Μην χρησιμοποιείς την συμπόνια  για να κάνεις το παρελθόν πραγματικό, κι έτσι να το διαιωνίζεις. Παραμέρισε ευγενικά, και άφησε να γίνει η θεραπεία για σένα. Κράτησε μόνο μια σκέψη στο νου σου και μην την χάνεις από τα μάτια σου, όσο κι αν μπεις στον πειρασμό να κρίνεις κάποια κατάσταση, και να καθορίσεις την αντίδρασή σου σύμφωνα με την κρίση σου. Εστίασε το νου σου μόνο σε αυτό:

Δεν είμαι μόνος, και δεν θα επέτρεπα

στο παρελθόν να εισβάλλει τον Καλεσμένο μου.

Τον έχω προσκαλέσει, και  είναι εδώ.

Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα άλλο  εκτός από το να μην παρέμβω.

4. Η αληθινή συμπόνια είναι από το Άγιο Πνεύμα που γνωρίζει τι είναι. Θα μάθεις την δική Του ερμηνεία γι αυτή αν Το αφήσεις να χρησιμοποιεί την ικανότητά σου για δύναμη, και όχι για αδυναμία. Αυτό ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει, βεβαιώσου όμως ότι δεν θα Το εγκαταλείψεις εσύ. Η ταπεινότητα μόνο με αυτή την έννοια είναι δύναμη ∙ ότι το να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι το γεγονός ότι δεν γνωρίζεις σημαίνει ότι αναγνωρίζεις και αποδέχεσαι το γεγονός ότι Εκείνο όντως γνωρίζει. Δεν είσαι βέβαιος ότι θα εκπληρώσει τον ρόλο Του, διότι ποτέ δεν έχεις εκπληρώσει τον δικό σου ρόλο απόλυτα. Δεν μπορείς να ξέρεις πώς να αντιδράς σε κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Μην υποκύπτεις σε αυτό τον πειρασμό, και μην παραχωρείς την συμπόνια στο εγώ για να την χρησιμοποιήσει θριαμβολογώντας για την δική του δόξα.

5. Ο θρίαμβος της αδυναμίας δεν είναι αυτό που θα ήθελες να προσφέρεις σε έναν αδελφό. Κι όμως, εσύ δεν αναγνωρίζεις άλλο θρίαμβο εκτός από αυτόν. Αυτό δεν είναι γνώση, και η μορφή της συμπόνιας που αυτό θα προκαλούσε είναι τόσο διαστρεβλωμένη που θα φυλάκιζε αντί να απελευθερώνει. Αυτοί που δεν έχουν λυτρωθεί δεν μπορούν να λυτρώσουν, όμως έχουν ένα Λυτρωτή. Μην επιχειρείς να Τον διδάξεις εσύ. Εσύ είσαι ο μαθητής ∙ Αυτός είναι ο Δάσκαλος. Μην συγχέεις τον ρόλο σου με τον δικό Του, διότι αυτό ποτέ δεν θα φέρει ειρήνη σε κανέναν. Πρόσφερε την συμπόνια σου σε Εκείνον διότι την δική Του αντίληψη και την δική Του δύναμη είναι που θέλεις να μοιραστείς. Και άφησέ Τον να σου προσφέρει την δική Του δύναμη και την δική Του αντίληψη, για να την μοιραστεί μέσα από σένα.

6. Το νόημα της αγάπης χάνεται σε κάθε σχέση που προσβλέπει στην αδυναμία, κι ελπίζει να βρει εκεί την αγάπη. Η δύναμη της αγάπης, η οποία είναι το νόημά της, βρίσκεται στην δύναμη του Θεού που αιωρείται πάνω από αυτήν και την ευλογεί σιωπηλά περιβάλλοντάς την με τα θεραπευτικά φτερά της. Άφησέ το αυτό να είναι έτσι, και μην προσπαθείς να το αντικαταστήσεις με το δικό σου «θαύμα». Έχω πει ότι αν κάποιος αδελφός σου ζητήσει κάτι ανόητο, να το κάνεις. Αλλά βεβαιώσου ότι αυτό δεν σημαίνει να  κάνεις κάτι ανόητο που θα έβλαπτε είτε αυτόν ή εσένα, διότι αυτό που θα έβλαπτε τον ένα θα βλάψει και τον άλλον. Τα ανόητα αιτήματα είναι ανόητα μόνο και μόνο επειδή συγκρούονται, εφόσον πάντα έχουν μέσα τους στοιχεία ιδιαιτερότητας. Μόνο το Άγιο Πνεύμα αναγνωρίζει τις ανόητες ανάγκες όπως και τις πραγματικές. Και Αυτό θα σε διδάξει πώς να ανταποκριθείς και στις δύο χωρίς να χάσεις καμία.

7. Εσύ θα επιχειρείς να το κάνεις αυτό μόνο με μυστικότητα. Και θα νομίζεις ότι όταν ανταποκρίνεσαι στις μεν δεν διακινδυνεύεις τις δε, διότι τις κρατάς διαχωρισμένες και μυστικές μεταξύ τους. Δεν είναι αυτός ο ορθός τρόπος, διότι δεν οδηγεί στην ζωή και την αλήθεια. Καμία ανάγκη δεν θα μείνει για πολύ ανεκπλήρωτη αν τις αφήσεις όλες στο Άγιο Πνεύμα που λειτουργία Του είναι να τις ικανοποιεί. Αυτή είναι δική Του λειτουργία, και όχι δική σου. Δεν θα τις ικανοποιήσει με μυστικότητα, διότι θέλει να μοιράζεται όλα όσα δίνεις μέσω Αυτού. Γι αυτό τα δίνει. Ό,τι δίνεις μέσω Εκείνου είναι για όλη την Υιότητα,  και όχι μόνο για κάποιο μέρος της. Άφησέ Του την λειτουργία Του, διότι θα την εκπληρώσει αν μόνο Του ζητήσεις να εισέλθει στις σχέσεις σου, και να τις ευλογήσει για σένα.

II. Η Δύναμη της Αγιότητας

1. Μπορεί ακόμα να νομίζεις ότι δυσκολεύεσαι να καταλάβεις την αγιότητα, διότι δεν βλέπεις πώς μπορεί να επεκταθεί για να συμπεριλάβει τους πάντες. Και σου έχει ειπωθεί ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνει τους πάντες για να είναι άγια. Μην σε απασχολεί η επέκταση της αγιότητας, γιατί δεν καταβαίνεις την φύση των θαυμάτων. Ούτε τα κάνεις  εσύ. Η ίδια η επέκτασή τους, πολύ πιο πέρα από τα όρια που αντιλαμβάνεσαι, είναι αυτή που αποδεικνύει ότι δεν τα κάνεις εσύ. Γιατί, λοιπόν, ν’ ανησυχείς για το πώς επεκτείνονται τα θαύματα σε όλη την Υιότητα, όταν δεν καταλαβαίνεις το ίδιο το θαύμα; Η μία ιδιότητα δεν είναι πιο δύσκολο να γίνει κατανοητή από ό,τι το σύνολο. Αν υπάρχουν όντως θαύματα, τότε και οι ιδιότητές τους πρέπει να είναι θαυματουργές, όντας μέρος από αυτά.

2. Έχεις μια τάση να αντιλαμβάνεσαι αποσπασματικά, και έπειτα να σε απασχολεί η αλήθεια ενός μόνο μέρους του όλου. Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένας τρόπος να αποφύγεις, ή να κοιτάξεις μακριά από το όλον, εστιάζοντας σε κάτι άλλο που νομίζεις ότι θα μπορούσες να το καταλάβεις καλύτερα.  Και αυτός δεν είναι παρά άλλος ένας τρόπος με τον οποίο θέλεις ακόμα να προσπαθήσεις να κρατήσεις την κατανόηση μόνο για σένα. Ένας πολύ καλύτερος και χρήσιμος τρόπος να σκέφτεσαι για τα θαύματα είναι αυτός: Δεν τα καταλαβαίνεις ούτε εν μέρει ούτε συνολικά. Και όμως έχουν γίνει μέσα από σένα. Άρα, η κατανόηση σου δεν μπορεί να είναι απαραίτητη. Ωστόσο,  είναι ακόμα αδύνατον να πραγματοποιήσεις αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Άρα πρέπει να υπάρχει Κάτι μέσα σου που πραγματικά καταλαβαίνει.

3. Το θαύμα δεν μπορεί να σου φαίνεται φυσικό, διότι αυτά που έχεις κάνει για να βλάψεις το νου σου, τον  έχει κάνει τόσο αφύσικο που δεν θυμάται τι είναι φυσικό γι αυτόν πια. Και όταν σου λένε τι είναι φυσικό, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Η αναγνώριση του μερικού ως όλον, και του όλου σε κάθε μέρος, είναι απόλυτα φυσική. Γιατί αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο Θεός, και αυτό που είναι φυσικό γι Αυτόν, είναι φυσικό και για σένα. Η ολοκληρωτικά φυσική αντίληψη θα σου έδειχνε άμεσα ότι είναι εντελώς αδύνατον να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, διότι αυτό εμπεριέχει αντίφαση ως προς το τι σημαίνουν τα θαύματα. Και αν μπορούσες να καταλάβεις την σημασία τους, οι ιδιότητες τους δεν θα σου προκαλούσαν καμία σύγχυση.

4. Έχεις κάνει θαύματα, αλλά είναι ολοφάνερο ότι δεν τα έχεις κάνει μόνος σου. Έχεις πετύχει  κάθε φορά που έφτασες έναν άλλο νου, και ενώθηκες μαζί του. Όταν δύο νόες ενώνονται σαν ένας, και μοιράζονται εξίσου μια ιδέα έχει γίνει  η πρώτη σύνδεση στην επίγνωση της Υιότητας ως Ένα. Όταν κάνεις αυτή την ένωση, όπως σε προτρέπει το Άγιο Πνεύμα, και την προσφέρεις σε Αυτό για να την χρησιμοποιήσει κατά τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο, η φυσική Του αντίληψη για το δώρο σου Του επιτρέπει  να το καταλάβει, και σε καθιστά ικανό να χρησιμοποιείς την κατανόηση Του προς όφελός σου. Είναι αδύνατον να πειστείς για την πραγματικότητα αυτού που είναι ολοφάνερο ότι έχει επιτευχθεί μέσω της προθυμίας σου, όσο πιστεύεις ότι πρέπει να το κατανοήσεις,ειδάλλως δεν είναι πραγματικό.

5. Πώς μπορεί να γίνει δική σου η πίστη στην πραγματικότητα εφόσον  έχεις την τάση να την κάνεις μη πραγματική; Και είσαι πραγματικά πιο ασφαλής όταν στηρίζεις την πραγματικότητα των ψευδαισθήσεων από ό,τι θα ήσουν αν δεχόσουν με χαρά την αλήθεια γι αυτό που είναι, κι αν έδινες και τις ευχαριστίες σου γι αυτήν; Να τιμάς την αλήθεια που σου έχει δοθεί, και να χαίρεσαι που δεν την καταλαβαίνεις. Τα θαύματα είναι φυσικά για Εκείνον που μιλά εκ μέρους του Θεού. Διότι το έργο Του είναι να μεταφράζει  το θαύμα στην γνώση την οποία αντιπροσωπεύει, και που είναι κρυμμένη για σένα. Αρκέσου στην  δική Του κατανόηση για το θαύμα, και μην αποστρέφεσαι όλους τους μάρτυρες της  πραγματικότητας Του που σου έχει δώσει Εκείνο.

6. Καμία απόδειξη δεν θα σε πείσει για την αλήθεια αυτού που δεν θέλεις. Και όμως η σχέση σου με το Πνεύμα το Άγιο είναι πραγματική. Μην την  σκέφτεσαι με φόβο, αλλά με αγαλλίαση. Εκείνο που επικαλέστηκες είναι μαζί σου. Καλωσόρισέ Το, και τίμησε τους μάρτυρες , που σου φέρουν τα χαρμόσυνα νέα ότι  έχει  έρθει. Είναι  αλήθεια ακριβώς όπως φοβάσαι, ότι το να Το αναγνωρίσεις, σημαίνει να αρνηθείς όλα όσα νομίζεις ότι ξέρεις. Αλλά αυτά που νόμιζες πως γνωρίζεις ποτέ δεν ήταν αλήθεια. Ποιο το όφελός  να προσκολλάσαι σε αυτά, και να αρνείσαι τις αποδείξεις της  αλήθειας; Διότι έχεις έρθει πολύ κοντά την αλήθεια για να την αρνηθείς  τώρα, και θα ενδώσεις στην ακατανίκητη έλξη της. Μπορείς να το καθυστερήσεις τώρα, αλλά μόνο για λίγο. Ο Οικοδεσπότης του Θεού σε έχει καλέσει, και  έχεις ακούσει. Ποτέ πια δεν θα είσαι απολύτως απρόθυμος να ακούσεις.

7. Αυτή είναι μια χρονιά χαράς, κατά την οποία η ακοή σου θα αυξηθεί και μαζί της θα μεγαλώσει και η ειρήνη. Στην επίγνωση σου έχουν έρθει η δύναμη της αγιότητας  και η αδυναμία της επίθεσης. Και αυτό έχει επιτευχθεί σε ένα νου σταθερά πεπεισμένο ότι η αγιότητα  είναι αδυναμία, και ότι η επίθεση είναι δύναμη. Δεν είναι αρκετό αυτό το θαύμα για να σε διδάξει ότι ο Δάσκαλός σου δεν προέρχεται από σένα; Αλλά να θυμάσαι ότι όποτε άκουσες την δική Του  ερμηνεία, τα αποτελέσματα σου έφεραν χαρά. Θα προτιμούσες τα αποτελέσματα της δικής σου ερμηνείας, αναλογιζόμενος  με ειλικρίνεια τι ήταν; Ο Θεός σε θέλει καλύτερο. Δεν θα μπορούσες να κοιτάξεις με μεγαλύτερη ευσπλαχνία αυτόν που ο Θεός αγαπά με τέλεια Αγάπη; 

8. Μην ερμηνεύεις ενάντια στην Αγάπη του Θεού, διότι έχεις πολλούς μάρτυρες  που μιλούν γι αυτήν τόσο καθαρά, που μόνο ένας τυφλός και κουφός δεν θα μπορούσε να τους  δει και να τους  ακούσει. Αυτή την χρονιά, αποφάσισε να μην αρνηθείς αυτό που σου έχει δοθεί από τον Θεό. Αφυπνίσου και μοιράσου το, διότι αυτός είναι ο μόνος λόγος που το Άγιο Πνεύμα  σε έχει καλέσει. Η Φωνή Του έχει μιλήσει καθαρά, και όμως εσύ έχεις τόσο λίγη πίστη σε αυτό που άκουσες, διότι ακόμα προτιμάς να θέτεις  μεγαλύτερη πίστη στην καταστροφή που έφτιαξες. Σήμερα, ας αποφασίσουμε μαζί να δεχτούμε τα χαρμόσυνα νέα ότι η καταστροφή δεν είναι πραγματική, και ότι η πραγματικότητα δεν είναι καταστροφή. Η πραγματικότητα είναι ασφαλής, σίγουρη και γεμάτη καλοσύνη για όλους και για όλα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να το δεχτείς αυτό, και να χαρείς. Γιατί η αγάπη σου ζητά μόνο να είσαι ευτυχισμένος, και θα σου προσφέρει όλα όσα χρειάζονται για την ευτυχία.

9. Ποτέ δεν έδωσες  κάποιο πρόβλημα στο Άγιο Πνεύμα που να μην το έχει λύσει για σένα, ούτε και θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν προσπάθησες να λύσεις κάποιο πρόβλημα από μόνος σου και να το έχεις πετύχει. Δεν είναι ώρα να φέρεις αυτά τα δύο γεγονότα μαζί, και να βγάλεις κάποιο νόημα από αυτά; Αυτή είναι η χρονιά της εφαρμογής των ιδεών που σου έχουν δοθεί. Διότι οι ιδέες είναι ισχυρές δυνάμεις για να χρησιμοποιούνται, και όχι για να παραμερίζονται στην αδράνεια. Έχουν ήδη αποδείξει την δύναμη τους αρκετά για να εναποθέσεις τη πίστη σου σε αυτές και να μην τις αρνηθείς. Αυτό το χρόνο επένδυσε στην αλήθεια, και άφησέ την να εργαστεί με ειρήνη. Έχε πίστη στο Άγιο Πνεύμα  που έχει πίστη σε σένα. Σκέψου τι είδες  και άκουσες  πραγματικά, και αναγνώρισέ  το. Είναι δυνατόν να είσαι μόνος σου όταν υπάρχουν τέτοιοι μάρτυρες ;

III. Η Ανταμοιβή  της  Διδασκαλίας

1. Έχουμε ήδη μάθει ότι όλοι διδάσκουν, και διδάσκουν όλη την ώρα. Μπορεί να έχεις διδάξει καλά, κι ωστόσο μπορεί να μην έχεις μάθει πώς να αποδέχεσαι την ανακούφιση που σου χαρίζει η διδασκαλία σου. Αν αναλογιστείς το τι έχεις διδάξει, και το πόσο ξένο είναι προς αυτά που νόμιζες πως γνώριζες, θα αναγκαστείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο Δάσκαλός σου προήλθε από κάπου πέρα από το δικό σου σύστημα σκέψης. Επομένως μπόρεσε να το κοιτάξει δίκαια, και να αντιληφθεί ότι ήταν αναληθές. Αυτό πρέπει να το έκανε από την βάση ενός πολύ διαφορετικού συστήματος σκέψης, κάποιου που δεν έχει τίποτα κοινό με το δικό σου. Διότι σίγουρα αυτό που έχει διδάξει, και ό,τι έχεις διδάξει εσύ μέσω Εκείνου, δεν έχουν τίποτα κοινό με ό,τι δίδασκες πριν έρθει. Και τα αποτελέσματα φέρνουν ειρήνη εκεί όπου πριν υπήρχε πόνος, και η οδύνη εξαφανίζεται για να αντικατασταθεί  από την χαρά.

2. Μπορεί να έχεις διδάξει την ελευθερία, αλλά δεν έχεις μάθει πώς να είσαι ελεύθερος ο ίδιος. Είπα προηγουμένως, «Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε, και αυτοί θα γνωρίσουν τους εαυτούς τους.» Διότι είναι βέβαιο ότι κρίνεις τον εαυτό σου ανάλογα με την διδασκαλία σου. Η διδασκαλία του εγώ παράγει άμεσα αποτελέσματα, διότι οι αποφάσεις του γίνονται άμεσα αποδεκτές ως δική σου επιλογή. Και αυτή η αποδοχή σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να κρίνεις τον εαυτό σου ανάλογα. Η αιτία και το αποτέλεσμα είναι πολύ ξεκάθαρες στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι όλη σου η μάθηση κατευθυνόταν στην εδραίωση της σχέσης  μεταξύ τους. Και δεν θα είχες πίστη σε αυτό που με τόση επιμέλεια δίδαξες στον εαυτό σου να πιστεύει; Όμως, θυμήσου με πόση φροντίδα διάλεξες τους μάρτυρές του, και με πόση επιμέλεια απέφυγες εκείνους που μιλούσαν για την αιτία της αλήθειας και τα αποτελέσματά της.

3. Το γεγονός ότι δεν έχεις μάθει αυτό που έχεις διδάξει δεν σου δείχνει ότι  δεν αντιλαμβάνεσαι την Υιότητα ως ένα; Κι επίσης δεν σου δείχνει ότι δεν θεωρείς τον εαυτό σου ως ένα; Διότι είναι αδύνατον να διδάσκεις επιτυχημένα χωρίς εσύ ο ίδιος να είσαι απόλυτα πεπεισμένος, και είναι εξίσου αδύνατον η βεβαιότητα να είναι έξω από σένα. Δεν θα μπορούσες ποτέ να διδάξεις την ελευθερία εκτός κι αν εσύ ο ίδιος την πίστευες πραγματικά. Και πρέπει αυτό που δίδαξες να προήλθε από σένα. Ωστόσο, αυτόν τον Εαυτό δεν Τον γνωρίζεις ξεκάθαρα, και δεν Τον αναγνωρίζεις παρόλο που λειτουργεί. Ό,τι λειτουργεί πρέπει να υπάρχει. Και μόνο αν αρνηθείς τι έχει κάνει ο Εαυτός θα μπορούσες να αρνηθείς την Παρουσία Του.

4. Αυτά είναι  μαθήματα  στο πώς να  γνωρίσεις τον εαυτό σου. Έχεις διδάξει αυτό που είσαι, αλλά δεν έχεις αφήσει αυτό που είσαι να σε διδάξει. Ήσουν πολύ προσεχτικός στο να αποφεύγεις το προφανές, και να μην βλέπεις την αληθινή σχέση αιτίας και αποτελέσματος που είναι απόλυτα φανερή. Ωστόσο, μέσα σου βρίσκονται όλα όσα δίδαξες. Τι μπορεί να είναι αυτό που δεν τα έμαθε; Πρέπει να είναι αυτό το κομμάτι που είναι πραγματικά έξω από σένα, όχι από προβολή δική σου, αλλά στ’ αλήθεια. Και είναι αυτό το κομμάτι που δεν είναι εσύ το οποίο έχεις δεχτεί μέσα σου. Αυτό που δέχεσαι μέσα στο νου σου δεν τον αλλάζει πραγματικά. Οι ψευδαισθήσεις δεν είναι παρά πίστεις σε κάτι που δεν υπάρχει. Και η φαινομενική σύγκρουση ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση μπορεί να επιλυθεί μόνο διαχωρίζοντας τον εαυτό σου από την ψευδαίσθηση και όχι από την αλήθεια.

5. Η διδασκαλία σου το έχει κάνει ήδη αυτό, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι μέρος από σένα. Δημιουργημένο από τον Θεό, Αυτό δεν εγκατέλειψε ούτε τον Θεό ούτε την δημιουργία Του. Είναι και ο Θεός και εσύ, όπως κι εσύ είσαι και ο Θεός και Αυτό μαζί. Διότι η Απάντηση του Θεού στον διαχωρισμό πρόσθεσε περισσότερα σε σένα από ό,τι εσύ προσπάθησες να αφαιρέσεις. Προστάτεψε και τις δημιουργίες σου και εσένα συγχρόνως, κρατώντας ένα με σένα αυτό που εσύ θέλησες να αποκλείσεις. Και αυτές θα πάρουν την θέση αυτού που εσύ δέχτηκες μέσα σου για να τις αντικαταστήσεις. Είναι όντως πραγματικές, ως μέρος του Εαυτού που δεν γνωρίζεις. Επικοινωνούν με σένα μέσω του Αγίου Πνεύματος, και την δύναμή τους και την ευγνωμοσύνη τους σε σένα για την δημιουργία τους τη προσφέρουν με χαρά στην διδασκαλία του εαυτού σου, ο οποίος είναι το σπίτι τους. Εσύ που είσαι οικοδεσπότης στον Θεό είσαι επίσης και οικοδεσπότης σε αυτές. Διότι τίποτε πραγματικό  δεν έφυγε ποτέ από το νου του δημιουργού του. Και ό,τι δεν είναι πραγματικό δεν υπήρξε ποτέ.

6. Δεν είσαι δύο εαυτοί σε σύγκρουση. Τι είναι πέρα από τον Θεό; Αν εσύ που κρατάς τον Θεό μέσα σου όπως και ο Ίδιος σε κρατά μέσα Του  είστε το σύμπαν, όλα τα άλλα πρέπει να βρίσκονται απέξω, εκεί όπου βρίσκεται το τίποτε. Εσύ το έχεις διδάξει αυτό, και από τα πέρατα του σύμπαντος, αν και όχι πέρα από σένα, οι μάρτυρες για την διδασκαλία σου έχουν συγκεντρωθεί για να σε βοηθήσουν  να μάθεις. Η ευγνωμοσύνη τους έχει ενωθεί με την δική σου και του Θεού για να ενδυναμώσουν την πίστη σου σε αυτό που δίδαξες. Διότι αυτό που δίδαξες είναι αληθινό. Μόνος, βρίσκεσαι έξω από την διδασκαλία σου και χωριστά από αυτήν. Αλλά μαζί τους πρέπει να μάθεις ότι δεν δίδασκες παρά τον εαυτό σου, κι έμαθες από την πεποίθηση που μοιράστηκες μαζί τους.

7. Αυτή την χρονιά θα αρχίσεις να μαθαίνεις, και θα μαθαίνεις ανάλογα με τη  διδασκαλία. Αυτό το έχεις επιλέξει με την προθυμία σου να διδάξεις. Παρόλο που φαινομενικά υπέφερες γι αυτή, η χαρά της διδασκαλίας θα είναι δική σου. Διότι η χαρά της διδασκαλίας είναι μέσα στον μαθητή, που την προσφέρει στον δάσκαλο με ευγνωμοσύνη, και την μοιράζεται μαζί του. Καθώς μαθαίνεις, η ευγνωμοσύνη σου προς τον Εαυτό σου, ο Οποίος σε διδάσκει τι είναι, θα αυξηθεί  και θα σε βοηθήσει να Τον τιμήσεις. Κι εσύ θα μάθεις την δύναμή Του, την ισχύ και την αγνότητά του, και θα Τον αγαπήσεις όπως τον αγαπά ο Πατέρας Του. Το Βασίλειό Του δεν έχει όρια ,ούτε τέλος, και δεν υπάρχει τίποτα μέσα σε Αυτόν που να μην είναι τέλειο και αιώνιο. Όλα αυτά είσαι εσύ, και τίποτα έξω από αυτά δεν είναι εσύ.

8. Στον αγιότατο  Εαυτό σου αξίζει κάθε ύμνος γι αυτό που είσαι, και γι αυτό που είναι Εκείνος που σε δημιούργησε όπως είσαι. Αργά ή γρήγορα όλοι πρέπει  να γεφυρώσουν το κενό που φαντάζονται ότι υπάρχει ανάμεσα στους δύο εαυτούς τους. Ο κάθε ένας κτίζει αυτή την γέφυρα, με την οποία διασχίζει το κενό εφόσον είναι πρόθυμος να αφιερώσει λίγη προσπάθεια για να το γεφυρώσει. Οι μικρές του προσπάθειες ενισχύονται πολύ από την δύναμη του Ουρανού, και με την ενωμένη θέληση όλων όσων κάνουν τον Ουρανό αυτό που είναι, όντας ενωμένοι μέσα σε αυτόν. Κι έτσι αυτός που θα ήθελε να περάσει απέναντι κυριολεκτικά μεταφέρεται εκεί.

9. Η γέφυρά σου κτίζεται ισχυρότερη από ό,τι νομίζεις, και τα πόδια σου πατούν σταθερά πάνω της. Μην έχεις κανένα φόβο ότι η έλξη εκείνων που στέκονται στην άλλη πλευρά και σε περιμένουν δεν θα σε τραβήξει με ασφάλεια απέναντι. Διότι θα έρθεις εκεί που θα ήθελες να είσαι, εκεί όπου σε περιμένει ο Εαυτός σου.

IV. Η Ψευδαίσθηση και η Πραγματικότητα της Αγάπης

1. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις την ιδιαίτερη σχέση  μίσους, διότι η ελευθερία βρίσκεται στο να την κοιτάξεις. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που δεν γνωρίζεις το νόημα της αγάπης. Διότι η ιδιαίτερη σχέση αγάπης, μέσα στην οποία το νόημα της αγάπης είναι κρυμμένο, δημιουργείται αποκλειστικά για να εξισορροπήσει το μίσος, αλλά όχι για να το αφήσει να φύγει. Η σωτηρία σου θα ανατείλει ξεκάθαρα μπροστά στα ανοιχτά μάτια σου καθώς εσύ κοιτάζεις εκεί. Δεν μπορείς να περιορίσεις το μίσος. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν θα το εξισορροπήσει, απλά θα το καταχωνιάσει βαθιά στο υποσυνείδητό σου και δεν θα μπορείς να το δεις. Είναι πολύ σημαντικό να το δεις αυτό, και να μην κάνεις καμιά προσπάθεια να το κρύψεις. Διότι είναι η προσπάθεια εξισορρόπησης του μίσους με την αγάπη που κάνει την αγάπη να μην έχει νόημα για σένα. Δεν  συνειδητοποιείς το μέγεθος του διχασμού που βρίσκεται εδώ. Και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις, θα παραμένει εκεί χωρίς να το αναγνωρίζεις, άρα αθεράπευτο.

2. Τα σύμβολα του μίσους ενάντια στα σύμβολα της αγάπης παίζουν ένα παιχνίδι σύγκρουσης που όμως δεν υπάρχει. Διότι τα σύμβολα εκπροσωπούν κάτι άλλο, και αν η αγάπη είναι τα πάντα το σύμβολό της δεν έχει νόημα. Θα περάσεις από αυτή την τελευταία κατάργηση χωρίς να πάθεις τίποτα, κι επιτέλους θα αναδυθείς ως ο εαυτός σου. Αυτό είναι το τελευταίο βήμα στην προετοιμασία σου για τον Θεό. Μην χάνεις την προθυμία σου τώρα ∙ είσαι πολύ κοντά, και θα διασχίσεις την γέφυρα με απόλυτη ασφάλεια, μεταφράζοντας τον πόλεμο σε ειρήνη. Διότι στην ψευδαίσθηση της αγάπης ποτέ δεν θα βρεις ικανοποίηση, αλλά η πραγματικότητά της, που σε περιμένει στην άλλη πλευρά, θα σου δώσει τα πάντα.

3. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να περιορίσεις τα καταστροφικά αποτελέσματα του μίσους βρίσκοντας ένα καταφύγιο μέσα στην καταιγίδα της ενοχής. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να αναδυθεί πάνω από την καταιγίδα, στο ηλιόφως. Αντίθετα, τονίζει την ενοχή έξω από το καταφύγιο επιχειρώντας να κτίσει φράγματα εναντίον της, και να την κρατήσει μέσα σε αυτά. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν γίνεται αντιληπτή σαν αξία από μόνη της, αλλά σαν ένας τόπος ασφάλειας όπου το μίσος διχάζεται και κρατιέται διαχωρισμένο. Ο σύντροφος στην ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι αποδεκτός μόνο για όσο υπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Το μίσος μπορεί να εισέλθει, και είναι πραγματικά ευπρόσδεκτο σε μερικές πλευρές της σχέσης, αλλά η σχέση διατηρείται χάρη στην ψευδαίσθηση της αγάπης. Αν φύγει η ψευδαίσθηση, η σχέση διαλύεται ή γίνεται μη ικανοποιητική και απογοητευτική.

4. Η αγάπη δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι γεγονός. Εκεί όπου είναι δυνατή η απογοήτευση, δεν υπήρχε αγάπη αλλά μίσος. Διότι το μίσος είναι μια ψευδαίσθηση, και αυτό που μπορεί να αλλάζει ποτέ δεν ήταν  αγάπη. Είναι σίγουρο ότι εκείνοι που επιλέγουν κάποιους συγκεκριμένους για συντρόφους τους σε οποιαδήποτε πλευρά της ζωής τους, και τους χρησιμοποιούν για οποιοδήποτε σκοπό που δεν θέλουν να μοιραστούν με άλλους, προσπαθούν να ζήσουν με την ενοχή αντί να πεθάνουν από αυτή. Αυτή είναι η επιλογή που βλέπουν. Και η αγάπη, γι αυτούς, είναι μόνο μια διαφυγή από τον θάνατο. Την αναζητούν απεγνωσμένα, αλλά όχι στην ειρήνη μέσω της  οποίας θα ερχόταν ήσυχα και χαρούμενα σε αυτούς. Και όταν ανακαλύψουν ότι ο φόβος του θανάτου βρίσκεται ακόμα μαζί τους, τότε η σχέση αγάπης χάνει την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι που δεν είναι. Όταν τα φράγματα εναντίον της πέσουν, τότε ο φόβος εισβάλλει και το μίσος θριαμβεύει.

5. Δεν υπάρχουν θρίαμβοι αγάπης. Μόνο το μίσος ασχολείται με τον «θρίαμβο της αγάπης». Η ψευδαίσθηση της αγάπης μπορεί να θριαμβεύσει πάνω στην ψευδαίσθηση του μίσους, αλλά πάντα με το τίμημα να κάνει και τα δύο ψευδαισθήσεις. Για όσο διαρκεί η ψευδαίσθηση του μίσους, τόσο η αγάπη θα παραμένει ψευδαίσθηση για σένα. Και τότε, η μοναδική επιλογή που απομένει είναι μόνο το ποια ψευδαίσθηση προτιμάς. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση στην επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση. Υπό αυτούς τους όρους δεν θα δίσταζε κανένας. Αλλά η σύγκρουση εισέρχεται την στιγμή που η επιλογή φαίνεται ότι είναι ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις, αλλά αυτή η επιλογή δεν έχει νόημα. Εκεί όπου η μία επιλογή είναι το ίδιο επικίνδυνη όσο η άλλη, η απόφαση πρέπει να είναι απόφαση απελπισίας.

6. Έργο σου δεν είναι να αναζητάς την αγάπη, αλλά απλά να αναζητήσεις και να βρεις μέσα σου όλα τα εμπόδια που έχεις κτίσει εναντίον της. Δεν είναι απαραίτητο να αναζητήσεις αυτό που είναι αληθινό, είναι, όμως, αναγκαίο να ψάξεις για το τι είναι εσφαλμένο. Κάθε ψευδαίσθηση προέρχεται από τον φόβο, όποια μορφή και να παίρνει. Και η προσπάθεια να διαφύγεις από μια ψευδαίσθηση και να πας σε μια άλλη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αν ψάχνεις για την αγάπη έξω από τον εαυτό σου τότε να είσαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεσαι μέσα σου το μίσος, και το φοβάσαι. Όμως, η ειρήνη δεν θα έρθει ποτέ από την ψευδαίσθηση της αγάπης, αλλά μόνο από την πραγματικότητά της.

7. Αναγνώρισέ το αυτό, διότι είναι αλήθεια, και η αλήθεια πρέπει να αναγνωριστεί για να μπορέσεις να την ξεχωρίσεις από την ψευδαίσθηση: Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον διαχωρισμό. Άρα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον φόβο, και να την κάνεις πραγματική μέσα στον φόβο. Παραβιάζοντας στην βάση της την μοναδική κατάσταση της αγάπης, η ιδιαίτερη σχέση αγάπης θέλει να πετύχει το αδύνατο. Θα μπορούσε αυτό να γίνει με άλλο τρόπο εκτός από την ψευδαίσθηση; Είναι βασικό να κοιτάξουμε από πολύ κοντά τι είναι ακριβώς αυτό που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις για να επιλύσεις το δίλημμα που σου φαίνεται πολύ αληθινό, αλλά δεν υπάρχει. Έχεις πλησιάσει την αλήθεια, και μόνο αυτό είναι που στέκει ανάμεσα σε σένα και την γέφυρα που σε οδηγεί σε αυτή.

8. Ο Ουρανός περιμένει σιωπηλά, και οι δημιουργίες σου σού απλώνουν το χέρι τους για να σε βοηθήσουν να περάσεις απέναντι και να τις καλωσορίσεις. Διότι αυτές είναι που αναζητάς. Αναζητάς μόνο την δική σου ολοκλήρωση, και αυτές είναι που σε ολοκληρώνουν. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν είναι παρά ένα άθλιο υποκατάστατο αυτού που σε ολοκληρώνει στην πραγματικότητα, και όχι στην ψευδαίσθηση. Η σχέση σου μαζί τους είναι δίχως ενοχή, και αυτό σου δίνει την ικανότητα να κοιτάς όλους τους αδελφούς σου με ευγνωμοσύνη, διότι οι δημιουργίες σου δημιουργήθηκαν από κοινού με αυτούς. Η αποδοχή των δημιουργιών σου είναι η αποδοχή της ενότητας της δημιουργίας, χωρίς την οποία ποτέ δεν θα μπορούσες να είσαι ολοκληρωμένος. Καμία ιδιαίτερη σχέση  δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτό που έχει δώσει ο Θεός, και αυτό που είσαι όταν ενώνεσαι μαζί Του στην προσφορά.

9. Πέρα από την γέφυρα βρίσκεται η ολοκλήρωσή σου, διότι θα είσαι απόλυτα μέσα στον Θεό, μην επιθυμώντας τίποτα ιδιαίτερο, παρά μόνο να είσαι απόλυτα όμοιος με Αυτόν, ολοκληρώνοντάς Τον με την ολοκλήρωσή σου. Μην φοβάσαι να φτάσεις στον  οίκο της ειρήνης και της τέλειας αγιότητας. Μόνο εκεί βρίσκεται εδραιωμένη για πάντα η ολοκλήρωση του Θεού και του Υιού Του. Μην την αναζητάς στον ψυχρό κόσμο της ψευδαίσθησης, εκεί όπου τίποτα δεν είναι βέβαιο και όπου τίποτα δεν μπορεί να σε ικανοποιήσει. Στο Όνομα του Θεού, να είσαι απόλυτα πρόθυμος να εγκαταλείψεις όλες τις ψευδαισθήσεις. Σε κάθε σχέση στην οποία είσαι απόλυτα πρόθυμος να αποδεχτείς την ολοκλήρωση, και μόνο αυτή, εκεί ολοκληρώνεται ο Θεός, και ο Υιός Του μαζί Του.

10. Η γέφυρα που οδηγεί στην ενότητα μέσα σου πρέπει να οδηγεί στην γνώση, διότι κτίστηκε με τον Θεό δίπλα σου, και θα σε οδηγήσει κατευθείαν σε Εκείνον όπου στηρίζεται η ολοκλήρωσή σου, σε απόλυτη συμφωνία με την δική Του. Κάθε ψευδαίσθηση που αποδέχεσαι μέσα στο νου σου κρίνοντάς την ως εφικτή αφαιρεί την δική σου αίσθηση ολοκλήρωσης, κι έτσι αρνείται την Ολότητα του Πατέρα σου. Κάθε φαντασίωση, είτε είναι αγάπης ή μίσους, σου στερεί την γνώση διότι οι φαντασιώσεις είναι το πέπλο πίσω από το οποίο είναι κρυμμένη η αλήθεια. Για να ανασηκώσεις το πέπλο που σου φαίνεται τόσο σκοτεινό και βαρύ, το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσεις αξία στην αλήθεια πέρα από κάθε φαντασίωση, και να είσαι εντελώς απρόθυμος να συμβιβαστείς με την ψευδαίσθηση στην θέση της αλήθειας.

11. Δεν θα ήθελες να περάσεις από τον φόβο στην αγάπη; Διότι τέτοιο φαίνεται πως είναι το ταξίδι. Η αγάπη σε καλεί, αλλά το μίσος θέλει να μείνεις μαζί του. Μην ακούς το κάλεσμα του μίσους, και μην βλέπεις φαντασιώσεις. Διότι η ολοκλήρωσή σου βρίσκεται στην αλήθεια, και πουθενά αλλού. Στο κάλεσμα του μίσους, και σε κάθε φαντασίωση που ξεπροβάλλει για να σε καθυστερήσει, βλέπε μόνο το κάλεσμα για βοήθεια που αναδύεται ασταμάτητα από σένα προς τον Δημιουργό σου. Είναι δυνατόν Εκείνος να μην απαντήσει σε σένα που η ολοκλήρωσή σου είναι η δική Του; Σε αγαπά, ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, όπως πρέπει να αγαπάς κι εσύ. Διότι η αγάπη είναι ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, κι επομένως ολοκληρωτικά χωρίς φόβο. Αυτόν που θυμάται ο Θεός πρέπει να είναι ολοκληρωμένος. Και ο Θεός ποτέ δεν έχει λησμονήσει τι Τον ολοκληρώνει. Μέσα στην δική σου ολοκλήρωση βρίσκεται η θύμηση της Ολότητάς Του και της ευγνωμοσύνης Του προς εσένα για την ολοκλήρωσή Του. Στην σύνδεσή Του μαζί σου βρίσκεται και η έλλειψη ικανότητας να λησμονεί και η δική σου ικανότητα να θυμάσαι. Μέσα σε Αυτόν ενώνονται και η προθυμία σου ν’ αγαπάς και όλη η Αγάπη του Θεού, ο Οποίος δεν σε λησμόνησε.

12. Ο Πατέρας σου δεν μπορεί να ξεχάσει την αλήθεια μέσα σου περισσότερο από ό,τι εσύ μπορείς να αποτύχεις να την θυμηθείς. Το Άγιο Πνεύμα είναι η Γέφυρα προς Αυτόν, η οποία είναι φτιαγμένη από την προθυμία σου να ενωθείς μαζί Του και δημιουργημένη από την χαρά Του για την ένωση μαζί σου. Το ταξίδι που φαινόταν ότι ήταν δίχως τέλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, διότι αυτό που είναι ατέλειωτο βρίσκεται πολύ κοντά. Το έχεις σχεδόν αναγνωρίσει. Στρέψου μαζί μου, μακριά από τις ψευδαισθήσεις τώρα, και μην επιτρέπεις σε τίποτα να σταθεί στον δρόμο της αλήθειας. Θα κάνουμε το τελευταίο ανώφελο ταξίδι μακριά από την αλήθεια μαζί, και έπειτα μαζί θα πάμε κατευθείαν στον Θεό, απαντώντας με χαρά στο Κάλεσμά Του για την ολοκλήρωσή Του.

13. Αν οι ιδιαίτερες σχέσεις οποιουδήποτε  είδους εμποδίζουν την ολοκλήρωση του Θεού, μπορεί να έχουν κάποια αξία για σένα; Ό,τι παρεμβάλλεται στον Θεό  παρεμβάλλεται και σε σένα. Μόνο μέσα στον χρόνο φαίνεται δυνατή η παρεμβολή στην ολοκλήρωση του Θεού. Η γέφυρα με την οποία  Εκείνος  θα σε περάσει απέναντι, σε υψώνει έξω  από τον χρόνο στην αιωνιότητα. Αφυπνίσου από το χρόνο, και απάντησε άφοβα στο Κάλεσμα Εκείνου που σου έδωσε την αιωνιότητα όταν σε δημιούργησε. Σε αυτή την πλευρά της γέφυρας προς την αιωνιότητα δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Αλλά καθώς περνάς ανάλαφρα απέναντι, στηριγμένος από το άχρονο, οδηγείσαι κατευθείαν στην Καρδιά του Θεού. Στο κέντρο της, και μόνο εκεί, είσαι παντοτινά ασφαλής, διότι είσαι παντοτινά ολοκληρωμένος. Δεν υπάρχει πέπλο που να μην μπορεί να ανασηκώσει η Αγάπη του Θεού μέσα μας. Η  οδός για την αλήθεια  είναι ανοιχτή.  Ακολούθησέ την μαζί μου.

V. Η Επιλογή της Ολοκλήρωσης

1. Όταν εξετάζεις την ιδιαίτερη σχέση, είναι απαραίτητο πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι εμπεριέχει πολύ πόνο. Η ανησυχία, η απελπισία, η ενοχή και η επίθεση όλα εισέρχονται σε αυτή, με την παρεμβολή κάποιων διαλλειμάτων που κατά την διάρκειά τους φαίνεται  να  λείπουν. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά γι αυτό που είναι. Όποια μορφή και να παίρνουν, είναι πάντα μια επίθεση στον εαυτό για να ενοχοποιήσουν τον άλλον. Έχω μιλήσει ξανά γι αυτό στο παρελθόν, αλλά υπάρχουν μερικές πλευρές σχετικά με το τι επιχειρείται εδώ, τις οποίες  δεν έχουμε αγγίξει ακόμα.

2. Πολύ απλά, η προσπάθεια να ενοχοποιείς κατευθύνεται πάντα εναντίον του Θεού. Διότι το εγώ θέλει να δεις Εκείνον, και μόνο Εκείνον, ως ένοχο, αφήνοντας την Υιότητα ανοιχτή σε επίθεση και απροστάτευτη από αυτό. Η σχέση ιδιαίτερης αγάπης είναι το κύριο όπλο του εγώ για να σε κρατά μακριά από τον Ουρανό. Δεν φαίνεται πως είναι όπλο, αλλά αν αναλογιστείς το πόση αξία της δίνεις και γιατί, θα καταλάβεις το τι είναι.

3. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι το δώρο για το οποίο καυχιέται περισσότερο το εγώ, και είναι και το πιο ελκυστικό για εκείνους που δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την ενοχή. Οι «δυναμικές» του εγώ είναι πεντακάθαρες εδώ, διότι βασισμένες στην έλξη αυτής της προσφοράς, οι φαντασιώσεις που επικεντρώνονται γύρω από αυτήν είναι ολοφάνερες. Εδώ κρίνονται συνήθως ως αποδεκτές, ακόμα και φυσιολογικές. Κανένας δεν το θεωρεί παράξενο να αγαπά και να μισεί συγχρόνως, και ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν ότι το μίσος είναι αμαρτία απλά νιώθουν ένοχοι, αλλά δεν το διορθώνουν. Αυτή είναι η «φυσιολογική» κατάσταση του διαχωρισμού, κι εκείνοι που μαθαίνουν ότι δεν είναι καθόλου φυσιολογικό θεωρούνται οι αφύσικοι. Διότι αυτός ο κόσμος είναι το αντίθετο του Ουρανού, όντας φτιαγμένος για να είναι το αντίθετό του, και τα πάντα εδώ παίρνουν μια κατεύθυνση ακριβώς αντίθετη από την αλήθεια. Στον Ουρανό, όπου είναι γνωστό το νόημα της αγάπης, η αγάπη είναι το ίδιο όπως και η ένωση. Εδώ, όπου γίνεται αποδεκτή η ψευδαίσθηση της αγάπης στην θέση της αγάπης, η αγάπη γίνεται αντιληπτή ως διαχωρισμός και εξαίρεση.

4.  Στην ιδιαίτερη σχέση, την γεννημένη από την κρυφή επιθυμία για ιδιαίτερη αγάπη από τον Θεό, είναι που θριαμβεύει το μίσος του εγώ. Διότι η ιδιαίτερη σχέση είναι η αποκήρυξη της Αγάπης του Θεού, και η προσπάθεια να κατοχυρώσει για τον εαυτό την ιδιαιτερότητα που Εκείνος αρνήθηκε. Είναι βασικό για την διατήρηση του εγώ να πιστεύεις ότι αυτή η ιδιαιτερότητα δεν είναι η κόλαση, αλλά ο Ουρανός. Διότι το εγώ ποτέ δεν θα ήθελε να δεις ότι ο διαχωρισμός θα μπορούσε να είναι μόνο απώλεια, εφόσον είναι η μόνη κατάσταση στην οποία δεν θα μπορούσε να βρίσκεται ο Ουρανός.

5. Για τον καθένα ο Ουρανός είναι ολοκλήρωση. Δεν υπάρχει καμιά διαφωνία πάνω σε αυτό, διότι και το εγώ και το Άγιο Πνεύμα το δέχονται. Όμως, βρίσκονται σε απόλυτη διαφωνία για το τι είναι η ολοκλήρωση, και το πώς επιτυγχάνεται. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι η ολοκλήρωση βρίσκεται πρώτα στην ένωση, κι έπειτα στην επέκταση της ένωσης. Για το εγώ η ολοκλήρωση έγκειται στον θρίαμβο, και στην επέκταση της «νίκης» ακόμα και στον τελικό θρίαμβο επί του  Θεού. Σ’αυτόν βλέπει την ύστατη ελευθερία του εαυτού, διότι τότε τίποτα δεν θα παρέμενε για να παρεμβληθεί στο εγώ. Αυτή είναι η δική του ιδέα για τον Ουρανό. Άρα η ένωση, η οποία είναι μια κατάσταση στην οποία το εγώ δεν μπορεί να παρέμβει, πρέπει να είναι η κόλαση.

6. Η ιδιαίτερη σχέση  αγάπης είναι ένα παράξενο και αφύσικο τέχνασμα του εγώ για να ενώσει την κόλαση με τον Ουρανό, και να μην μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει. Και η προσπάθεια να βρει τα φανταστικά «καλύτερα» στοιχεία και από τους δύο κόσμους έχει οδηγήσει σε φαντασιώσεις και των δύο, και στην ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς  κάποιον από τους δύο έτσι όπως είναι. Η ιδιαίτερη σχέση είναι ο θρίαμβος αυτής της σύγχυσης. Είναι ένα είδος ένωσης από την οποία η ένωση είναι αποκλεισμένη, και η βάση για την προσπάθεια στην ένωση βασίζεται στον αποκλεισμό. Τι άλλο καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσε να υπάρξει για το ρητό του εγώ, «Αναζήτησε αλλά μην βρεις»;

7. Πιο περίεργη από όλα είναι η αντίληψη του εαυτού που το εγώ καλλιεργεί στην ιδιαίτερη σχέση. Αυτός ο «εαυτός» αναζητά την σχέση για να ολοκληρωθεί. Όμως όταν βρίσκει την ιδιαίτερη σχέση στην οποία νομίζει ότι μπορεί να το πετύχει αυτό εγκαταλείπει τον εαυτό του, και προσπαθεί να τον «ανταλλάξει» με τον εαυτό κάποιου άλλου. Αυτό δεν είναι ένωση, διότι δεν υπάρχει ούτε αύξηση, ούτε επέκταση. Ο κάθε σύντροφος προσπαθεί να θυσιάσει τον  εαυτό που δεν θέλει για κάποιον που νομίζει ότι θα προτιμούσε. Και νιώθει ένοχος για την «αμαρτία» που διαπράττει όταν παίρνει, και δεν δίνει τίποτα αξίας σε αντάλλαγμα. Πόση αξία μπορεί να θέσει σε έναν εαυτό που θα ήθελε να εγκαταλείψει για να τον ανταλλάξει με έναν «καλύτερο»;

8. Ο «καλύτερος» εαυτός που αναζητεί το εγώ είναι πάντα κάποιος που είναι πιο ιδιαίτερος. Και όποιον του φαίνεται ότι κατέχει έναν ιδιαίτερο εαυτό τον «αγαπά» γι αυτό που μπορεί να πάρει από αυτόν. Εκεί όπου και οι δύο σύντροφοι βλέπουν αυτόν τον ιδιαίτερο εαυτό ο ένας στον άλλον, το εγώ βλέπει «μια ένωση φτιαγμένη στον Ουρανό». Διότι κανένας από τους δύο δεν θα αναγνωρίζει ότι έχει ζητήσει την κόλαση, κι έτσι δεν θα αναμειχθεί με την φαντασίωση του εγώ για τον Ουρανό, την οποία του την προσέφερε για να μην αναμειχθεί με τον Ουρανό. Ωστόσο, αν όλες οι ψευδαισθήσεις είναι από τον φόβο, και δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο, η ψευδαίσθηση του Ουρανού δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «ελκυστική» μορφή φόβου, στην οποία η ενοχή θάβεται βαθιά και μετά παρουσιάζεται με την μορφή της «αγάπης».

9. Η γοητεία της κόλασης βρίσκεται μόνο στην τρομερή έλξη της ενοχής, την οποία προσφέρει το εγώ σε εκείνους που εναποθέτουν την πίστη τους στην μικρότητα. Η βεβαιότητα της μικρότητας βρίσκεται σε κάθε ιδιαίτερη σχέση, διότι μόνο οι στερημένοι θα μπορούσαν να δίνουν αξία στην ιδιαιτερότητα. Το να ζητάς την ιδιαιτερότητα, και η αντίληψη του να δίνεις την ιδιαιτερότητα σαν πράξη αγάπης, κάνει την αγάπη μισητή. Ο πραγματικός σκοπός της ιδιαίτερης σχέσης, σε αυστηρή συμφωνία με τους στόχους του εγώ, είναι να καταστρέψει την πραγματικότητα και να την αντικαταστήσει με την ψευδαίσθηση. Διότι το εγώ είναι το ίδιο μια ψευδαίσθηση, και μόνο οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι μάρτυρες για την «πραγματικότητά» του.

10. Αν αντιλαμβανόσουν την ιδιαίτερη σχέση ως θρίαμβο πάνω στον Θεό, θα την ήθελες; Ας μην σκεφτόμαστε την τρομακτική της φύση, ούτε την ενοχή που περιέχει, ούτε την λύπη και την μοναξιά. Διότι αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ιδιότητες ολόκληρης της θρησκείας του διαχωρισμού, και του συνολικού πλαισίου στο οποίο θεωρείται ότι συμβαίνουν. Το κεντρικό θέμα στην λιτανεία της προς τη θυσία είναι ότι ο Θεός πρέπει να πεθάνει έτσι ώστε να ζήσεις εσύ. Και αυτό είναι το θέμα που διαδραματίζεται στην ιδιαίτερη σχέση. Μέσω του θανάτου του δικού σου εαυτού νομίζεις ότι μπορείς να επιτεθείς σε έναν άλλο εαυτό, και να τον αρπάξεις από τον άλλον για να αντικαταστήσεις τον εαυτό που απεχθάνεσαι. Και τον απεχθάνεσαι διότι δεν θεωρείς ότι προσφέρει την ιδιαιτερότητα που απαιτείς. Και μισώντας τον, τον έχεις κάνει μικρό  και ανάξιο, διότι τον φοβάσαι.

11. Πώς μπορείς να αποδώσεις απεριόριστη δύναμη σε αυτό που νομίζεις ότι έχεις επιτεθεί; Η αλήθεια έχει γίνει τόσο τρομακτική για σένα που μόνο αν ήταν αδύναμη και μικρή, και ανάξια εκτίμησης, θα τολμούσες να την κοιτάξεις. Νομίζεις ότι είναι πιο ασφαλές να αποδώσεις στον μικρό εαυτό που έφτιαξες εσύ, την δύναμη που άρπαξες από την αλήθεια, θριαμβεύοντας πάνω σε αυτή κι αφήνοντάς την αβοήθητη. Δες πώς ακριβώς διεξάγεται αυτό το τελετουργικό στην ιδιαίτερη σχέση. Ένας βωμός ανεγείρεται ανάμεσα σε δύο διαχωρισμένους ανθρώπους, πάνω στον οποίο ο κάθε ένας τους αναζητά να σκοτώσει τον εαυτό του, και πάνω στο σώμα του να υψώσει έναν άλλον εαυτό να πάρει την δύναμη του από τον θάνατο του. Αυτό το τελετουργικό επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Και ποτέ δεν ολοκληρώνεται, ούτε θα ολοκληρωθεί ποτέ. Η τελετή της ολοκλήρωσης δεν μπορεί να φέρει την ολοκλήρωση, διότι η ζωή δεν προέρχεται από τον θάνατο, ούτε ο Ουρανός από την κόλαση.

12. Όποτε κάποια μορφή ιδιαίτερης σχέσης σε βάλει στον πειρασμό να αναζητήσεις την αγάπη σε τελετουργίες, θυμήσου ότι η αγάπη είναι αυτάρκης, και όχι κάποια μορφή οποιουδήποτε είδους. Η ιδιαίτερη σχέση είναι μια τελετουργία μορφής, που στοχεύει στο να εξυψώσει την μορφή για να πάρει την θέση του Θεού εις βάρος του περιεχομένου. Δεν υπάρχει νόημα στην μορφή, και ποτέ δεν θα υπάρξει. Η ιδιαίτερη σχέση πρέπει να αναγνωριστεί γι αυτό που είναι· μία τελετή χωρίς νόημα κατά την οποία δύναμη αντλείται από τον θάνατο του Θεού, κι επενδύεται στον φονιά Του σαν σημάδι ότι η μορφή έχει θριαμβεύσει πάνω στο περιεχόμενο, και ότι η αγάπη έχει χάσει το νόημά της. Θα ήθελες να ήταν δυνατό κάτι τέτοιο, παρά το ότι είναι ολοφάνερα  αδύνατον; Αν ήταν δυνατόν, τότε θα είχες κάνει τον εαυτό σου αβοήθητο. Ο Θεός δεν είναι θυμωμένος. Απλά δεν θα μπορούσε να αφήσει να συμβεί αυτό. Εσύ δεν μπορείς να αλλάξεις τον δικό Του Νου. Καμία τελετουργία από αυτές που έχεις στήσει και στις οποίες ο χορός του θανάτου σε χαροποιεί, δεν μπορεί να προκαλέσει τον  θάνατο στο αιώνιο. Και ούτε μπορούν τα υποκατάστατα που έχεις επιλέξει για να αντικαταστήσεις την Ολότητα του Θεού να έχουν κάποια επίδραση πάνω της.

13. Στην ιδιαίτερη σχέση μην βλέπεις τίποτα άλλο εκτός από μια ανούσια προσπάθεια να υψώσεις άλλους θεούς στην θέση του Ίδιου του Θεού, και λατρεύοντάς τους να κρύβεις την ασημαντότητά τους και την δική Του μεγαλοσύνη. Στο όνομα της ολοκλήρωσής σου δεν το θέλεις αυτό. Διότι κάθε είδωλο που υψώνεις για να το τοποθετήσεις στην θέση του Θεού στέκεται μπροστά από σένα, στην θέση αυτού που είσαι.

14. Η σωτηρία βρίσκεται στο απλό γεγονός ότι οι ψευδαισθήσεις δεν είναι τρομακτικές διότι δεν είναι αληθινές. Είναι τρομακτικές μόνο φαινομενικά, στον βαθμό που αποτυγχάνεις να τις αναγνωρίσεις γι αυτό που είναι· και θα αποτύχεις να το κάνεις αυτό στον βαθμό που  θέλεις να είναι  αληθινές. Και στον ίδιο βαθμό αρνείσαι την αλήθεια, κι έτσι δεν μπορείς να κάνεις την απλή επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις ∙ τον Θεό και τις φαντασιώσεις. Να το θυμάσαι αυτό, και δεν θα έχεις καμιά δυσκολία να αντιληφθείς την απόφαση ως αυτό που είναι, και τίποτα περισσότερο.

15. Ο πυρήνας της ψευδαίσθησης του διαχωρισμού βρίσκεται απλά στην φαντασίωση της καταστροφής του νοήματος της αγάπης. Και μόνο αν το νόημα της αγάπης επανορθωθεί στην επίγνωση σου θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου που μοιράζεται αυτό το νόημα. Ο διαχωρισμός είναι μόνο η απόφαση να μην γνωρίζεις τον εαυτό σου. Ολόκληρο αυτό το σύστημα σκέψης είναι μια προσεχτικά επινοημένη μαθησιακή εμπειρία, που είναι σχεδιασμένη για να σε παρασύρει μακριά από την αλήθεια προς την φαντασίωση. Όμως, για κάθε μάθηση που θα σου έκανε κακό, ο Θεός σου προσφέρει την διόρθωση και την ολοκληρωτική διαφυγή από όλες τις συνέπειές της.

16. Η απόφαση για το αν θα ακούσεις ή όχι αυτά τα μαθήματα και θα τα ακολουθήσεις δεν είναι παρά η επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις. Διότι εδώ η αλήθεια είναι διαχωρισμένη από την ψευδαίσθηση και δεν συγχέεται καθόλου με αυτή. Πόσο απλή γίνεται αυτή η επιλογή όταν την αντιληφθείς μόνο ως αυτό που είναι. Διότι μόνο οι φαντασιώσεις κάνουν δυνατή την σύγχυση στην επιλογή, κι αυτές είναι εξολοκλήρου μη πραγματικές.

17. Αυτή η χρονιά είναι λοιπόν η ώρα να πάρεις την πιο εύκολη απόφαση που είχες ποτέ να πάρεις, αλλά και την πιο χαρούμενη. Θα διασχίσεις την γέφυρα προς την πραγματικότητα απλά και μόνο διότι θα αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι στην άλλη πλευρά, και ότι τίποτα απολύτως δεν βρίσκεται εδώ. Είναι αδύνατον να μην πάρεις την πιο φυσική απόφαση μόλις το συνειδητοποιήσεις αυτό.

VI. Η Γέφυρα για τον Πραγματικό Κόσμο

1. Η αναζήτηση για την ιδιαίτερη σχέση είναι το σημάδι ότι εξισώνεις τον εαυτό σου με το εγώ και όχι με τον Θεό. Διότι η ιδιαίτερη σχέση έχει αξία μόνο για το εγώ. Για το εγώ μόνο οι σχέσεις με κάποια ιδιαίτερη αξία, έχουν νόημα διότι αντιλαμβάνεται την αγάπη ως ιδιαίτερη. Όμως, αυτό δεν μπορεί να είναι φυσικό, διότι δεν μοιάζει καθόλου με την σχέση του Θεού με τον  Υιό Του, και όλες οι σχέσεις που δεν είναι όμοιες με αυτή πρέπει να είναι αφύσικες. Διότι ο Θεός δημιούργησε την αγάπη έτσι όπως ο Ίδιος την ήθελε να είναι, και την έδωσε έτσι. Η αγάπη δεν έχει κανένα νόημα εκτός όπως την όρισε ο Δημιουργός της με την Θέλησή Του. Είναι αδύνατον να την ορίσεις διαφορετικά και να την καταλάβεις.

2. Η αγάπη είναι ελευθερία. Όταν την αναζητάς θέτοντας τον εαυτό σου σε δεσμά σημαίνει ότι διαχωρίζεσαι από αυτή. Διότι η αγάπη του Θεού, δεν αναζητά πλέον την ένωση στον διαχωρισμό, ούτε την ελευθερία στην σκλαβιά! Όπως ελευθερώνεις, θα ελευθερώνεσαι. Αυτό μην  το ξεχνάς, ειδάλλως η Αγάπη δεν θα μπορεί να σε βρει και να σε ανακουφίσει.

3. Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο το Άγιο Πνεύμα ζητά την βοήθειά σου, αν κι εσύ θέλεις την δική Του βοήθεια. Η άγια στιγμή είναι το πιο χρήσιμο βοήθημά Του για να σε προστατέψει από την έλξη της ενοχής, το πραγματικό δόλωμα στην ιδιαίτερη σχέση. Δεν αναγνωρίζεις ότι αυτή είναι η αληθινή έλξη της, διότι το εγώ σε έχει διδάξει ότι εκεί βρίσκεται η ελευθερία. Όμως όσο κοιτάζεις την ιδιαίτερη σχέση από πιο κοντά, τόσο πιο προφανές γίνεται ότι ενισχύει  την ενοχή άρα είναι κάτι που σε φυλακίζει.

4. Η ιδιαίτερη σχέση είναι χωρίς απολύτως κανένα νόημα δίχως ένα σώμα. Αν της δίνεις αξία, πρέπει να δίνεις αξία και στο σώμα. Και αυτό που δίνεις αξία θέλεις να το κρατήσεις. Η ιδιαίτερη σχέση είναι ένα τέχνασμα για να περιορίζει τον εαυτό σου σε ένα σώμα, και  την αντίληψή σου για τους άλλους στα δικά τους σώματα. Οι Μεγάλες Αχτίνες θα εδραίωναν την απόλυτη έλλειψη αξίας στην ιδιαίτερη σχέση, αν μπορούσες να τις δεις. Διότι μόλις τις έβλεπες το σώμα θα εξαφανιζόταν, επειδή θα χανόταν η αξία του. Κι έτσι όλη σου η επένδυση στο να το βλέπεις θα αποσυρόταν από αυτό.

5. Βλέπεις τον κόσμο στον οποίο δίνεις αξία. Σε αυτή την πλευρά της γέφυρας βλέπεις τον κόσμο των διαχωρισμένων σωμάτων, και αναζητάς να ενωθείς με τους άλλους μέσα από ξεχωριστές ενώσεις και να γίνεις ένα  χάνοντας. Όταν δύο άτομα επιζητούν να γίνουν ένα, προσπαθούν να μειώσουν την μεγαλοσύνη τους. Ο κάθε ένας θέλει να αρνηθεί την δική του δύναμη, διότι η ξεχωριστή ένωση αποκλείει το σύμπαν. Πολλά περισσότερα αποκλείονται παρά συμπεριλαμβάνονται, διότι αποκλείει   τον Θεό και τίποτα δεν εισέρχεται σε αυτή. Όμως η ιδιαίτερη σχέση που το εγώ αναζητά δεν περιλαμβάνει ούτε καν ένα ολοκληρωμένο άτομο. Το εγώ θέλει μόνο ένα κομμάτι του, και βλέπει μόνο αυτό το κομμάτι και τίποτα άλλο. 

6. Μόλις περάσεις την γέφυρα όλα είναι τόσο διαφορετικά! Για κάποιο χρονικό διάστημα το σώμα είναι ακόμα ορατό, αλλά όχι μόνο αυτό αποκλειστικά, όπως το βλέπει κανείς  εδώ. Ο μικρός σπινθήρας που κρατά τις Μεγάλες Αχτίνες στο εσωτερικό, είναι επίσης ορατός, κι αυτός ο σπινθήρας δεν μπορεί να περιοριστεί για πολύ στην μικρότητα. Μόλις έχεις διασχίσει την γέφυρα, η αξία του σώματος υποβιβάζεται τόσο πολύ στην όρασή σου που δεν θα νιώθεις καμιά απολύτως ανάγκη να το μεγιστοποιείς. Διότι θα συνειδητοποιήσεις ότι η μόνη αξία που έχει το σώμα είναι να φέρει τους αδελφούς σου στην γέφυρα μαζί σου, και να απελευθερωθείτε εκεί μαζί.

7. Η γέφυρα η ίδια δεν είναι παρά μια μετάβαση στην πλευρά της πραγματικότητας. Σε αυτή την πλευρά, όλα όσα βλέπεις είναι χονδροειδώς διαστρεβλωμένα κι εντελώς εκτός προοπτικής. Αυτό που είναι μικρό και ασήμαντο μεγεθύνεται, κι αυτό που είναι ισχυρό και δυνατό υποβιβάζεται στην μικρότητα. Κατά την μετάβαση υπάρχει μια περίοδος σύγχυσης, στην οποία μπορεί να συμβεί κάποια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Αλλά μην την φοβάσαι, διότι αυτό σημαίνει μόνο ότι είσαι πρόθυμος να αφήσεις να φύγει το παραμορφωμένο πλαίσιο αναφοράς που σου φαινόταν πως κρατούσε την συνοχή του κόσμου σου. Αυτό το πλαίσιο αναφοράς χτίζεται γύρω από την ιδιαίτερη σχέση. Χωρίς αυτή την ψευδαίσθηση δεν θα υπήρχε κάποιο νόημα που θα ήθελες να αναζητήσεις ακόμα εδώ.

8. Μην φοβάσαι ότι θα σηκωθείς απότομα και θα εκτοξευθείς μέσα στην πραγματικότητα. Ο χρόνος είναι ευγενικός, και αν τον χρησιμοποιείς για χάρη της πραγματικότητας, θα κάνει την μετάβασή σου γλυκιά και ανάλαφρη. Αυτό που επείγει είναι μόνο να μετατοπίσεις το νου σου από την προσκόλλησή του  εδώ. Αυτό δεν θα σε αφήσει άστεγο και δίχως πλαίσιο αναφοράς. Η περίοδος αποπροσανατολισμού, που προηγείται της αληθινής μετάβασης, είναι πολύ πιο σύντομη από ό,τι ο χρόνος που χρειάστηκε για να αγκιστρώσεις το νου σου τόσο σφικτά πάνω στις ψευδαισθήσεις. Η καθυστέρηση θα πονάει περισσότερο τώρα από ό,τι πριν, μόνο και μόνο επειδή συνειδητοποιείς ότι είναι καθυστέρηση, και ότι η διαφυγή από τον πόνο είναι πραγματικά δυνατή. Βρες ελπίδα και ανακούφιση, αντί γι απελπισία,  σε αυτό: Δεν θα μπορούσες πλέον να βρεις ούτε καν την ψευδαίσθηση αγάπης σε οποιαδήποτε  ιδιαίτερη σχέση εδώ. Διότι δεν είσαι πια εντελώς παρανοϊκός, και σύντομα θα αναγνωρίσεις τι είναι πραγματικά η ενοχή της προδοσίας του εαυτού.

9. Τίποτα από ό,τι προσπαθείς να ενδυναμώσεις μέσα στην ιδιαίτερη σχέση δεν είναι πραγματικά μέρος δικό σου. Και δεν γίνεται να κρατάς μέρος από το σύστημα σκέψης που σε δίδαξε ότι ήταν πραγματικό, και να κατανοείς την Σκέψη που γνωρίζει τι είσαι. Έχεις επιτρέψει στην Σκέψη της πραγματικότητας να εισέλθει στο νου σου, και επειδή την προσκάλεσες, θα διαμείνει μαζί σου. Η αγάπη σου γι αυτήν δεν θα σου επιτρέψει να προδώσεις τον εαυτό σου, και δεν θα μπορούσες να εισέλθεις σε μια σχέση όπου δεν θα ερχόταν  μαζί σου, διότι δεν θα ήθελες να είσαι χώρια από αυτήν.

10. Να χαίρεσαι που έχεις ξεφύγει από την κοροϊδία της σωτηρίας που σου προσέφερε το εγώ, και μην κοιτάς πίσω λαχταρώντας την παρωδία που έφτιαξες  από τις σχέσεις σου. Τώρα δεν χρειάζεται κανένας να υποφέρει, διότι έχεις κάνει πολύ δρόμο για να υποχωρήσεις στην ψευδαίσθηση της ομορφιάς και στην αγιότητα της ενοχής. Μόνο οι απόλυτα παρανοϊκοί θα μπορούσαν να κοιτούν τον θάνατο και τα βάσανα, την ασθένεια και την απελπισία, και να τα βλέπουν έτσι. Αυτό που έχει σφυρηλατήσει η ενοχή είναι άσχημο, τρομακτικό και πολύ επικίνδυνο. Μην βλέπεις καμιά ψευδαίσθηση αλήθειας και ομορφιάς εκεί. Και να είσαι ευγνώμων που υπάρχει ένα μέρος όπου η αλήθεια και η ομορφιά σε περιμένουν. Πήγαινε να τις συναντήσεις χαρωπά και μάθε πόσα σε περιμένουν χάρη στην απλή σου προθυμία να παρατήσεις το τίποτα διότι δεν είναι τίποτα.

11. Η νέα οπτική που θα κερδίσεις όταν  διασχίσεις την γέφυρα θα είναι η κατανόηση του που είναι ο Ουρανός. Από αυτή την πλευρά, φαίνεται σαν να είναι απέξω και απέναντι. Ωστόσο, καθώς την διασχίζεις για να ενωθείς μαζί του, αυτός θα ενωθεί μαζί σου και θα γίνει ένα με σένα. Και θα σκεφτείς, προς μεγάλη σου έκπληξη, ότι δεν άφησες τίποτα για όλο αυτό! Η χαρά του Ουρανού, που δεν έχει όρια, αυξάνεται με κάθε φως που επιστρέφει για να πάρει την δικαιωματική του θέση μέσα σε αυτόν. Μην περιμένεις άλλο, για την Αγάπη του Θεού και για σένα. Και είθε η άγια στιγμή να επισπεύσει την διαδρομή σου, όπως σίγουρα θα κάνει αν μόνο την αφήσεις να έρθει σε σένα.

12. Το Άγιο Πνεύμα ζητά από σένα μόνο αυτή την μικρή βοήθεια: Όποτε οι σκέψεις σου περιπλανώνται σε μια ιδιαίτερη σχέση που ακόμα ασκεί έλξη επάνω σου, είσελθε μαζί Του σε μια άγια στιγμή, και εκεί άφησέ Το να σε απελευθερώσει. Χρειάζεται μόνο την προθυμία σου να μοιραστείς την οπτική Του για να στην δώσει ολοκληρωτικά. Και η προθυμία σου δεν χρειάζεται να είναι ολοκληρωτική διότι η δική Του είναι τέλεια. Έργο Του είναι να επανορθώσει την δική σου απροθυμία με την δική Του τέλεια πίστη, και την πίστη  Του  είναι που μοιράζεσαι μαζί Του εκεί. Και αναγνωρίζοντας την δική σου απροθυμία να απελευθερωθείς, σου δίδεται η δική Του τέλεια προθυμία. Επικαλέσου Το, διότι ο Ουρανός βρίσκεται στο Κάλεσμά Του. Και άφησέ Το να καλέσει τον Ουρανό για σένα.

VII. Το Τέλος των Ψευδαισθήσεων

1.  Είναι αδύνατον να αφήσεις το παρελθόν να φύγει χωρίς να παραιτηθείς από την ιδιαίτερη σχέση. Διότι η ιδιαίτερη σχέση είναι μια προσπάθεια να ενεργοποιήσεις εκ νέου το παρελθόν και να το αλλάξεις. Φανταστικές ταπεινώσεις, πόνος που επιστρέφει στην μνήμη, παλιές απογοητεύσεις, αντιλήψεις αδικίας και στέρησης όλα εισχωρούν στην ιδιαίτερη σχέση, που γίνεται ένας τρόπος με τον οποίο αναζητάς να αποκαταστήσεις την τραυματισμένη σου αυτό – εκτίμηση. Τι βάση θα είχες στην επιλογή ενός ιδιαίτερου συντρόφου χωρίς το παρελθόν; Κάθε τέτοια επιλογή γίνεται εξαιτίας κάποιου «κακού» από το παρελθόν στο οποίο προσκολλάσαι, και για το οποίο κάποιος άλλος πρέπει να επανορθώσει.

2.  Η ιδιαίτερη σχέση παίρνει εκδίκηση για το παρελθόν. Αναζητώντας να μεταθέσει τον πόνο στο παρελθόν, ασχολείται υπερβολικά με αυτό και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σε αυτό,  παραβλέποντας έτσι το παρόν. Καμία ιδιαίτερη σχέση δεν βιώνεται στο παρόν. Σκιές του παρελθόντος την τυλίγουν, και την κάνουν αυτό που είναι. Δεν έχει κανένα νόημα στο παρόν, κι εφόσον δεν σημαίνει τίποτα τώρα, δεν μπορεί να έχει κανένα απολύτως πραγματικό νόημα. Με ποιο άλλο τρόπο μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν εκτός από τις φαντασιώσεις; Και ποιος μπορεί να σου δώσει αυτό που νομίζεις ότι σου έχει στερήσει το παρελθόν; Το παρελθόν δεν είναι τίποτα. Μην επιζητάς να το κατηγορήσεις για ό,τι στερήθηκες, διότι το παρελθόν έχει φύγει. Δεν μπορείς πραγματικά να μην αφήσεις να φύγει αυτό που ήδη έχει φύγει. Επομένως, διατηρείς την ψευδαίσθηση ότι δεν έχει φύγει διότι νομίζεις ότι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό που θέλεις να εκπληρωθεί. Και επίσης θεωρείς ότι  αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να εκπληρωθεί στο παρόν, παρά μόνο στο παρελθόν.

3. Μην υποτιμάς την έντονη τάση του εγώ για εκδίκηση για το παρελθόν. Είναι εντελώς βάρβαρη και παρανοϊκή. Διότι το εγώ θυμάται όλα όσα έχεις κάνει και το έχεις προσβάλλει, και αναζητά να στο ανταποδώσει. Οι φαντασιώσεις που φέρνει στις εκλεκτές του σχέσεις μέσα στις οποίες θέλει να διαδραματίσει το μίσος του είναι φαντασιώσεις για την καταστροφή σου.  Διότι το εγώ κρατά το παρελθόν εναντίον σου, κι αν εσύ διαφύγεις από το παρελθόν, θεωρεί ότι στερείται την εκδίκηση που πιστεύει ότι σου αξίζει τόσο πολύ.  Ωστόσο, δίχως τη δική σου συμμαχία για την δική σου καταστροφή, το εγώ δεν θα μπορούσε να σε κρατήσει στο παρελθόν. Στην ιδιαίτερη σχέση εσύ επιτρέπεις να συμβεί η καταστροφή σου. Είναι προφανές ότι αυτό είναι παρανοϊκό. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο προφανές είναι ότι το παρόν σου είναι άχρηστο όσο επιδιώκεις τον στόχο του εγώ σαν σύμμαχό του.

4. Το παρελθόν έχει φύγει· μην επιδιώκεις να το διατηρήσεις στην ιδιαίτερη σχέση που σε δένει  σε αυτό, και θέλει να σε διδάξει ότι η σωτηρία σου είναι παρελθόν άρα πρέπει να επιστρέψεις εκεί για να την βρεις. Δεν υπάρχει καμία φαντασίωση που να μην περιέχει το όνειρο της ανταπόδοσης για το παρελθόν. Θέλεις να πραγματοποιείς το όνειρο, ή να το εγκαταλείψεις;

5. Στην ιδιαίτερη σχέση δεν είναι φανερό ότι αυτό που αναζητάς είναι να πραγματοποιήσεις την εκδίκηση.  Και ακόμα κι όταν το μίσος και η αγριότητα εισβάλλουν για λίγο, η ψευδαίσθηση της αγάπης δεν κλονίζεται συθέμελα. Όμως,  το ένα πράγμα που το εγώ ποτέ δεν επιτρέπει να φτάσει στην επίγνωση είναι ότι η ιδιαίτερη σχέση είναι η πραγματοποίηση της εκδίκησης πάνω στον εαυτό σου. Όμως, τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Όταν αναζητάς την ιδιαίτερη σχέση, δεν ψάχνεις για την δόξα μέσα σου. Έχεις αρνηθεί ότι βρίσκεται εκεί, και η σχέση γίνεται το υποκατάστατο της. Η εκδίκηση γίνεται το υποκατάστατο σου για την Επανόρθωση, και  η διαφυγή από την εκδίκηση γίνεται η απώλεια σου.

6. Ενάντια στην παρανοϊκή ιδέα του εγώ για την σωτηρία το Άγιο Πνεύμα θέτει ευγενικά την άγια στιγμή. Είπαμε προηγουμένως ότι το Άγιο Πνεύμα διδάσκει μέσω των συγκρίσεων, και χρησιμοποιεί τα αντίθετα για να δείξει προς την αλήθεια. Η άγια στιγμή είναι το αντίθετο με την παγιωμένη πίστη του εγώ στην σωτηρία μέσω της εκδίκησης για το παρελθόν. Στην άγια στιγμή γίνεται κατανοητό ότι το παρελθόν έχει φύγει, και με την απομάκρυνσή του έχει ξεριζωθεί και εξαφανιστεί η ροπή για εκδίκηση. Η σιωπή και η γαλήνη του τώρα σε τυλίγουν με τέλεια γλυκύτητα. Τα πάντα έχουν φύγει εκτός από την αλήθεια.

7. Για κάποιο διάστημα μπορεί να επιχειρείς να φέρεις τις ψευδαισθήσεις μέσα στην άγια στιγμή, για να παρεμποδίσεις την πλήρη επίγνωση της ολοκληρωτικής διαφοράς, από όλες τις απόψεις, ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και στην εμπειρία της αλήθειας. Όμως δεν θα το επιχειρήσεις για πολύ. Την άγια στιγμή η δύναμη του Αγίου Πνεύματος θα επικρατήσει, διότι ενώθηκες μαζί Του. Οι ψευδαισθήσεις που φέρνεις μαζί σου θα εξασθενήσουν το βίωμα της επικοινωνίας με το Άγιο Πνεύμα  για λίγο, και θα σε εμποδίσουν να κρατήσεις αυτή την εμπειρία στο νου σου. Ωστόσο, η άγια στιγμή είναι αιώνια, και οι δικές σου ψευδαισθήσεις για τον χρόνο δεν θα εμποδίσουν το άχρονο από το να είναι αυτό που είναι, ούτε εσένα από το να το βιώσεις έτσι όπως είναι.

8. Αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός έχει αληθινά δοθεί, και θα το λάβεις αληθινά. Διότι τα δώρα του Θεού δεν έχουν άλλη πραγματικότητα από το να τα λάβεις. Η δική σου αποδοχή ολοκληρώνει την  δική Του προσφορά. Θα λάβεις διότι είναι η Θέλησή Του να δίδει. Εκείνος έδωσε την άγια στιγμή για να δοθεί σε σένα, και είναι αδύνατον να μην την λάβεις διότι την έδωσε ο Ίδιος. Όταν θέλησε ο Υιός Του να είναι ελεύθερος, ο Υιός Του ήταν ελεύθερος. Στην άγια στιγμή βρίσκεται η υπενθύμιση Του ότι ο Υιός Του θα είναι πάντα ακριβώς  όπως δημιουργήθηκε. Και όλα όσα διδάσκει το Άγιο Πνεύμα είναι για να σου θυμίσουν ότι έχεις λάβει αυτό που ο Θεός σου έδωσε.  

9. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να αντιπαραθέσεις ενάντια στην πραγματικότητα. Όλα όσα πρέπει να συγχωρεθούν είναι οι ψευδαισθήσεις που είχες  ενάντια στους αδελφούς σου. Η πραγματικότητά τους δεν έχει παρελθόν, και μόνο οι ψευδαισθήσεις μπορούν να συγχωρεθούν. Ο Θεός δεν κρατά τίποτα εναντίον κανενός, διότι είναι ανίκανος να έχει ψευδαισθήσεις οποιουδήποτε είδους. Απελευθέρωσε τους αδελφούς σου από την σκλαβιά των ψευδαισθήσεών τους συγχωρώντας τους για τις ψευδαισθήσεις που αντιλαμβάνεσαι  σε αυτούς. Έτσι θα μάθεις ότι κι εσύ έχεις συγχωρεθεί, διότι εσύ είσαι που τους προσέφερες τις ψευδαισθήσεις. Την άγια στιγμή αυτό γίνεται για σένα μέσα στον χρόνο, για να σου φέρει την αληθινή κατάσταση του Ουρανού.

10. Να  θυμάσαι ότι πάντα επιλέγεις ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις· ανάμεσα στην αληθινή Επανόρθωση που θεραπεύει και στην «επανόρθωση» του εγώ που καταστρέφει. Η δύναμη του Θεού και όλη Του η Αγάπη, δίχως όρια, θα σε στηρίζουν καθώς αναζητάς μόνο την θέση σου στο σχέδιο της Επανόρθωσης που προκύπτει από την Αγάπη Του. Να είσαι σύμμαχος του Θεού και όχι του εγώ στην αναζήτηση του τρόπου που μπορεί η Επανόρθωση να έρθει σε σένα. Η βοήθειά Του αρκεί, διότι ο Αγγελιοφόρος Του καταλαβαίνει πώς να αποκαταστήσει την Βασιλεία των Ουρανών σε σένα, και πώς να τοποθετήσει όλη σου την επένδυση στην σωτηρία στην σχέση σου μαζί Του.

11. Αναζήτησε και βρες το μήνυμά Του στην άγια στιγμή, εκεί όπου όλες οι ψευδαισθήσεις συγχωρούνται. Από εκεί το θαύμα επεκτείνεται για να ευλογήσει τον καθένα και για να επιλύσει όλα τα προβλήματα, είτε γίνονται αντιληπτά ως μικρά ή μεγάλα, δυνατά ή αδύνατα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην δώσει χώρο σε Αυτόν και στο Μεγαλείο Του. Το να συνδεθείς στενά μαζί Του σημαίνει ότι δέχεσαι τις σχέσεις ως πραγματικές, και μέσω της πραγματικότητάς τους παραιτείσαι από όλες τις ψευδαισθήσεις για χάρη της πραγματικότητας της σχέσης σου με τον Θεό. Ας υμνήσουμε την σχέση σου μαζί Του και με κανένα άλλον. Η αλήθεια βρίσκεται εκεί και πουθενά αλλού. Επιλέγεις ή αυτό ή το τίποτα.

12. Πατέρα, συγχώρεσε τις ψευδαισθήσεις μας, και βοήθησέ μας να δεχτούμε την αληθινή μας σχέση μαζί Σου, στην οποία δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις, κι όπου καμιά δεν μπορεί να εισχωρήσει. Η αγιότητα μας είναι δική Σου. Τι μπορεί να υπάρχει μέσα μας που να χρειάζεται συγχώρεση όταν η δική Σου είναι τέλεια; Ο ύπνος της λησμονιάς είναι μόνο η απροθυμία να θυμηθούμε την δική Σου συγχώρεση και την Αγάπη Σου. Ας μην περιπλανιόμαστε στον πειρασμό, διότι ο πειρασμός του Υιού του Θεού δεν είναι η Θέλησή Σου. Και ας λάβουμε μόνο αυτό που Εσύ έδωσες, και ας μην δεχτούμε παρά μόνο αυτό μέσα στο νου που Εσύ δημιούργησες και αγαπάς. Αμήν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15-ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

Η ΑΓΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Ι. Οι Δύο Χρήσεις του Χρόνου

1. Μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει να μην έχεις έγνοιες, ανησυχίες, ή άγχος, και να είσαι απλά απόλυτα ήρεμος και ήσυχος όλη την ώρα; Και όμως, αυτός είναι ο σκοπός του χρόνου ∙ να μάθεις αυτό και μόνο και τίποτα περισσότερο. Ο Δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με την διδασκαλία Του μέχρι αυτή μόνο να συγκροτεί όλη σου την μάθηση . Δεν θα έχει εκπληρώσει την διδασκαλική Του λειτουργία μέχρι εσύ να έχεις γίνει ένας τόσο συνεπής μαθητής ώστε να διδάσκεσαι μόνο από Αυτόν. Όταν αυτό έχει συμβεί, τότε πια δεν θα χρειάζεσαι ούτε δάσκαλο ούτε χρόνο μέσα στον οποίο να μαθαίνεις.

2. Μία πηγή αποθάρρυνσης που αντιλαμβάνεσαι και από την οποία μπορεί να υποφέρεις είναι η πίστη σου ότι αυτό χρειάζεται χρόνο, και ότι τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του Αγίου Πνεύματος βρίσκονται μακριά στο μέλλον. Δεν είναι έτσι. Διότι το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τον χρόνο με τον δικό Του τρόπο, και δεν δεσμεύεται από αυτόν. Ο χρόνος είναι φίλος Του στην διδασκαλία. Ο χρόνος δεν αναλώνει το Άγιο Πνεύμα όπως αναλώνει εσένα. Και όλη η φθορά που φαίνεται πως φέρνει μαζί του ο χρόνος οφείλεται μόνο στην ταύτισή σου με το εγώ, το οποίο χρησιμοποιεί τον χρόνο για να  ενισχύσει την πίστη στην καταστροφή. Το εγώ, σαν το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιεί τον χρόνο για να σε πείσει ότι ο στόχος του είναι αναπόφευκτος και για το τέλος της διδασκαλίας. Για το εγώ ο στόχος είναι ο θάνατος, ο  οποίος είναι το τέλος του. Αλλά για το Άγιο Πνεύμα ο στόχος είναι η ζωή, η οποία δεν έχει τέλος.

3. Το εγώ είναι σύμμαχος του χρόνου, αλλά όχι φίλος του. Διότι είναι εξίσου δύσπιστο με τον θάνατο όσο είναι και με την ζωή, και αυτό που θέλει για σένα, το ίδιο δεν μπορεί να το αντέξει. Το εγώ θέλει εσένα νεκρό, αλλά όχι το ίδιο. Το αποτέλεσμα της παράξενης θρησκείας του πρέπει επομένως να είναι η βεβαιότητα ότι μπορεί να σε καταδιώκει και πέρα από τον τάφο. Και εξαιτίας της απροθυμίας του να βρεις την ειρήνη ακόμα και στον θάνατο, σου προσφέρει αθανασία στην κόλαση. Σου μιλά για τον Ουρανός, αλλά σε διαβεβαιώνει ότι ο Ουρανός δεν είναι για σένα. Πως μπορούν οι ένοχοι να έχουν ελπίδες για τον  Ουρανός;

4. Η πίστη στην κόλαση είναι αναπόφευκτη για εκείνους που ταυτίζονται με το εγώ. Οι εφιάλτες τους και οι φόβοι τους όλοι συνδέονται με αυτή. Το εγώ διδάσκει ότι η κόλαση είναι στο μέλλον, διότι προς τα εκεί κατευθύνεται όλη η διδασκαλία του. Η κόλαση είναι ο στόχος του. Διότι παρόλο που το εγώ στοχεύει στον θάνατο και στην διάλυση ως τέλος, το ίδιο δεν το πιστεύει. Ο στόχος του θανάτου, τον οποίο λαχταρά για σένα, το αφήνει ανικανοποίητο. Όλοι όσοι ακολουθούν την διδασκαλία του εγώ είναι με τον φόβο του θανάτου. Ωστόσο, αν ο θάνατος θεωρείτο ως απλά ένα τέλος για τον πόνο, θα προξενούσε φόβο; Έχουμε δει και παλαιότερα αυτή την παράξενη αντίφαση στο σύστημα σκέψης του εγώ, αλλά ποτέ τόσο ξεκάθαρα όσο εδώ. Διότι το εγώ πρέπει να δείχνει ότι κρατά τον φόβο μακριά από σένα για να διατηρήσει την υποστήριξή σου. Όμως, πρέπει να προκαλεί  και φόβο για να συντηρήσει τον εαυτό του. Και πάλι, το εγώ προσπαθεί, και πολύ συχνά τα καταφέρνει, να κάνει και τα δύο, χρησιμοποιώντας την διάσπαση για να κρατήσει μαζί τους αντικρουόμενους στόχους του έτσι ώστε να φαίνονται ότι είναι συμφιλιωμένοι. Το εγώ διδάσκει αυτό:  Η ελπίδα για τον Ουρανός έχει σαν κατάληξη τον θάνατο. Όμως, επειδή εσύ και το εγώ δεν μπορείτε να διαχωριστείτε, κι επειδή αυτό δεν μπορεί να διανοηθεί τον δικό του θάνατο, θα εξακολουθεί να σε καταδιώκει, διότι η ενοχή είναι αιώνια. Αυτή είναι η εκδοχή του εγώ για την αθανασία. Και αυτό είναι που υποστηρίζει η εκδοχή του εγώ σχετικά με τον χρόνο.

5. Το εγώ διδάσκει ότι ο Ουρανός είναι εδώ και τώρα διότι το μέλλον είναι η κόλαση. Ακόμα κι όταν επιτίθεται με τόση αγριότητα και προσπαθεί να πάρει την ζωή κάποιου ο οποίος  θεωρεί την φωνή του εγώ  σαν την μοναδική φωνή, μιλάει για την κόλαση ακόμα και σε αυτόν. Διότι του λέει πως η κόλαση είναι εδώ επίσης, και τον παρακινεί να πηδήσει από την κόλαση στην λήθη. Ο μόνος χρόνος που το εγώ επιτρέπει ανενόχλητα σε κάποιον να κοιτάξει, είναι το παρελθόν. Και ακόμα κι εκεί, η μόνη του αξία είναι ότι δεν υπάρχει πια.

6. Πόσο αποκαρδιωτική και απελπιστική είναι η χρήση του χρόνου από το εγώ! Και πόσο τρομακτική! Διότι κάτω από την φανατική επιμονή του ότι το παρελθόν και το μέλλον είναι τα ίδια, κρύβεται μια πολύ πιο ύπουλη απειλή προς την ειρήνη. Το εγώ δεν διαφημίζει την τελική απειλή του, διότι θέλει όλοι του οι πιστοί να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να τους προσφέρει τρόπο διαφυγής. Αλλά η πίστη στην ενοχή οδηγεί πάντα στην πίστη στην κόλαση, και πάντα το κάνει. Ο μόνος τρόπος που το εγώ επιτρέπει στον φόβο της κόλασης να βιωθεί είναι να φέρει την κόλαση εδώ, αλλά πάντα σαν μια πρόγευση του μέλλοντος. Διότι κανένας που θεωρεί ότι αξίζει την κόλαση δεν μπορεί να πιστέψει ότι η τιμωρία θα καταλήξει σε ειρήνη.

7. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει αυτό: Δεν υπάρχει κόλαση. Η κόλαση είναι μόνο αυτό που έχει κάνει το εγώ στο παρόν. Η πίστη στην κόλαση είναι αυτό που σε εμποδίζει να κατανοήσεις το παρόν, διότι το φοβάσαι. Το Άγιο Πνεύμα σε οδηγεί σταθερά προς τον Ουρανός όπως το εγώ σε οδηγεί στην κόλαση. Διότι το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο γνωρίζει μόνο το παρόν, το χρησιμοποιεί για να καταργήσει τον φόβο με τον οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει το παρόν άχρηστο. Δεν υπάρχει διαφυγή από τον φόβο με την χρήση του χρόνου από το εγώ. Διότι ο χρόνος, σύμφωνα με την διδασκαλία του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διδακτικό τέχνασμα για να επαυξάνει  την ενοχή μέχρι που αυτή να συμπεριλάβει τα πάντα, απαιτώντας εκδίκηση για πάντα.

8. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να καταργήσει όλα αυτά τώρα. Ο φόβος δεν είναι για το παρόν, αλλά μόνο για το παρελθόν και το μέλλον, τα οποία δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει φόβος στο παρόν όταν η κάθε στιγμή στέκει καθαρή και χωρισμένη από το παρελθόν, χωρίς η σκιά του να φτάνει στο μέλλον. Η κάθε στιγμή είναι μια καθαρή, άσπιλη γέννηση, κατά την οποία ο Υιός του Θεού αναδύεται από το παρελθόν στο παρόν. Και το παρόν επεκτείνεται παντοτινά. Είναι τόσο όμορφο και τόσο καθάριο κι ελεύθερο από την ενοχή ώστε τίποτα άλλο εκτός από την ευτυχία δεν υπάρχει εκεί. Δεν υπάρχει ανάμνηση του σκότους, και η αθανασία και η χαρά είναι τώρα.

9. Αυτό το μάθημα δεν παίρνει χρόνο. Διότι τι είναι ο χρόνος χωρίς ένα παρελθόν και μέλλον; Χρειάστηκε χρόνος για να οδηγηθείς σε λάθος κατεύθυνση, αλλά δεν χρειάζεται καθόλου χρόνος για να είσαι αυτό που είσαι. Άρχισε να ασκείσαι στην χρήση του χρόνου όπως τον χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα ως διδακτικό βοήθημα προς την ευτυχία και την ειρήνη. Πάρε αυτήν ακριβώς την στιγμή, τώρα, και σκέψου την ως τη μόνη που υπάρχει από τον χρόνο. Τίποτα δεν μπορεί να σε φτάσει εδώ από το παρελθόν, κι εδώ είναι που είσαι απόλυτα συγχωρεμένος , εντελώς ελεύθερος και ολοκληρωτικά χωρίς κατάκριση. Από αυτή την άγια στιγμή όπου γεννήθηκε ξανά η αγιότητα θα προχωρήσεις μέσα στον χρόνο χωρίς φόβο, και χωρίς καμιά αίσθηση αλλαγής εξαιτίας του χρόνου.

10. Ο χρόνος είναι αδιανόητος χωρίς αλλαγή, ωστόσο η αγιότητα δεν αλλάζει. Μάθε από αυτή την στιγμή κάτι περισσότερο από ότι απλά η κόλαση δεν υπάρχει. Μέσα σε αυτή την λυτρωτική στιγμή βρίσκεται ο Ουρανός. Και δεν θα αλλάξει, διότι η γέννηση μέσα στο άγιο παρόν είναι η σωτηρία από την αλλαγή. Η αλλαγή είναι μια ψευδαίσθηση, που διδάσκεται από εκείνους που δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους αθώο. Δεν υπάρχει καμιά αλλαγή στον Ουρανός διότι δεν υπάρχει καμιά αλλαγή στον Θεό. Μέσα στην άγια στιγμή, κατά την οποία βλέπεις τον εαυτό σου να λούζεται στο φως της  ελευθερίας, θα θυμηθείς τον Θεό. Διότι η ενθύμηση Εκείνου είναι  η ενθύμηση της ελευθερίας.

11. Αν μπεις στον πειρασμό να χάσεις το θάρρος σου με την σκέψη για το πόσος καιρός θα χρειαζόταν για να αλλάξεις το νου σου ολοκληρωτικά, ρώτησε τον εαυτό σου, «Πόσο διαρκεί μια στιγμή;» Δεν θα μπορούσες να δώσεις αυτόν τον ελάχιστο χρόνο στο Άγιο Πνεύμα για την σωτηρία σου; Δεν σου ζητά τίποτα περισσότερο, διότι δεν Του χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να μάθεις  να είσαι πρόθυμος να δώσεις αυτή την στιγμή στο Άγιο Πνεύμα, από ό,τι θα χρειαστεί το Ίδιο για να χρησιμοποιήσει αυτή την μικρούλα στιγμή για να σου προσφέρει όλο τον Ουρανό. Σε αντάλλαγμα γι αυτή την στιγμή είναι έτοιμο να σου δώσει την ενθύμηση της αιωνιότητας.

12. Ποτέ δεν θα δώσεις αυτή την άγια στιγμή στο Άγιο Πνεύμα για χάρη της απελευθέρωσής σου όσο είσαι απρόθυμος να την δώσεις στους αδελφούς σου για χάρη της δικής τους. Διότι η στιγμή της αγιότητας μοιράζεται, και δεν μπορεί να είναι μόνο δική σου. Να θυμάσαι, λοιπόν, όταν μπαίνεις στον πειρασμό να επιτεθείς σε έναν αδελφό, ότι η στιγμή της δικής του απελευθέρωσης είναι και δική σου. Τα θαύματα είναι οι στιγμές της απελευθέρωσης  που προσφέρεις, και που θα λάβεις. Μαρτυρούν την προθυμία σου να απελευθερωθείς, και να προσφέρεις τον χρόνο στο Άγιο Πνεύμα για να τον χρησιμοποιήσει με τον δικό Του τρόπο.

13. Πόσο διαρκεί μία στιγμή; Είναι τόσο σύντομη για τον αδελφό σου όσο και για σένα. Ασκήσου στο να δίνεις αυτή την ευλογημένη  στιγμή ελευθερίας σε όλους όσους είναι υπόδουλοι στον χρόνο, κι έτσι κάνε τον χρόνο φίλο τους. Το Άγιο Πνεύμα δίνει την ευλογημένη τους στιγμή σε σένα μέσα από την δική σου αντίστοιχη προσφορά. Καθώς την δίνεις, Αυτό την προσφέρει και σε σένα. Μην είσαι απρόθυμος να δώσεις αυτό που θα ήθελες να λάβεις από Εκείνο, διότι ενώνεσαι μαζί Του όταν προσφέρεις. Μέσα στην κρυστάλλινη καθαρότητα της απελευθέρωσης που δίνεις βρίσκεται και η άμεση διαφυγή σου από την ενοχή. Αν προσφέρεις αγιότητα, είσαι άγιος.

14. Πόσο διαρκεί μια στιγμή; Όσο χρειάζεται για να αποκατασταθεί εκ νέου η τέλεια σωφροσύνη, η  τέλεια ειρήνη και η τέλεια αγάπη για τον καθένα, για τον Θεό και για τον εαυτό σου. Όσο χρειάζεται για να θυμηθείς την αθανασία, και τις αθάνατες δημιουργίες σου που την μοιράζονται μαζί σου. Όσο χρειάζεται για να ανταλλάξεις την κόλαση με τον Παράδεισο. Τόσο όσο χρειάζεται για να υπερβείς όλα τα κατασκευάσματα του εγώ, και να ανυψωθείς προς τον Πατέρα σου.

15. Ο χρόνος είναι φίλος σου, αν τον αφήσεις στο Άγιο Πνεύμα για να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό χρειάζεται πολύ λίγο χρόνο για να επαναφέρει σε σένα όλη την δύναμη του Θεού. Αυτό που υπερβαίνει τον χρόνο για λογαριασμό σου κατανοεί τον σκοπό του χρόνου. Η Αγιότητα δεν βρίσκεται στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή κατά την οποία ο Υιός του Θεού να μπορεί  να χάσει την αγνότητά του. Η αμετάβλητη κατάστασή του είναι πέρα από τον χρόνο, διότι η αγνότητά του είναι σταθερή και δεν επηρεάζεται από καμία  επίθεση. Ο χρόνος στέκει ακίνητος μέσα στην αγιότητα του, και δεν αλλάζει. Κι έτσι δεν είναι πια καθόλου χρόνος. Διότι βρισκόμενος μέσα στην μοναδική στιγμή της αιώνιας ιερότητας της δημιουργίας του Θεού, μεταμορφώνεται σε αιωνιότητα. Πρόσφερε την αιώνια στιγμή, έτσι ώστε η αιωνιότητα να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη για σένα, σε εκείνη την λαμπρή στιγμή της τέλειας απελευθέρωσης. Πρόσφερε το θαύμα της άγιας  στιγμής μέσω του Αγίου Πνεύματος, κι άφησε Το να σου την προσφέρει.

II. Το Τέλος της Αμφιβολίας

1. Η Επανόρθωση βρίσκεται μέσα στον χρόνο, αλλά όχι για τον χρόνο. Επειδή  βρίσκεται μέσα σου, είναι αιώνια. Αυτό που κρατά την ενθύμηση του Θεού δεν μπορεί να δεσμεύεται από τον χρόνο. Ούτε κι εσύ. Διότι αν ο Θεός δεν δεσμεύεται  τότε ούτε κι εσύ. Μια στιγμή που προσφέρεται στο Άγιο Πνεύμα προσφέρεται στον  Θεό για σένα, κι εκείνη την στιγμή θα αφυπνιστείς απαλά  μέσα σε Αυτόν. Μέσα στην ευλογημένη στιγμή θα αφήσεις  ό,τι έμαθες στο παρελθόν, και το Άγιο Πνεύμα γρήγορα θα σου προσφέρει ολόκληρο το μάθημα της ειρήνης. Τι είναι αυτό που μπορεί να χρειάζεται χρόνο, όταν όλα τα εμπόδια στην μάθηση έχουν απομακρυνθεί; Η αλήθεια είναι τόσο πέρα από τον χρόνο ώστε εκδηλώνεται ολόκληρη την ίδια στιγμή. Διότι έτσι όπως δημιουργήθηκε μία, έτσι και η ενότητα της δεν εξαρτάται καθόλου από τον χρόνο.

2. Μην σε απασχολεί ο χρόνος, και μην φοβάσαι την στιγμή της αγιότητας που θα απομακρύνει όλο τον φόβο. Διότι η στιγμή της ειρήνης είναι αιώνια επειδή  είναι δίχως φόβο. Θα έρθει, εφόσον είναι το μάθημα που δίνει ο Θεός σε σένα, μέσω του Δασκάλου που έχει ορίσει για να μεταφράσει  τον χρόνο σε αιωνιότητα. Ευλογημένος είναι ο Δάσκαλος του Θεού, του Οποίου η χαρά είναι να διδάσκει τον άγιο  Υιό του Θεού την αγιότητα  του. Η χαρά Του δεν περιέχεται μέσα στον χρόνο. Η διδασκαλία Του είναι για σένα διότι η χαρά Του είναι δική σου. Μέσω Αυτού στέκεις ενώπιον του βωμού του Θεού, όπου Αυτός μεταφράζει  γλυκά την κόλαση σε Ουρανό. Διότι ο Θεός θέλει να βρίσκεσαι μόνο στον Ουρανό.

3. Πόσος χρόνος μπορεί να χρειαστεί για να βρεθείς εκεί όπου ο Θεός θέλει να βρίσκεσαι; Διότι είσαι εκεί που ήσουν και θα είσαι παντοτινά. Όλα όσα έχεις, τα έχεις για πάντα. Η ευλογημένη στιγμή απλώνεται για να συμπεριλάβει τον χρόνο, όπως ο Θεός επεκτείνει τον Εαυτό Του για να συμπεριλάβει εσένα. Εσύ που έχεις περάσει μέρες, ώρες και ακόμα και χρόνια αλυσοδένοντας τους αδελφούς σου στο εγώ σου σε μια προσπάθεια να υποστηρίξεις και να κρατήσεις την αδυναμία του, δεν αντιλαμβάνεσαι την Πηγή της δύναμης. Μέσα σε αυτή την άγια στιγμή θα ελευθερώσεις από τις αλυσίδες όλους τους αδελφούς σου, και θα αρνηθείς να υποστηρίξεις και την δική τους αδυναμία και την δική σου.

4. Δεν συνειδητοποιείς το πόσο έχεις κακομεταχειριστεί τους αδελφούς σου βλέποντάς τους ως πηγές στήριξης του εγώ. Σαν αποτέλεσμα, αυτοί γίνονται στην αντίληψή σου αποδείξεις για το εγώ, και φαίνεται  να σου παρέχουν λόγους να μην το αφήσεις να φύγει. Ωστόσο, αυτοί είναι πολύ πιο ισχυροί και πιο πειστικοί μάρτυρες για το Άγιο Πνεύμα. Και υποστηρίζουν την δύναμή Του. Επομένως, είναι δική σου επιλογή το αν θα υποστηρίζουν το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα μέσα σου. Και θα αναγνωρίσεις τι έχεις επιλέξει από τις αντιδράσεις τους. Ένας Υιός του Θεού που έχει απελευθερωθεί μέσω του Αγίου Πνεύματος μέσα σε έναν αδελφό πάντα αναγνωρίζεται. Δεν γίνεται να τον αρνηθείς. Αν παραμένεις αβέβαιος, είναι μόνο επειδή δεν έχεις προσφέρει ολοκληρωτική απελευθέρωση. Κι εξαιτίας αυτού, δεν έχεις δώσει ούτε μια στιγμή ολοκληρωτικά στο Άγιο Πνεύμα. Διότι όταν το κάνεις, θα είσαι σίγουρος ότι το έχεις κάνει. Θα είσαι σίγουρος διότι η μαρτυρία για το Άγιο Πνεύμα θα σου μιλήσει τόσο καθαρά γι Αυτό που θα ακούσεις και θα καταλάβεις. Θα αμφιβάλλεις μέχρι ν’ ακούσεις έναν μάρτυρα που να τον έχεις απελευθερώσει ολοκληρωτικά μέσω του Αγίου Πνεύματος. Και τότε δεν θα αμφιβάλλεις πια.

5. Δεν έχεις βιώσει ακόμη την άγια στιγμή. Ωστόσο, θα την βιώσεις, και θα την αναγνωρίσεις με απόλυτη βεβαιότητα. Κανένα δώρο του Θεού δεν αναγνωρίζεται με κάποιο άλλο τρόπο. Μπορεί να ασκείσαι στους μηχανισμούς της άγιας στιγμής, και θα μάθεις πολλά κάνοντάς το. Όμως, η λαμπρή και αστραφτερή ακτινοβολία της, που κυριολεκτικά θα σε τυφλώσει προς  αυτό τον κόσμο, είναι κάτι που εσύ δεν μπορείς να το παρέχεις. Και είναι εδώ, ολόκληρη ακριβώς τώρα, πλήρης, ολοκληρωμένη, και δοσμένη απόλυτα.

6. Άρχισε τώρα να ασκείς το μικρό σου μέρος στο να ξεχωρίσεις την άγια στιγμή. Θα λάβεις πολύ συγκεκριμένες οδηγίες καθώς προχωράς. Το να μάθεις να ξεχωρίζεις αυτό το μοναδικό δευτερόλεπτο, και να το βιώνεις ως άχρονο, σημαίνει ότι αρχίζεις να βιώνεις τον εαυτό σου ως μη διαχωρισμένο. Μην φοβάσαι ότι δεν θα σου δοθεί βοήθεια σε αυτό. Ο Δάσκαλος του Θεού και το μάθημά Του θα στηρίξουν  την δύναμή σου. Μόνο την αδυναμία σου θα χάσεις με αυτή την εξάσκηση, διότι είναι η εξάσκηση της δύναμης του Θεού μέσα σου. Χρησιμοποίησέ την για μια στιγμή, και ποτέ ξανά δεν θα την αρνηθείς. Ποιος μπορεί να αρνηθεί την Παρουσία αυτού στο οποίο το σύμπαν υποκλίνεται, με εκτίμηση και χαρά; Μπροστά στην αναγνώριση του σύμπαντος που μαρτυρεί για αυτή την Παρουσία, οι δικές σου αμφιβολίες εξαφανίζονται.

III. Η Μικρότητα ενάντια στο Μεγαλείο.

1. Μην ικανοποιείσαι με την μικρότητα. Παρά βεβαιώσου ότι καταλαβαίνεις τι είναι η μικρότητα, και γιατί ποτέ δεν θα μπορούσες και είσαι ικανοποιημένος με αυτή. Η μικρότητα είναι η δική σου προσφορά προς τον εαυτό σου. Την προσφέρεις στην θέση του μεγαλείου, και την δέχεσαι. Τα πάντα σε αυτό τον κόσμο είναι μικρά διότι είναι ένας κόσμος φτιαγμένος από μικρότητα, με την παράξενη πίστη ότι η μικρότητα μπορεί να σε ικανοποιήσει. Όταν αγωνίζεσαι για οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο με την πίστη ότι θα σου φέρει ειρήνη, τότε υποτιμάς τον εαυτό σου και τον κάνεις τυφλό στη δόξα. Η μικρότητα και η δόξα είναι οι επιλογές για τις οποίες μπορείς να αγωνιστείς  και να  επαγρυπνήσεις. Πάντα θα διαλέγεις την μία εις βάρος της άλλης.

2. Ωστόσο, αυτό που δεν συνειδητοποιείς, κάθε φορά που διαλέγεις, είναι ότι η επιλογή που κάνεις αποτελεί και την αξία που αποδίδεις στον εαυτό σου. Διάλεξε την μικρότητα και δεν θα έχεις ειρήνη, διότι θα έχεις κρίνει τον εαυτό σου ανάξιο γι αυτήν. Και ό,τι και να προσφέρεις ως υποκατάστατο είναι ένα πολύ φτωχό δώρο για να σε ικανοποιήσει. Είναι βασικό να δεχτείς το γεγονός, και μάλιστα να το δεχτείς και με χαρά, ότι δεν υπάρχει καμιά μορφή μικρότητας που θα μπορεί ποτέ να σε ικανοποιήσει. Είσαι ελεύθερος να δοκιμάσεις όσες επιθυμείς, αλλά το μόνο που θα κάνεις είναι να καθυστερείς την επιστροφή σου στο σπίτι σου. Διότι θα είσαι ικανοποιημένος μόνο μέσα στο μεγαλείο, που είναι το σπίτι σου.

3. Έχεις μια βαθιά ευθύνη προς τον εαυτό σου, μία που πρέπει να μάθεις να θυμάσαι όλη την ώρα. Το μάθημα μπορεί στην αρχή να σου φανεί δύσκολο, αλλά θα μάθεις να το αγαπάς όταν συνειδητοποιήσεις ότι είναι αληθινό και ότι δεν είναι παρά ένας φόρος τιμής στην δική σου δύναμη. Εσύ που έχεις αναζητήσει και έχεις βρει την μικρότητα, να θυμάσαι αυτό: Κάθε απόφαση που παίρνεις προκύπτει από αυτό που νομίζεις ότι είσαι, και αντιπροσωπεύει την αξία που δίνεις στον εαυτό σου. Αν πιστεύεις ότι το μικρό μπορεί να σου αρκεί, τότε θα περιορίζεις τον εαυτό σου και δεν θα είσαι ικανοποιημένος. Διότι η λειτουργία σου δεν είναι μικρή, και μόνο βρίσκοντας την λειτουργία σου και εκπληρώνοντάς την μπορείς να ξεφύγεις  από την μικρότητα.

4. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το τι είναι η λειτουργία σου, διότι το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ποια είναι. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το μεγαλείο της, διότι σε φτάνει μέσω Αυτού από το Μεγαλείο. Δεν χρειάζεται να αγωνιστείς γι αυτό, διότι το έχεις. Όλος σου ο αγώνας πρέπει να κατευθύνεται εναντίον της μικρότητας, διότι πραγματικά χρειάζεται επαγρύπνηση για να προστατέψεις το μεγαλείο σου σε αυτό τον κόσμο. Το να κρατάς το μεγαλείο σου σε τέλεια επίγνωση ενώ είσαι σε ένα κόσμο μικρότητας είναι ένα έργο που οι μικροί δεν μπορούν να αναλάβουν. Ωστόσο, αυτό σου ζητείται να κάνεις, σε φόρο τιμής προς το μεγαλείο σου και όχι προς την μικρότητά σου. Ούτε ζητείται από σένα μόνο. Η δύναμη του Θεού θα στηρίξει κάθε σου προσπάθεια για χάρη του αγαπητού Του Υιού. Αν ψάχνεις για το μικρό, αρνείσαι στον εαυτό σου την δύναμή Του. Ο Θεός δεν θέλει ο Υιός Του να είναι ικανοποιημένος με λιγότερο από τα πάντα. Διότι ο Θεός  δεν είναι ικανοποιημένος δίχως τον Υιό Του, και ο Υιός Του δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με λιγότερο από ό,τι του έχει δώσει ο Πατέρας του.

5. Σε ρώτησα νωρίτερα, «Προτιμάς να είσαι όμηρος στο εγώ ή οικοδεσπότης του Θεού;» Άφησε το Άγιο Πνεύμα να σου κάνει αυτή την ερώτηση κάθε φορά που παίρνεις μιαν απόφαση. Διότι κάθε απόφαση που παίρνεις δεν απαντά παρά σε αυτό, και προσκαλεί την θλίψη ή την χαρά ανάλογα. Όταν ο Θεός σου έδωσε τον Εαυτό Του στην δημιουργία σου, σε καθιέρωσε ως οικοδεσπότη Του για πάντα. Δεν σε έχει εγκαταλείψει, ούτε κι εσύ Αυτόν. Όλες σου οι προσπάθειες να εγκαταλείψεις το μεγαλείο Του, και να κάνεις τον Υιό Του όμηρο στο εγώ, δεν μπορούν να κάνουν μικρό αυτόν που ο Θεός έχει ενώσει με τον Ίδιο. Κάθε απόφαση που παίρνεις είναι για τον Ουρανό ή για την κόλαση, και σου φέρνει την επίγνωση αυτού για το οποίο αποφάσισες.

6. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να κρατήσει το μεγαλείο σου, καθαρό από κάθε μικρότητα, φανερά και με απόλυτη ασφάλεια  μέσα στο νου σου, ανέπαφο από κάθε μικρό δώρο που θα σου προσέφερε αυτός ο κόσμος της μικρότητας. Και γι αυτό και μόνο, δεν μπορείς να πας εναντίον Του σε αυτό που βούλεται για σένα. Αποφάσισε υπέρ του Θεού μέσω του Αγίου Πνεύματος. Διότι η μικρότητα, και η πίστη ότι μπορείς να είσαι ικανοποιημένος με την μικρότητα, είναι αποφάσεις που παίρνεις εσύ για τον εαυτό σου. Η δύναμη και το μεγαλείο που βρίσκονται μέσα σου από τον Θεό είναι για όλους όσους, σαν εσένα, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μικρό, και πιστεύουν ότι η μικρότητα μπορεί να μεγεθυνθεί σε μια αίσθηση μεγαλείου που να μπορεί να τους ικανοποιεί. Μην δίνεις μικρότητα, ούτε να την δέχεσαι. Στον οικοδεσπότη του Θεού αρμόζουν όλες οι τιμές. Η μικρότητά σου σε εξαπατά, αλλά το μεγαλείο σου προέρχεται  από Αυτόν ο Οποίος κατοικεί μέσα σου, και μέσα στον Οποίον κατοικείς κι εσύ. Μην αγγίζεις λοιπόν κανέναν, στο Όνομα του Χριστού με μικρότητα, διότι είναι αιώνιος οικοδεσπότης στον  Πατέρα Του.

7. Αυτή την εποχή (τα Χριστούγεννα) που εορτάζεται η γέννηση της αγιότητας σε αυτόν τον κόσμο, ενώσου μαζί μου που αποφάσισα υπέρ της αγιότητας για σένα. Κοινό μας έργο είναι να αποκαταστήσουμε  την επίγνωση του μεγαλείου στον οικοδεσπότη που έχει ορίσει για τον Εαυτό Του ο Θεός.  Το να δίνεις το δώρο του Θεού είναι πέρα από όλη σου την μικρότητα, αλλά όχι πέρα από σένα. Διότι ο Θεός θέλει να δώσει τον Εαυτό Του μέσα από σένα. Φτάνει σε όλους μέσα από σένα και πέρα από όλους μέχρι τις δημιουργίες του Υιού Του, αλλά χωρίς να σε εγκαταλείπει. Επεκτείνεται παντοτινά πολύ πέρα από τον μικρό σου κόσμο αλλά όμως μέσα σε σένα. Ωστόσο, φέρνει όλες Του τις επεκτάσεις σε σένα, εφόσον είσαι οικοδεσπότης Του.

8. Είναι θυσία να αφήσεις κάθε μικρότητα πίσω σου, και να μην περιπλανιέσαι μάταια; Δεν είναι θυσία να ξυπνήσεις μέσα στο μεγαλείο. Αλλά είναι θυσία να δεχτείς οτιδήποτε άλλο λιγότερο από τη δόξα. Μάθε ότι είσαι άξιος του Πρίγκιπα της Ειρήνης, του γεννημένου μέσα σε σένα προς τιμήν Εκείνου του Οποίου είσαι οικοδεσπότης. Δεν γνωρίζεις τι σημαίνει αγάπη διότι επιδίωξες να την εξαγοράσεις με μικρά δώρα, δίνοντάς της έτσι πολλή μικρή αξία για να καταλάβεις το μεγαλείο της. Η αγάπη δεν είναι μικρή και η αγάπη κατοικεί μέσα σου, διότι είσαι οικοδεσπότης του Θεού. Ενώπιον του μεγαλείου που ζει μέσα σου, η χαμηλή  αυτοεκτίμηση  και όλες οι μικρές σου προσφορές  χάνονται στο τίποτα.

9. Άγιο παιδί του Θεού, πότε θα μάθεις ότι μόνο η αγιότητα μπορεί να σε ικανοποιήσει και να σου δώσει ειρήνη; Να θυμάσαι ότι δεν μαθαίνεις μόνο για τον εαυτό σου, όπως ούτε κι εγώ. Και επειδή εγώ έμαθα για σένα, μπορείς κι εσύ να μάθεις από μένα. Το μόνο που θέλω να σε διδάξω είναι αυτό που είναι δικό σου, έτσι ώστε μαζί να μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε την άθλια μικρότητα που δένει τον οικοδεσπότη του Θεού στην ενοχή και την αδυναμία, με την χαρούμενη επίγνωση της δόξας που βρίσκεται μέσα σε αυτόν. Η γέννησή μου μέσα σου είναι η αφύπνισή σου στο μεγαλείο. Καλωσόρισέ με όχι σε ένα παχνί, αλλά μέσα στον βωμό προς την αγιότητα, εκεί όπου κατοικεί η αγιότητα μέσα σε τέλεια ειρήνη. Το Βασίλειό μου δεν είναι αυτού του κόσμου διότι είναι μέσα σου. Κι εσύ προέρχεσαι από τον  Πατέρα σου. Ας ενωθούμε για να τιμήσουμε εσένα, που πρέπει να παραμένεις  παντοτινά πέρα από την μικρότητα.

10. Αποφάσισε μαζί με μένα, που έχω αποφασίσει να μένω μαζί σου. Βούλομαι όπως βούλεται και ο Πατέρας μου, γνωρίζοντας ότι το Θέλημά Του είναι συνεχές και σε ειρήνη παντοτινά. Δεν θα είσαι ικανοποιημένος με τίποτα άλλο εκτός από το Θέλημά Του. Μην δέχεσαι τίποτα λιγότερο, ενθυμούμενος  ότι όλα όσα έμαθα είναι δικά σου. Αυτό που αγαπά ο Πατέρας μου, το αγαπώ κι εγώ όπως Αυτός, και όπως και Αυτός δεν μπορώ να το δεχτώ σαν κάτι που δεν είναι. Το ίδιο και εσύ. Όταν μάθεις να δέχεσαι αυτό που είσαι, δεν θα φτιάχνεις πια άλλα δώρα για να τα προσφέρεις στον εαυτό σου, διότι θα γνωρίζεις ότι είσαι πλήρης, δεν θα χρειάζεσαι τίποτα, και  δεν θα μπορείς να δεχθείς  τίποτα μόνο  για τον εαυτό σου. Αλλά θα δίνεις με χαρά, εφόσον θα έχεις λάβει. Ο οικοδεσπότης του Θεού δεν χρειάζεται να ψάχνει για τίποτα.

11. Αν είσαι απόλυτα πρόθυμος να αφήσεις την σωτηρία στο σχέδιο του Θεού και απρόθυμος να επιχειρήσεις να αρπάξεις μόνος σου την ειρήνη, η σωτηρία θα σου δοθεί. Όμως, μην νομίζεις ότι μπορείς να βάλεις το δικό σου σχέδιο στην θέση του δικού Του. Καλύτερα, ενώσου μαζί μου στο δικό Του σχέδιο, έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερώσουμε όλους εκείνους που θέλουν να είναι δέσμιοι, διακηρύσσοντας μαζί ότι ο Υιός του Θεού είναι ο οικοδεσπότης Του. Έτσι δεν θα αφήσουμε κανέναν να ξεχάσει αυτό που θέλεις να θυμηθείς. Κι έτσι θα το θυμηθείς.

12. Σε όλους να καλείς μόνο την ενθύμηση του Θεού, και του Ουρανού που είναι μέσα τους. Διότι εκεί που θα ήθελες να βρίσκεται ο αδελφός σου, εκεί θα νομίζεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ. Μην ακούς την έκκλησή του προς την κόλαση και την μικρότητα, αλλά μόνο το κάλεσμά του προς τον Ουρανό και την μεγαλοσύνη. Μην ξεχνάς ότι το κάλεσμά του είναι δικό σου, και απάντησέ του μαζί μου. Η δύναμη του Θεού βρίσκεται για πάντα στο πλευρό του οικοδεσπότη Του, διότι αυτή προστατεύει μόνο την ειρήνη μέσα στην οποία Αυτός κατοικεί.  Μην εναποθέτεις την μικρότητα πάνω στον άγιο  βωμό Του, ο οποίος ανυψώνεται πάνω από τα αστέρια και φτάνει ακόμα και μέχρι τον Ουρανό, χάρη σε αυτό που του έχει δοθεί.

IV. Η  Εξάσκηση στην Άγια Στιγμή

1. Αυτά τα μαθήματα  μπορείς να τα μάθεις άμεσα, εκτός κι αν πιστεύεις ότι αυτό που θέλει ο Θεός χρειάζεται χρόνο. Κι αυτό σημαίνει μόνο ότι θα προτιμούσες να καθυστερήσεις να αναγνωρίσεις  ότι αυτό είναι το Θέλημά Του. Η άγια  στιγμή είναι αυτή η στιγμή και η κάθε στιγμή.  Είναι αυτή που θέλεις να είναι. Αυτή που δεν θα ήθελες να είναι χάνεται για σένα. Εσύ πρέπει να αποφασίσεις πότε είναι. Μην το καθυστερείς. Διότι περιμένει πανέτοιμη να την υποδεχθείς πέρα από το παρελθόν και το μέλλον, όπου δεν μπορείς να την βρεις. Ωστόσο, όσο δεν την θέλεις, δεν μπορείς να την φέρεις στην επίγνωση σου με χαρά, διότι φέρνει την ολοκληρωτική απελευθέρωση από την μικρότητα.

2.  Επομένως η εξάσκησή σου πρέπει να βασίζεται στην προθυμία σου να αφήσεις όλη την μικρότητα να φύγει. Η στιγμή που θα ανατείλει μέσα σου το μεγαλείο  είναι τόσο κοντά όσο και  η επιθυμία σου γι αυτή. Όσο δεν το επιθυμείς και αντί γι αυτό εκτιμάς και τρέφεις   την μικρότητα, τόσο και αυτό  θα είναι μακριά σου. Όσο όμως πιο πολύ το θέλεις τόσο θα το φέρνεις πιο κοντά. Μην νομίζεις ότι θα βρεις την σωτηρία με τον δικό σου τρόπο και ότι έτσι θα την έχεις. Παραιτήσου από κάθε σχέδιο που έχεις κάνει για την σωτηρία σου υιοθετώντας το σχέδιο του Θεού. Η Θέλησή Του θα σε ικανοποιήσει, και τίποτα άλλο δεν μπορεί να σου φέρει ειρήνη. Διότι η ειρήνη προέρχεται από τον  Θεό, και από κανέναν άλλο.

3. Να είσαι ταπεινός ενώπιον Του, αλλά σπουδαίος μέσα σε Αυτόν. Και μην δίνεις αξία σε  κανένα σχέδιο του εγώ πιο πολύ  από το σχέδιο του Θεού. Διότι με την απόφασή σου να ενωθείς με οποιοδήποτε άλλο σχέδιο εκτός από το δικό Του,  αφήνεις κενό τον δικό σου χώρο στο σχέδιο Του, τον οποίο πρέπει να καλύψεις αν θέλεις να ενωθείς μαζί μου. Σε καλώ να εκπληρώσεις τον άγιο σου ρόλο στο σχέδιο που Εκείνος έχει δώσει στον κόσμο για την απελευθέρωσή του από την μικρότητα. Ο Θεός θέλει ο οικοδεσπότης Του να ζει με απόλυτη ελευθερία. Κάθε αφοσίωση σε σχέδιο σωτηρίας που δεν είναι δικό Του μειώνει την αξία της Θέλησής Του για σένα μέσα στον νου σου. Ωστόσο, ο νους σου είναι ο οικοδεσπότης Του.

4. Θέλεις να μάθεις πόσο τέλειος και άμωμος  είναι ο άγιος βωμός πάνω στον οποίο ο Πατέρας σου έχει τοποθετήσει τον Εαυτό Του; Αυτό θα το αναγνωρίσεις την άγια στιγμή, κατά την οποία θα παρατήσεις πρόθυμα και με χαρά κάθε άλλο σχέδιο εκτός από το δικό Του. Διότι εκεί βρίσκεται η ειρήνη, απόλυτα φανερή επειδή υπήρξες πρόθυμος να εκπληρώσεις τις προϋποθέσεις της. Μπορείς να διεκδικήσεις την άγια στιγμή οποτεδήποτε  και οπουδήποτε την θελήσεις. Κατά την διάρκεια της εξάσκησής σου, προσπάθησε να παραδώσεις κάθε σχέδιο που έχεις δεχτεί για να βρεις το μεγαλείο στην μικρότητα. Δεν είναι εκεί. Χρησιμοποίησε την άγια στιγμή για να αναγνωρίσεις ότι μόνος δεν μπορείς να γνωρίζεις που βρίσκεται, και το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι να εξαπατήσεις τον εαυτό σου.

5. Στέκομαι μέσα στην άγια στιγμή, τόσο φανερά  όσο θα ήθελες. Και ο βαθμός στον οποίο μαθαίνεις να με δέχεσαι είναι το μέτρο του χρόνου κατά τον οποίο η άγια στιγμή θα είναι δική σου. Σε καλώ για να κάνεις την άγια στιγμή δική σου αμέσως, διότι η απελευθέρωση από την μικρότητα μέσα στο νου του οικοδεσπότη του Θεού εξαρτάται από την προθυμία, και όχι από τον χρόνο.

6. Ο λόγος που αυτά τα μαθήματα είναι απλά είναι διότι η αλήθεια είναι απλή. Η πολυπλοκότητα είναι στοιχείο του εγώ, και δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια του να συγκαλύψει το ολοφάνερο. Θα μπορούσες να ζεις για πάντα μέσα στην άγια στιγμή, αρχίζοντας από τώρα και φτάνοντας στη αιωνιότητα, για έναν πολύ απλό λόγο και μόνο. Μην αποκρύπτεις την απλότητα αυτού του λόγου, διότι αν το κάνεις, θα είναι μόνο επειδή προτιμάς να μην τον αναγνωρίζεις και να μην τον απελευθερώνεις. Ο απλός λόγος, με απλά λόγια, είναι αυτός: Η άγια στιγμή είναι μια ώρα κατά την οποία λαμβάνεις και δίνεις τέλεια επικοινωνία. Αυτό, όμως, σημαίνει, ότι είναι μια ώρα κατά την οποία ο νους σου είναι ανοιχτός, και για να λάβει και για να δώσει. Είναι η αναγνώριση ότι όλοι οι νόες βρίσκονται σε επικοινωνία μεταξύ τους. Επομένως δεν επιδιώκει να αλλάξει τίποτα, αλλά απλά να δεχτεί τα πάντα.

7. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό όταν προτιμάς να έχεις προσωπικές σκέψεις και να τις κρατάς  για σένα; Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσες να το κάνεις αυτό θα ήταν να αρνηθείς την τέλεια επικοινωνία που κάνει την άγια στιγμή αυτό που είναι. Πιστεύεις ότι μπορείς να διατηρείς σκέψεις που δεν θα μοιράζεσαι, και ότι η σωτηρία βρίσκεται στο να κρατάς τις σκέψεις για τον εαυτό σου και μόνο. Διότι στις προσωπικές σκέψεις, που μόνο εσύ γνωρίζεις, νομίζεις ότι βρίσκεις έναν τρόπο να κρατήσεις μόνο για σένα αυτό που έχεις, και να μοιράζεσαι μόνο αυτό που θέλεις να μοιραστείς. Και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν είσαι σε πλήρη επικοινωνία με τους γύρω σου, και με τον Θεό ο Οποίος σας περιβάλλει όλους μαζί.

8. Κάθε σκέψη που θα ήθελες να κρατήσεις κρυφή αποκλείει την επικοινωνία, διότι εσύ το θέλησες να γίνει έτσι. Είναι αδύνατον να αναγνωρίσεις την τέλεια επικοινωνία όσο δίνεις αξία στην διακοπή της επικοινωνίας. Ρώτησε τον εαυτό σου ειλικρινά, «Θα ήθελα να έχω τέλεια επικοινωνία, και είμαι απόλυτα πρόθυμος να αφήσω να φύγουν για πάντα όλα όσα παρεμβάλλονται;» Αν η απάντηση είναι όχι, τότε η ετοιμότητα του Αγίου Πνεύματος να σου την δώσει δεν είναι αρκετή για να γίνει δική σου, διότι  δεν είσαι έτοιμος να την μοιραστείς μαζί Του. Και δεν μπορεί να έρθει σε ένα νου που έχει αποφασίσει να αντιτεθεί σε αυτή. Διότι η άγια στιγμή δίδεται και λαμβάνεται με ίση προθυμία, εφόσον είναι η αποδοχή της μοναδικής Θέλησης που κυβερνά όλη την σκέψη.

9. Η απαραίτητη προϋπόθεση για την άγια στιγμή δεν απαιτεί να μην έχεις καθόλου σκέψεις που να μην είναι αγνές. Απαιτεί, όμως, να μην έχεις καμία που να θέλεις να κρατήσεις για τον εαυτό σου. Η αθωότητα δεν είναι κάτι που έφτιαξες εσύ. Σου δίδεται την στιγμή που θέλεις να την έχεις. Δεν θα υπήρχε η Επανόρθωση αν δεν υπήρχε ανάγκη γι αυτήν. Δεν θα μπορείς να δέχεσαι τέλεια επικοινωνία όσο διάστημα θέλεις να την κρύβεις από τον εαυτό σου. Διότι αυτό που θέλεις να κρύψεις είναι κρυμμένο και για σένα. Στην εξάσκησή σου, λοιπόν, προσπάθησε μόνο να επαγρυπνείς ενάντια στην πλάνη, και μην επιδιώκεις να προστατέψεις τις σκέψεις που θέλεις να κρατήσεις για τον εαυτό σου. Άφησε την αγνότητα του Αγίου Πνεύματος να τις σκορπίσει με την λάμψη της, και να φέρει την επίγνωση σου στην κατάσταση ετοιμότητας  για την αγνότητα που σου προσφέρει. Έτσι  θα σε ετοιμάσει να αναγνωρίσεις ότι είσαι οικοδεσπότης του Θεού, και όμηρος σε κανέναν και σε τίποτα.

V. Η Άγια Στιγμή και οι Ιδιαίτερες Σχέσεις

1.  Η άγια στιγμή είναι το πιο χρήσιμο διδακτικό μέσον του Αγίου Πνεύματος για να σε διδάξει το νόημα της αγάπης. Διότι ο σκοπός της είναι να αναστείλει την κρίση ολοκληρωτικά. Η κρίση πάντα βασίζεται στο παρελθόν, διότι οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι η βάση πάνω στην οποία κρίνεις. Η κρίση γίνεται αδύνατη δίχως το παρελθόν, διότι δίχως αυτό δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Δεν θα έκανες καμιά προσπάθεια να κρίνεις, διότι θα σου ήταν ολοφάνερο ότι δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει το κάθε τι. Αυτό το φοβάσαι, διότι πιστεύεις ότι χωρίς το εγώ, θα υπήρχε χάος. Όμως, σε διαβεβαιώνω ότι χωρίς το εγώ, τα πάντα θα ήταν αγάπη.

2. Το παρελθόν είναι το κύριο διδακτικό μέσον του εγώ, διότι στο παρελθόν έμαθες να προσδιορίζεις τις ανάγκες σου και απόκτησες  μεθόδους για να τις ικανοποιήσεις με τους δικούς σου όρους. Έχουμε πει ότι το να περιορίζεις την αγάπη σε μέρος της Υιότητας σημαίνει ότι φέρνεις την ενοχή στις σχέσεις σου, κι έτσι τις κάνεις μη πραγματικές. Αν επιδιώκεις να ξεχωρίσεις κάποιες πλευρές της ολότητας και να αποβλέπεις σε αυτές για την ικανοποίηση των φανταστικών σου αναγκών, τότε επιχειρείς να χρησιμοποιήσεις τον διαχωρισμό για να σε σώσει. Πώς, λοιπόν τότε, να μην εισέλθει η ενοχή; Διότι ο διαχωρισμός είναι η πηγή της ενοχής, και το να τον επικαλείσαι για την σωτηρία σημαίνει πως πιστεύεις ότι είσαι μόνος. Το να είσαι μόνος σημαίνει ότι είσαι ένοχος. Διότι το να βιώνεις τον εαυτό σου ως μόνο σημαίνει ότι αρνείσαι την Ενότητα του Πατέρα και του Υιού Του, κι ότι έτσι επιτίθεσαι στην πραγματικότητα.

3. Δεν μπορείς να αγαπάς μέρη της πραγματικότητας και να κατανοείς τι σημαίνει η αγάπη. Πώς να την καταλάβεις αν θέλεις να αγαπάς με διαφορετικό τρόπο από του Θεού, ο Οποίος δεν γνωρίζει καμία ιδιαίτερη αγάπη; Το να πιστεύεις ότι οι ιδιαίτερες σχέσεις, με ιδιαίτερη  αγάπη, μπορούν να σου προσφέρουν την σωτηρία είναι η πίστη ότι ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία. Διότι η σωτηρία βασίζεται πάνω στην απόλυτη ισότητα της Επανόρθωσης.  Πώς μπορείς να αποφασίσεις ότι κάποιες ιδιαίτερες πλευρές της Υιότητας μπορούν να σου δώσουν περισσότερα από άλλες; Το παρελθόν σου το δίδαξε αυτό. Ωστόσο, η άγια στιγμή σε διδάσκει ότι δεν είναι έτσι.

4. Εξαιτίας της ενοχής, όλες οι ιδιαίτερες σχέσεις έχουν στοιχεία φόβου μέσα τους. Αυτός είναι ο λόγος που εναλλάσσονται και μεταβάλλονται τόσο συχνά. Δεν βασίζονται μόνο στην αναλλοίωτη αγάπη. Και δεν μπορεί κανείς να βασιστεί στην αγάπη στην οποία  έχει εισέλθει ο φόβος επειδή δεν είναι τέλεια. Το Άγιο Πνεύμα, στην λειτουργία Του ως Ερμηνευτής αυτού που έφτιαξες, χρησιμοποιεί τις ιδιαίτερες σχέσεις, που έχεις επιλέξει για να υποστηρίζουν το εγώ, ως διδακτικές εμπειρίες που δείχνουν προς την αλήθεια. Κάτω από την δική Του διδασκαλία, κάθε σχέση γίνεται ένα μάθημα αγάπης.

5. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι κανείς δεν είναι ξεχωριστός. Ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι έχεις φτιάξει ιδιαίτερες σχέσεις, τις οποίες θέλει να εξαγνίσει και να μην σε αφήσει να τις καταστρέψεις. Όσο ανίερος  και να είναι ο λόγος που τις έφτιαξες, το Άγιο Πνεύμα μπορεί να τις μετουσιώσει σε αγιότητα αφαιρώντας τόσο φόβο όσο Του επιτρέψεις. Μπορείς να αναθέσεις στην φροντίδα Του κάθε σχέση σου και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα καταλήξει σε πόνο, αν Του προσφέρεις την προθυμία σου να μην υπηρετεί καμιά άλλη ανάγκη εκτός από την δική Του. Όλη η ενοχή προκύπτει από τον τρόπο που τις χρησιμοποιείς. Όλη η αγάπη από τον τρόπο που το Άγιο πνεύμα τις χρησιμοποιεί. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να αφήσεις να φύγουν οι φανταστικές σου ανάγκες, οι οποίες θα κατέστρεφαν τις σχέσεις σου. Η μοναδική σου ανάγκη είναι η δική Του.

6. Όποια σχέση επιθυμείς να αντικαταστήσεις με μια άλλη δεν έχει προσφερθεί στο Άγιο Πνεύμα για την δική Του χρήση. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την αγάπη. Αν θελήσεις να επιχειρήσεις να αντικαταστήσεις μια πλευρά της αγάπης με μια άλλη, τότε έχεις θέσει λιγότερη αξία στην μία και περισσότερη στην άλλη. Όχι μόνο τις  έχεις διαχωρίσει, αλλά  και έχεις κρίνει εναντίον και των δύο. Όμως, έκρινες εναντίον του εαυτού σου πρώτα, ειδάλλως ποτέ δεν θα είχες φανταστεί ότι χρειαζόσουν τους αδελφούς σου έτσι όπως δεν είναι πραγματικά. Αν δεν είχες δει τον εαυτό σου δίχως αγάπη, δεν θα μπορούσες να τους έχεις  κρίνει ελλιπείς σαν και σένα.

7. Η χρήση των σχέσεων από το εγώ είναι τόσο διασπαστική που συχνά πηγαίνει ακόμα πιο μακριά· το ένα κομμάτι μιας πλευράς ταιριάζει με τους σκοπούς του, ενώ προτιμά και διαφορετικά κομμάτια κάποιας άλλη πλευράς. Έτσι συναρμολογεί την πραγματικότητα σύμφωνα με τα δικά του ιδιότροπα γούστα, προσφέροντας για την έρευνά σου μια εικόνα που όμοια της δεν υπάρχει. Διότι δεν υπάρχει τίποτα στον Ουρανό και την γη που να της μοιάζει, κι έτσι, όσο και να ψάχνεις για την πραγματικότητά της, δεν θα μπορείς να την βρεις διότι δεν είναι πραγματική.

8. Ο καθένας πάνω στην γη έχει δημιουργήσει ιδιαίτερες σχέσεις, και παρόλο που αυτό δεν συμβαίνει στον Ουρανό, το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει πώς να φέρνει μια χροιά του Ουρανού σε αυτές τις σχέσεις εδώ. Στην άγια στιγμή κανένας δεν είναι ξεχωριστός, διότι οι προσωπικές σου ανάγκες δεν εισβάλλουν σε κανέναν για να κάνουν τους αδελφούς σου να φαίνονται διαφορετικοί. Δίχως τις αξίες από το παρελθόν, θα τους έβλεπες όλους το ίδιο και σαν τον εαυτό σου. Και δεν θα έβλεπες κάποιο διαχωρισμό ανάμεσα σε σένα κι αυτούς. Στην άγια στιγμή, σε κάθε σχέση βλέπεις τι θα είναι όταν αντιλαμβάνεσαι μόνο το παρόν.

9. Ο Θεός σε γνωρίζει τώρα. Δεν θυμάται τίποτα, εφόσον πάντα σε γνώριζε ακριβώς όπως σε γνωρίζει τώρα. Η άγια στιγμή αντανακλά την γνώση Του βγάζοντας έξω κάθε αντίληψη του παρελθόντος, απομακρύνοντας  έτσι το πλαίσιο αναφοράς που έχεις κατασκευάσει σύμφωνα με το οποίο να κρίνεις τους αδελφούς σου. Μόλις αυτό φύγει, το Άγιο Πνεύμα το αντικαθιστά με το δικό Του πλαίσιο αναφοράς. Το δικό Του πλαίσιο αναφοράς είναι απλά ο Θεός. Η άχρονη κατάσταση του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται μόνο εδώ. Διότι στην άγια στιγμή, την ελεύθερη από το παρελθόν, βλέπεις ότι η αγάπη είναι μέσα σου, και ότι δεν χρειάζεται να κοιτάξεις έξω και να αρπάξεις την αγάπη ένοχα από εκεί που νόμιζες ότι βρισκόταν.

10. Όλες σου οι σχέσεις είναι ευλογημένες μέσα στην άγια στιγμή, διότι η ευλογία δεν περιορίζεται. Μέσα στην άγια στιγμή η Υιότητα κερδίζει σαν ένα, κι ενωμένη μέσα στην ευλογία σου γίνεται ένα για σένα. Το νόημα της αγάπης είναι το νόημα που έδωσε ο Θεός σ’ αυτή. Αν της δώσεις εσύ οποιοδήποτε άλλο νόημα εκτός από το δικό Του θα είναι αδύνατον να το καταλάβεις. Ο Θεός αγαπά κάθε αδελφό όπως αγαπά εσένα ∙ ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τους χρειάζεται όλους εξίσου, το ίδιο κι εσύ. Μέσα στον χρόνο, σου έχει ειπωθεί να προσφέρεις θαύματα έτσι όπως σε καθοδηγώ εγώ, και να αφήνεις το Άγιο Πνεύμα να σου φέρει εκείνους που σε αναζητούν. Όμως, την άγια στιγμή ενώνεσαι απευθείας με τον Θεό, και όλοι σου οι αδελφοί ενώνονται μέσα στον Χριστό. Εκείνοι που ενώνονται μέσα στον Χριστό δεν είναι με κανένα τρόπο διαχωρισμένοι. Διότι ο Χριστός είναι ο Εαυτός που μοιράζεται η Υιότητα, όπως ο Θεός μοιράζεται τον Εαυτό Του με τον Χριστό.

11. Νομίζεις ότι μπορείς να κρίνεις τον Εαυτό του Θεού; Ο Θεός Τον δημιούργησε πέρα από κρίση, από την ανάγκη Του να επεκτείνει την Αγάπη Του. Με την αγάπη μέσα σου, δεν έχεις καμιά ανάγκη άλλη εκτός από το να την επεκτείνεις. Μέσα στην άγια στιγμή δεν υπάρχει σύγκρουση αναγκών, διότι υπάρχει μόνο μία. Διότι η άγια στιγμή φτάνει μέχρι την αιωνιότητα, και μέχρι το Νου του Θεού. Και μόνο εκεί είναι που η αγάπη έχει νόημα, και μόνο εκεί, μπορεί να γίνει κατανοητή.

VI. Η  Άγια Στιγμή και οι Νόμοι του Θεού

1. Είναι αδύνατον να χρησιμοποιείς μια σχέση εις βάρος μιας άλλης και να μην υποφέρεις από ενοχή. Και είναι εξίσου αδύνατον να καταδικάζεις μέρος μιας σχέσης και να βρίσκεις ειρήνη μέσα σε αυτήν. Κάτω από την διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος όλες οι σχέσεις γίνονται ορατές ως ολοκληρωτική δέσμευση, κι ωστόσο, δεν συγκρούονται η μία με την άλλη με κανένα τρόπο. Η τέλεια πίστη στην κάθε μία, ότι μπορεί να σε ικανοποιεί απόλυτα, προκύπτει μόνο από την τέλεια πίστη στον εαυτό σου. Κι αυτό δεν μπορείς να το έχεις για όσο διάστημα παραμένει η ενοχή. Και θα υπάρχει ενοχή όσο δέχεσαι την πιθανότητα, και την ασπάζεσαι, ότι μπορείς να κάνεις έναν αδελφό κάτι που δεν είναι επειδή έτσι το θέλεις.  

2. Έχεις τόση λίγη πίστη στον εαυτό σου διότι δεν είσαι πρόθυμος να δεχτείς το γεγονός ότι η τέλεια αγάπη βρίσκεται μέσα σου. Κι έτσι την αναζητάς έξω, εκεί όπου δεν μπορείς να την βρεις. Σου προσφέρω την τέλεια πίστη μου σε σένα, στην θέση όλων σου των αμφιβολιών. Αλλά μην ξεχνάς ότι η πίστη μου πρέπει να είναι τα ίδιο τέλεια σε όλους τους αδελφούς σου όπως και σε σένα, αλλιώς το δώρο μου σε σένα θα ήταν περιορισμένο. Στην άγια στιγμή μοιραζόμαστε την πίστη μας στον Υιό του Θεού διότι αναγνωρίζουμε, μαζί, ότι είναι απόλυτα άξιος αυτής, και εκτιμώντας την αξία του δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε για την αγιότητα του. Κι έτσι τον αγαπάμε.

3.  Όλος ο διαχωρισμός εξαφανίζεται καθώς μοιράζεται η αγιότητα. Διότι η αγιότητα είναι δύναμη, και μοιράζοντάς την, κερδίζει σε ισχύ. Αν αναζητάς την ικανοποίηση στην εκπλήρωση των  αναγκών σου έτσι όπως τις αντιλαμβάνεσαι, πρέπει να πιστεύεις ότι η δύναμη προέρχεται από κάποιον άλλο, και αυτό που εσύ κερδίζεις αυτός το χάνει. Κάποιος πρέπει πάντα να χάνει αν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αδύναμο. Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη ερμηνεία των σχέσεων που υπερβαίνει ολοκληρωτικά την αντίληψη της απώλειας δύναμης.

4. Δεν το βρίσκεις δύσκολο να πιστέψεις ότι όταν κάποιος άλλος επικαλείται τον Θεό για αγάπη, ότι και το δικό σου κάλεσμα παραμένει το ίδιο ισχυρό. Ούτε νομίζεις ότι όταν ο Θεός του απαντήσει, ότι η δική σου ελπίδα για να πάρεις απάντηση μειώνεται. Αντίθετα, τείνεις περισσότερο να θεωρείς την δική του επιτυχία ως απόδειξη της πιθανότητας και της δικής σου επιτυχίας. Αυτό συμβαίνει επειδή αναγνωρίζεις, έστω και αμυδρά, ότι ο Θεός είναι μια ιδέα, κι έτσι η πίστη σου σε Αυτόν ενισχύεται όταν την μοιράζεσαι. Αυτό που βρίσκεις δύσκολο να δεχτείς είναι το γεγονός ότι, όπως ο Πατέρας σου, κι εσύ είσαι μια ιδέα. Και σαν Αυτόν, μπορείς να δίνεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, χωρίς καμία απώλεια και μόνο με όφελος. Εδώ βρίσκεται η ειρήνη, διότι εδώ δεν υπάρχει σύγκρουση.

5. Μέσα σε ένα κόσμο έλλειψης, η αγάπη δεν έχει κανένα νόημα και η ειρήνη είναι αδύνατη. Διότι το κέρδος και η απώλεια είναι και τα δύο αποδεκτά, κι έτσι κανείς δεν έχει επίγνωση της τέλειας αγάπης μέσα του. Την άγια στιγμή αναγνωρίζεις την ιδέα της αγάπης μέσα σου, κι ενώνεις αυτή την ιδέα με το Νου που την σκέφτηκε, και που ποτέ δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει. Εφόσον την κρατά μέσα του, δεν υπάρχει απώλεια.  Επομένως, η άγια στιγμή γίνεται ένα μάθημα στο πώς να κρατάς όλους σου τους αδελφούς μέσα στο νου σου, μην βιώνοντας απώλεια αλλά ολοκλήρωση. Από αυτό προκύπτει το γεγονός  ότι μπορείς μόνο να δίνεις. Κι αυτή είναι η αγάπη, διότι αυτό μόνο είναι φυσικό και σύμφωνο με τους νόμους του Θεού. Την άγια στιγμή επικρατούν οι νόμοι του Θεού, και μόνο αυτοί έχουν νόημα. Οι νόμοι αυτού του κόσμου παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημασία. Όταν ο Υιός του Θεού δέχεται τους νόμους του Θεού ως αυτό που θέλει και ο ίδιος με χαρά, είναι αδύνατον να είναι δέσμιος, ή περιορισμένος με οποιοδήποτε τρόπο. Εκείνη την στιγμή είναι τόσο ελεύθερος όσο θα ήθελε ο Θεός να είναι. Διότι την στιγμή που αρνηθεί να είναι δέσμιος, δεν είναι.

6. Την άγια στιγμή δεν συμβαίνει τίποτα που να μην συνέβαινε από πάντα. Μόνο το πέπλο που είχε σκεπάσει την πραγματικότητα  ανασηκώνεται. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όμως, η επίγνωση του αμετάβλητου έρχεται γρήγορα την στιγμή που το πέπλο του χρόνου παραμερίζεται. Όποιος  δεν  έχει βιώσει ακόμα το πέπλο να σηκώνεται και την ακαταμάχητη έλξη του φωτός πίσω από αυτό, δεν μπορεί να έχει πίστη στην αγάπη  δίχως να φοβάται. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα σου δίνει αυτή την πίστη, διότι την πρόσφερε σε μένα κι εγώ την δέχτηκα. Μην φοβάσαι ότι δεν θα σου δοθεί η  άγια στιγμή, διότι εγώ δεν την αρνήθηκα. Και μέσα από μένα το Άγιο Πνεύμα την δίνει και σε σένα, όπως και εσύ θα την δώσεις. Μην αφήνεις καμιά ανάγκη που αντιλαμβάνεσαι να κρύψει την ανάγκη σου γι αυτή. Διότι μέσα στην άγια στιγμή θα αναγνωρίσεις την μόνη ανάγκη που μοιράζονται εξίσου οι Υιοί του Θεού, και με αυτή την αναγνώριση θα ενωθείς μαζί μου και θα προσφέρουμε αυτό που χρειάζεται.

7 Μέσα από εμάς θα έρθει η ειρήνη. Ενώσου μαζί μου στην ιδέα της ειρήνης, διότι μέσα από  τις ιδέες μπορούν να επικοινωνούν οι νόες. Αν θέλεις να δίνεις τον εαυτό σου όπως ο Πατέρας σου δίνει τον δικό Του Εαυτό, θα μάθεις να καταλαβαίνεις την σχέση με τον Εαυτό. Κι εκεί γίνεται κατανοητό το νόημα της αγάπης. Αλλά θυμήσου ότι η κατανόηση είναι του νου, και μόνο. Άρα η γνώση είναι του νου, και οι προϋποθέσεις της βρίσκονται στο νου μαζί με αυτή. Αν δεν ήσουν ιδέα, και τίποτα άλλο, δεν θα μπορούσες να είσαι σε πλήρη επικοινωνία με όλα όσα υπήρχαν παντοτινά. Ωστόσο, όσο προτιμάς να είσαι κάτι άλλο, ή όσο θέλεις να επιχειρείς να μην είσαι τίποτα άλλο και κάτι άλλο συγχρόνως, δεν θα θυμάσαι την γλώσσα της επικοινωνίας, την οποία γνωρίζεις άπταιστα.

8. Την άγια στιγμή θυμάσαι τον Θεό, και μαζί με Αυτόν θυμάσαι και την γλώσσα της επικοινωνίας με όλους τους αδελφούς σου. Διότι την επικοινωνία την θυμόσαστε από κοινού, όπως και την αλήθεια. Την άγια στιγμή δεν υπάρχει καμιά εξαίρεση διότι το παρελθόν έχει φύγει, και μαζί με αυτό φεύγει και η όλη βάση για εξαίρεση. Χωρίς την πηγή του, η εξαίρεση εξαφανίζεται. Κι αυτό επιτρέπει στην δική σου Πηγή, και όλων των αδελφών σου, να την αντικαταστήσει στην επίγνωσή σου. Ο Θεός και η δύναμη του Θεού θα πάρουν την θέση που Τους αρμόζει μέσα σου, κι εσύ θα βιώσεις την ολοκληρωμένη επικοινωνία των ιδεών με ιδέες. Μέσα από την ικανότητά σου να το κάνεις αυτό θα μάθεις τι πρέπει να είσαι, διότι θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τι είναι ο Δημιουργός σου, και τι πρέπει να είναι και η δημιουργία Του μαζί με Αυτόν.

VII. Η Αχρείαστη Θυσία

1. Πέρα από την αδύναμη έλξη που ασκεί η  σχέση της  ιδιαίτερης αγάπης, και πάντα κρυμμένη πίσω από αυτή, είναι η ισχυρή έλξη του Πατέρα για τον Υιό Του. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη που να μπορεί να σε ικανοποιήσει, διότι δεν υπάρχει άλλη αγάπη. Αυτή είναι η μόνη αγάπη που δίνεται και λαμβάνεται ολοκληρωτικά. Εφόσον είναι πλήρης, δεν ζητά τίποτα. Κι εφόσον είναι απόλυτα αγνή, ο καθένας που ενώνεται μέσα σ’ αυτήν έχει τα πάντα. Αυτή η αγάπη δεν αποτελεί την  βάση για  καμία σχέση στην οποία εισέρχεται το εγώ. Διότι κάθε σχέση με την οποία καταπιάνεται το εγώ είναι ιδιαίτερη.

2. Το εγώ φτιάχνει σχέσεις μόνο για να αποκομίσει κάτι. Και θέλει να κρατήσει αυτόν που δίνει δέσμιο μέσω της ενοχής. Είναι αδύνατον το εγώ να εισέλθει σε κάποια σχέση δίχως θυμό, διότι το εγώ πιστεύει ότι ο θυμός κάνει φίλους. Δεν είναι αυτή η δήλωσή του, αλλά είναι ο σκοπός του. Διότι το εγώ πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί να αποκτά και να κρατά προκαλώντας  ενοχή. Αυτή είναι το δικό του θέλγητρο· ένα θέλγητρο τόσο αδύναμο που δεν θα είχε καμιά απολύτως ισχύ, αλλά κανένας δεν  το αναγνωρίζει αυτό. Διότι το εγώ φαίνεται πως ελκύει πάντοτε μέσω της αγάπης, και δεν ασκεί καμιά απολύτως έλξη σε κάποιον που αντιλαμβάνεται ότι αυτό ελκύει μέσω της ενοχής.

3. Η αρρωστημένη έλξη της ενοχής πρέπει να αναγνωρίζεται γι αυτό που είναι. Διότι έχοντας γίνει πραγματική για σένα, είναι σημαντικό να την κοιτάξεις καθαρά, και αποσύροντας την επένδυσή σου σε αυτή, να μάθεις να την αφήνεις να φύγει. Κανένας δεν θα διάλεγε να αφήσει να φύγει αυτό που πιστεύει ότι έχει αξία. Ωστόσο, η έλξη της ενοχής έχει αξία για σένα μόνο και μόνο επειδή δεν κοίταξες αυτό που είναι πραγματικά, και την έχεις αξιολογήσει εντελώς στα τυφλά. Καθώς την φέρνουμε στο φως, το μόνο σου ερώτημα θα είναι το γιατί την θέλησες ποτέ. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα με το να ανοίξεις τα μάτια σου να δεις, διότι τέτοια ασχήμια δεν ανήκει στον άγιο νου σου. Ο οικοδεσπότης του Θεού δεν μπορεί να έχει καμιά πραγματική επένδυση εδώ.

4. Είπαμε και προηγουμένως ότι το εγώ επιχειρεί να διατηρήσει και να αυξήσει την ενοχή, αλλά με τέτοιο τρόπο που εσύ να μην αναγνωρίζεις τι θέλει να σου κάνει. Διότι το βασικό δόγμα  του εγώ είναι ότι  αυτό που κάνεις στους άλλους εσύ το γλυτώνεις. Το εγώ δεν εύχεται το καλό κανενός. Ωστόσο, η επιβίωσή του βασίζεται στην πίστη σου ότι εσύ εξαιρείσαι από τις κακές προθέσεις του. Επομένως σε  συμβουλεύει ότι αν είσαι οικοδεσπότης του, θα σου δώσει την δυνατότητα να κατευθύνεις τον θυμό του προς τα έξω, και με αυτό τον τρόπο  θα σε προστατεύει. Έτσι ξεκινά μια ατέλειωτη αλυσίδα από ιδιαίτερες σχέσεις, χωρίς καμία ικανοποίηση, σφυρηλατημένες με  θυμό  και αφιερωμένες σε μια και μόνο παρανοϊκή πίστη · ότι όσο περισσότερο θυμό επενδύεις έξω από τον εαυτό σου, τόσο πιο ασφαλής γίνεσαι.

5. Αυτή είναι η  αλυσίδα που δένει τον Υιό του Θεού στην ενοχή, κι αυτήν την αλυσίδα θέλει να αφαιρέσει το Άγιο Πνεύμα από τον άγιο νου του. Διότι η αλυσίδα της βαναυσότητας δεν ανήκει στο εκλεκτό οικοδεσπότη του Θεού, που δεν μπορεί γίνει οικοδεσπότης στο εγώ. Στο όνομα της απελευθέρωσής του, και στο Όνομα Αυτού του Οποίου θέλει να τον απελευθερώσει, ας κοιτάξουμε από πιο κοντά τις σχέσεις που επινοεί το εγώ, κι ας αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να τις κρίνει αληθινά.  Διότι είναι σίγουρο ότι αν θελήσεις να τις κοιτάξεις, θα τις προσφέρεις μετά χαράς στο Άγιο Πνεύμα. Το τι μπορεί να κάνει με αυτές δεν το γνωρίζεις, αλλά θα προθυμοποιηθείς να το μάθεις, αν πρώτα δείξεις προθυμία να αντιληφθείς το τι έχεις κάνει εσύ με αυτές.

6. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάθε σχέση που φτιάχνει το εγώ είναι βασισμένη στην ιδέα ότι με το να θυσιάζεται, γίνεται μεγαλύτερο. Η «θυσία,» την οποία θεωρεί ως εξαγνισμό, είναι στην πραγματικότητα η ρίζα της πικρής δυσφορίας του. Διότι θα προτιμούσε να επιτεθεί άμεσα, και να αποφύγει την καθυστέρηση αυτού που πραγματικά θέλει.  Ωστόσο, το εγώ αναγνωρίζει την «πραγματικότητα» όπως την βλέπει, και αναγνωρίζει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει την άμεση επίθεση ως αγάπη. Ωστόσο, το να κάνεις κάποιον ένοχο είναι άμεση επίθεση, παρόλο που  δεν δείχνει έτσι. Διότι οι ένοχοι περιμένουν επίθεση, και με το να την έχουν ζητήσει ελκύονται από αυτή.

7. Σε τέτοιες παρανοϊκές σχέσεις, η έλξη αυτού που δεν θέλεις φαίνεται πως είναι πολύ πιο ισχυρή από την έλξη αυτού που πραγματικά θέλεις. Διότι ο καθένας νομίζει ότι έχει θυσιάσει κάτι για τον  άλλο, και τον μισεί γι αυτό. Όμως, αυτό είναι που νομίζει ότι θέλει. Δεν αγαπά καθόλου τον άλλο. Απλά πιστεύει ότι αγαπά την θυσία. Και γι αυτή την θυσία, την οποία απαιτεί από τον εαυτό του, απαιτεί ο άλλος να δεχτεί την ενοχή και να θυσιαστεί κι αυτός. Η συγχώρεση γίνεται αδύνατη, διότι το εγώ πιστεύει ότι όταν  συγχωρεί τον άλλον τον χάνει. Μόνο μέσω της επίθεσης χωρίς την συγχώρεση μπορεί το εγώ να εδραιώσει την ενοχή που συντηρεί όλες του τις σχέσεις.

8. Ωστόσο, στις σχέσεις του εγώ, είσαι μαζί με κάποιον μόνο φαινομενικά. Διότι για το εγώ, οι σχέσεις σημαίνουν ότι τα σώματα μόνο είναι μαζί. Αυτό απαιτεί πάντα, και δεν έχει αντίρρηση για το πού πηγαίνει ο νους ή για το τι σκέφτεται, διότι αυτό του φαίνεται ασήμαντο. Όσο το σώμα βρίσκεται εκεί να δεχτεί την θυσία του, είναι ικανοποιημένο. Για το εγώ ο νους είναι ιδιωτικός, και μόνο το σώμα μπορεί να μοιραστεί. Οι ιδέες βασικά δεν το απασχολούν καθόλου, παρά μόνο στον βαθμό που φέρνουν το σώμα κάποιου πιο κοντά ή πιο μακριά. Και με αυτά τα κριτήρια αξιολογεί τις ιδέες ως καλές ή κακές. Αυτό που κάνει κάποιον ένοχο και τον κρατά μέσω της ενοχής είναι «καλό». Αυτό που τον απελευθερώνει από την ενοχή είναι «κακό», διότι δεν θα πιστεύει πια ότι τα σώματα επικοινωνούν, κι έτσι θα «φύγει».

9. Τα βάσανα και οι θυσίες είναι τα δώρα με τα οποία το εγώ θέλει να «ευλογεί» όλες τις σχέσεις. Κι εκείνοι που ενώνονται στον βωμό του δέχονται τα βάσανα και τις θυσίες ως τίμημα της σχέσης. Μέσα στις γεμάτες θυμό συμμαχίες τους, τις γεννημένες από τον φόβο της μοναξιάς και παρόλα αυτά αφιερωμένες στην συνέχισή της μοναξιάς, ο καθένας αναζητά την ανακούφιση από την ενοχή αυξάνοντάς την στον άλλον. Διότι ο καθένας πιστεύει ότι έτσι μειώνει την ενοχή στον εαυτό του. Ο άλλος φαίνεται πως του επιτίθεται και τον πληγώνει, ίσως με μικρούς τρόπους, ίσως «ασυνείδητα», αλλά όμως ποτέ δίχως την απαίτηση της θυσίας. Η οργή εκείνων που έχουν ενωθεί στον βωμό του εγώ υπερβαίνει την επίγνωσή σου.  Διότι αυτό που πραγματικά θέλει το εγώ, εσύ δεν το συνειδητοποιείς.

10. Όποτε θυμώνεις, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις σχηματίσει μια ιδιαίτερη σχέση την οποία το εγώ έχει «ευλογήσει,» διότι ο θυμός είναι η ευλογία του. Ο θυμός παίρνει πολλές μορφές, αλλά δεν μπορεί πια να εξαπατά εκείνους που θέλουν να μάθουν ότι η αγάπη δεν φέρνει καθόλου ενοχή, και πως ό,τι φέρνει ενοχή δεν μπορεί να είναι αγάπη και πρέπει να είναι θυμός. Όλος ο θυμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να κάνεις κάποιον να νιώσει ένοχος, κι αυτή η προσπάθεια είναι η μόνη βάση που δέχεται το εγώ για τις ιδιαίτερες σχέσεις. Η ενοχή είναι η μόνη ανάγκη που έχει το εγώ, και όσο ταυτίζεσαι με αυτό, η ενοχή θα ασκεί έλξη επάνω σου. Όμως να θυμάσαι αυτό ∙ το να είσαι με ένα σώμα δεν είναι επικοινωνία. Κι αν νομίζεις ότι είναι, θα νιώθεις ένοχος για την επικοινωνία και θα φοβάσαι να ακούσεις το Άγιο Πνεύμα, αναγνωρίζοντας στην Φωνή Του την δική σου ανάγκη για επικοινωνία.

11. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να διδάξει μέσω του φόβου. Και πώς να μπορέσει να επικοινωνήσει μαζί σου, όσο εσύ πιστεύεις ότι το να επικοινωνείς σημαίνει να απομονώνεσαι; Είναι προφανώς παράλογο να πιστεύεις ότι με την επικοινωνία θα εγκαταλειφθείς. Ωστόσο, πολλοί το πιστεύουν. Διότι νομίζουν ότι ο νους τους πρέπει να φυλάσσεται ως ιδιωτικός χώρος για να μην τον χάσουν, αλλά αν τα σώματά τους είναι μαζί ο νους του μπορεί να παραμείνει μόνο δικός τους. Η ένωση των σωμάτων γίνεται έτσι ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να κρατήσουν το νου τους διαχωρισμένο. Διότι τα σώματα δεν μπορούν να συγχωρούν. Αυτά μπορούν να πράττουν μόνο όπως τους κατευθύνει  ο νους.

12. Η ψευδαίσθηση της αυτονομίας του σώματος και η ικανότητα του να ξεπερνά την μοναξιά δεν είναι παρά το έργο του σχεδίου του εγώ για να εδραιώσει την δική του αυτονομία. Όσο πιστεύεις ότι το να είσαι με ένα σώμα είναι συντροφικότητα, θα είσαι αναγκασμένος να επιχειρείς να κρατήσεις τον αδελφό σου στο σώμα του, παγιδεύοντάς τον με την ενοχή. Και θα βλέπεις ασφάλεια στην ενοχή και κίνδυνο στην επικοινωνία. Διότι το εγώ πάντα θα διδάσκει ότι η μοναξιά λύνεται με την ενοχή, και ότι η επικοινωνία είναι η αιτία της μοναξιάς. Και παρά την προφανή παράνοια αυτού του μαθήματος, πολλοί το έχουν μάθει.

13. Η συγχώρεση βρίσκεται στην επικοινωνία τόσο σίγουρα όσο η καταδίκη βρίσκεται στην ενοχή. Είναι η διδακτική λειτουργία του Αγίου Πνεύματος να διδάσκει εκείνους που πιστεύουν πως η επικοινωνία είναι καταδίκη, ότι επικοινωνία είναι  η σωτηρία. Και θα το κάνει αυτό, διότι η δύναμη του Θεού μέσα Του και σε σένα ενώνεται σε μια πραγματική  σχέση τόσο άγια και τόσο δυνατή, που μπορεί να ξεπερνά ακόμα κι αυτό δίχως φόβο.

14. Μέσα από την άγια στιγμή επιτυγχάνεται αυτό που φαίνεται αδύνατον, κάνοντας έτσι φανερό  ότι δεν είναι αδύνατον. Στην άγια στιγμή η ενοχή δεν ασκεί καμιά έλξη, εφόσον η επικοινωνία έχει αποκατασταθεί. Και η ενοχή, της οποίας ο σκοπός είναι να καταστρέφει την επικοινωνία, δεν έχει καμιά λειτουργία εδώ. Εδώ δεν υπάρχει τίποτε κρυφό, και καθόλου ιδιωτικές σκέψεις. Η προθυμία για επικοινωνία ελκύει την επικοινωνία προς αυτή, και ξεπερνά την μοναξιά ολοκληρωτικά. Υπάρχει απόλυτη συγχώρεση εδώ, διότι δεν υπάρχει καμιά επιθυμία για την εξαίρεση κανενός από την ολοκλήρωση, αναγνωρίζοντας ξαφνικά την αξία του ρόλου του σε αυτή. Μέσα στην προστασία της ολότητάς σου, όλοι είναι καλεσμένοι και καλοδεχούμενοι. Κι εσύ καταλαβαίνεις ότι η ολοκλήρωσή σου είναι του Θεού, του Οποίου η μόνη ανάγκη είναι να είσαι ολοκληρωμένος. Διότι η ολοκλήρωσή σου σε κάνει δικό Του στην επίγνωσή σου. Κι εδώ είναι που βιώνεις τον εαυτό σου έτσι όπως δημιουργήθηκες, κι έτσι όπως είσαι.

VIII. Η Μόνη Πραγματική Σχέση

1.  Η άγια στιγμή δεν αντικαθιστά την ανάγκη για μάθηση, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν πρέπει να πάψει να είναι ο  Δάσκαλός σου μέχρι η άγια στιγμή να έχει επεκταθεί πολύ πιο πέρα από τον χρόνο. Για μια τέτοια διδακτική αποστολή σαν  την δική Του, πρέπει να χρησιμοποιήσει τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο για να σε απελευθερώσει. Πρέπει να συμμαχήσει με κάθε σημάδι ή ένδειξη προθυμίας σου να μάθεις από Αυτό ποια είναι η αλήθεια. Το Άγιο Πνεύμα πολύ γρήγορα αξιοποιεί ό,τι και να Του προσφέρεις για χάρη  αυτού του σκοπού. Η έγνοια Του και η φροντίδα Του για σένα είναι απεριόριστη. Παρά τον φόβο σου για την συγχώρεση, τον οποίο αντιλαμβάνεται τόσο ξεκάθαρα όσο γνωρίζει ότι η συγχώρεση είναι η απελευθέρωση, θα σε διδάξει πώς να θυμηθείς ότι η συγχώρεση δεν είναι απώλεια, αλλά η σωτηρία σου. Και ότι στην ολοκληρωτική συγχώρεση, μέσα στην οποία αναγνωρίζεις ότι δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρέσεις, έχεις πλήρως συγχωρεθεί.

2. Άκουσέ Το με χαρά, και μάθε από Αυτό ότι δεν έχεις καθόλου ανάγκη από καμιά ιδιαίτερη σχέση. Το μόνο που κάνεις είναι να αναζητάς σε αυτές αυτό που έχεις πετάξει. Και μέσω αυτών δεν θα μάθεις ποτέ την αξία αυτού που έχεις πετάξει, αλλά ακόμα ποθείς με όλη σου την  καρδιά. Ας ενωθούμε μαζί στο να κάνουμε την άγια στιγμή το μόνο που υπάρχει, επιθυμώντας να είναι το μόνο που υπάρχει. Ο Υιός του Θεού έχει τόσο μεγάλη ανάγκη της προθυμίας σου να αγωνιστείς γι αυτό ώστε δεν μπορείς να διανοηθείς άλλη ανάγκη τόσο μεγάλη. Δες την μόνη ανάγκη που μοιράζονται ο Θεός και ο Υιός Του, και την θέληση να βρεθούν μαζί. Δεν είσαι μόνος σε αυτό. Η θέληση των δημιουργιών σου σε καλεί, να μοιραστείς την θέλησή σου μαζί τους. Στρέψου, λοιπόν, με ειρήνη μακριά από την ενοχή προς τον Θεό και τις δημιουργίες σου.

3. Να σχετίζεσαι μόνο με αυτό που ποτέ δεν θα σε αφήσει, και που ποτέ δεν μπορείς να αφήσεις ούτε κι εσύ. Η μοναξιά του Υιού του Θεού είναι η μοναξιά του Πατέρα του. Μην αρνείσαι την επίγνωση της ολοκλήρωσής σου, και μην αναζητάς να την αποκαταστήσεις μόνος σου. Μην φοβάσαι να παραδώσεις την λύτρωση στην Αγάπη του Λυτρωτή σου. Αυτός δεν θα σε απογοητεύσει, διότι προέρχεται από Έναν που δεν μπορεί να αποτύχει. Αποδέξου ότι η αίσθηση της αποτυχίας που νοιώθεις είναι μόνο ένα λάθος για το ποιος είσαι. Διότι ο άγιος οικοδεσπότης του Θεού είναι πέρα από την αποτυχία, και κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί τίποτα από ό,τι θελήσει. Βρίσκεσαι παντοτινά σε μια σχέση τόσο άγια που καλεί τους πάντες να ξεφύγουν από την μοναξιά, και να ενωθούν μαζί σου στην αγάπη σου. Και πρέπει ο καθένας να ψάχνει, και να σε βρίσκει εκεί όπου είσαι.

4. Σκέψου αυτό για μια στιγμή: Ο Θεός έδωσε την Υιότητα σε σένα, για να διασφαλίσεις την τέλεια δημιουργία σου. Αυτό ήταν το δώρο Του, διότι έτσι όπως Αυτός δεν στέρησε τον Εαυτό Του από σένα, δεν σου στέρησε ούτε την δημιουργία Του.  Δεν υπάρχει τίποτα που να δημιουργήθηκε ποτέ που να μην είναι δικό σου. Οι σχέσεις σου είναι με το σύμπαν. Κι αυτό το σύμπαν, όντας του Θεού, βρίσκεται πολύ πιο πέρα από το ασήμαντο σύνολο όλων των διαχωρισμένων σωμάτων που αντιλαμβάνεσαι. Διότι όλα του τα μέρη είναι ενωμένα μέσα στον Θεό μέσω του Χριστού, όπου γίνονται όμοια με τον Πατέρα τους. Ο Χριστός δεν γνωρίζει τον διαχωρισμό από τον Πατέρα Του, ο Οποίος είναι η μία Του σχέση, μέσα στην οποία Αυτός δίνει όπως ο Πατέρας Του δίνει σε Αυτόν.

5. Το Άγιο Πνεύμα είναι η προσπάθεια του Θεού να σε ελευθερώσει από αυτό που ο Ίδιος δεν καταλαβαίνει. Κι εξαιτίας της Πηγής της προσπάθειας, θα πετύχει. Το Άγιο Πνεύμα σου ζητά να απαντάς όπως απαντά ο Θεός, διότι θέλει να σε διδάξει ό,τι δεν καταλαβαίνεις. Ο Θεός θα ανταποκρίνεται σε κάθε ανάγκη, όποια μορφή και να πάρει. Κι έτσι κρατά αυτό το κανάλι ανοιχτό για να δεχτείς την επικοινωνία Του προς εσένα, και την δική σου προς Εκείνον. Ο Θεός δεν καταλαβαίνει το πρόβλημά σου στην επικοινωνία, διότι δεν το μοιράζεται μαζί σου. Μόνο εσύ είσαι που πιστεύεις ότι αυτό είναι κατανοητό. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι κατανοητό, ωστόσο το καταλαβαίνει διότι το έφτιαξες εσύ.

6. Μέσα στο Άγιο Πνεύμα και μόνο βρίσκεται η επίγνωση αυτού που ο Θεός δεν μπορεί να γνωρίζει, και αυτού που εσύ δεν καταλαβαίνεις. Είναι η άγια Του λειτουργία να τα δέχεται και τα δύο, και αφαιρώντας κάθε στοιχείο διαφωνίας, να τα ενώνει σε ένα. Θα το κάνει αυτό διότι αυτή είναι η λειτουργία Του. Άφησε, λοιπόν, ό,τι φαίνεται σε σένα αδύνατον, σε Αυτό που γνωρίζει ότι πρέπει να είναι δυνατόν διότι είναι η Θέληση του Θεού. Και άφησέ  το Άγιο Πνεύμα του Οποίου η διδασκαλία είναι μόνο του Θεού να σε διδάξει το μοναδικό νόημα των σχέσεων. Διότι ο Θεός δημιούργησε την μόνη σχέση που έχει νόημα, και αυτή είναι η δική Του σχέση με σένα.

IX. H Άγια Στιγμή και η Έλξη του Θεού

1. Όπως το εγώ θέλει να περιορίσει την αντίληψή σου για τους αδελφούς σου στο σώμα, έτσι και το Άγιο Πνεύμα θέλει να απελευθερώσει την όρασή σου και να σου επιτρέψει να δεις τις Μεγάλες Ακτίνες που λάμπουν από αυτούς, τόσο απεριόριστες που φτάνουν μέχρι τον Θεό. Αυτή η μεταβολή στην όραση επιτυγχάνεται μέσα στην άγια στιγμή. Ωστόσο, χρειάζεται να μάθεις ακριβώς τι περιλαμβάνει αυτή η μεταβολή, έτσι ώστε να θελήσεις να την κάνεις μόνιμη. Αν έχεις αυτή την προθυμία η άγια στιγμή δεν θα σε αφήσει, διότι είναι μόνιμη. Μόλις την έχεις δεχτεί ως την μόνη αντίληψη που θέλεις, μετουσιώνεται σε γνώση από το ρόλο που ο Θεός ο Ίδιος παίζει στην Επανόρθωση, διότι αυτό είναι το μόνο βήμα σε αυτή που καταλαβαίνει. Επομένως, σε αυτό δεν θα υπάρξει καμία καθυστέρηση όταν εσύ είσαι έτοιμος γι αυτήν. Ο Θεός είναι έτοιμος τώρα, αλλά εσύ δεν είσαι.

2. Το έργο μας είναι μόνο να συνεχίσουμε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, την απαραίτητη διαδικασία να κοιτάξουμε κατευθείαν όλες τις παρεμβολές και να τις δούμε ακριβώς όπως είναι. Διότι είναι αδύνατον να μην βρίσκεις κάποια ικανοποίηση σε αυτό που νομίζεις ότι θέλεις. Το σώμα είναι το σύμβολο του εγώ, όπως το εγώ είναι το σύμβολο του διαχωρισμού.  Και τα δύο δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσπάθειες να περιοριστεί η επικοινωνία, κι έτσι να την κάνουν αδύνατη. Διότι η επικοινωνία πρέπει να είναι απεριόριστη για να έχει νόημα, και αν στερείται νοήματος, δεν θα σε ικανοποιεί ολοκληρωτικά. Ωστόσο, παραμένει το μόνο μέσον με το οποίο μπορείς να εδραιώσεις αληθινές σχέσεις, που δεν έχουν όρια, εφόσον έχουν δημιουργηθεί από τον Θεό.

3. Μέσα στην άγια στιγμή, όπου οι Μεγάλες Ακτίνες αντικαθιστούν το σώμα στην επίγνωση, σου δίδεται η αναγνώριση των σχέσεων δίχως όρια. Αλλά για να το δεις αυτό, είναι απαραίτητο να παραιτηθείς από κάθε χρήση του εγώ για το σώμα, και να δεχτείς το γεγονός ότι το εγώ δεν έχει κανένα σκοπό που εσύ θα ήθελες να μοιραστείς μαζί του. Διότι το εγώ θέλει να τους περιορίσει όλους μέσα σε ένα σώμα για τους δικούς του σκοπούς, και όσο εσύ νομίζεις ότι έχει κάποιο σκοπό, θα επιλέγεις να χρησιμοποιείς τα μέσα με τα οποία αυτό  προσπαθεί να πετύχει τον σκοπό του. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Όμως, έχεις σίγουρα αναγνωρίσει ότι το εγώ, του οποίου οι στόχοι είναι εντελώς ανεπίτευκτοι, θα αγωνιστεί γι αυτούς με όλη του την δύναμη, και θα το κάνει με την δύναμη που του έχεις δώσει εσύ.

4. Είναι αδύνατον να διαιρείς  την δύναμή σου ανάμεσα στον Ουρανό και την κόλαση, τον Θεό και το εγώ, και ταυτόχρονα να απελευθερώνεις την δύναμή σου για δημιουργία, η οποία είναι ο μόνος σκοπός για τον οποίο σου δόθηκε. Η αγάπη δίνοντας πάντα αυξάνει. Το εγώ είναι αυτό που απαιτεί όρια, και αυτά αντιπροσωπεύουν τις απαιτήσεις του για μικρότητα και αναποτελεσματικότητα. Αν βλέπεις τον αδελφό σου περιορισμένο μέσα στο σώμα του, πράγμα που θα κάνεις όσο δεν θέλεις να τον απελευθερώσεις από αυτό, θα αρνείσαι το δώρο του σε σένα.  Το σώμα του δεν μπορεί να στο δώσει. Και μην το αναζητάς μέσα από το δικό σου σώμα. Ωστόσο, οι νόες σας είναι ο ένας η συνέχεια του άλλου, και μόλις η ένωσή τους γίνει αποδεκτή η μοναξιά στον Ουρανό χάνεται.

5.  Αν μόνο άφηνες το Άγιο Πνεύμα να σου πει για την Αγάπη του Θεού για σένα, και για την ανάγκη που έχουν οι δημιουργίες σου να είναι μαζί σου για πάντα, τότε θα βίωνες την έλξη του αιώνιου. Όλοι όσοι Το ακούν να μιλά γι αυτήν, δεν θέλουν πια να συνεχίσουν να μένουν  εδώ. Διότι το θέλημά σου είναι να είσαι στον Ουρανό, όπου είσαι ολοκληρωμένος και ήσυχος, με τόσο ασφαλείς και γεμάτες αγάπη σχέσεις ώστε κάθε όριο να είναι αδύνατο. Δεν θα ήθελες να ανταλλάξεις τις μικρές σου σχέσεις με αυτό; Διότι το σώμα είναι μικρό και περιορισμένο, και μόνο εκείνοι τους οποίους θα έβλεπες δίχως τα όρια που θέλει να επιβάλλει το εγώ, μπορούν να σου προσφέρουν το δώρο της ελευθερίας.

6. Δεν μπορείς να διανοηθείς τα όρια που έχεις θέσει στην αντίληψή σου, και δεν έχεις ιδέα για την ομορφιά που θα μπορούσες να δεις. Όμως πρέπει να  θυμάσαι αυτό·  η έλξη της ενοχής αντιτίθεται στην έλξη του Θεού. Η δική Του έλξη προς εσένα παραμένει απεριόριστη, αλλά επειδή η δύναμή σου, όντας δική Του, είναι τόσο μεγάλη όσο η δική Του,  μπορείς να απομακρυνθείς από την αγάπη. Ό,τι επενδύεις στην ενοχή το αποσύρεις από τον Θεό. Και η όρασή σου γίνεται όλο και πιο αδύναμη, θολή και περιορισμένη, διότι έχεις επιχειρήσει να διαχωρίσεις τον Πατέρα από τον Υιό, και να περιορίσεις την επικοινωνία τους. Μην αναζητάς την Επανόρθωση σε ακόμα περισσότερο διαχωρισμό. Και μην περιορίζεις την όραση του Υιού του Θεού  σε αυτό που παρεμβαίνει στην απελευθέρωσή του, και σε αυτό που πρέπει να καταργήσει το Άγιο Πνεύμα για να τον ελευθερώσει. Διότι η πίστη του στα όρια τον έχει φυλακίσει.

7. Όταν το σώμα πάψει να ασκεί έλξη πάνω σου, και όταν δεν θα δίνεις  πια καμιά αξία σε αυτό ως μέσο για να αποκτήσεις οτιδήποτε, τότε δεν θα υπάρχει καμία παρεμβολή στην επικοινωνία και οι σκέψεις σου θα είναι τόσο ελεύθερες όσο και του Θεού. Καθώς επιτρέπεις στο Άγιο Πνεύμα να σε διδάξει πώς να χρησιμοποιείς το σώμα μόνο για σκοπούς επικοινωνίας, και να αποκηρύσσεις την χρήση του για τον διαχωρισμό και την επίθεση που βλέπει το εγώ σε αυτό, θα μάθεις ότι δεν χρειάζεσαι καθόλου το σώμα. Μέσα στην άγια στιγμή δεν υπάρχουν καθόλου σώματα, και βιώνεις μόνο την έλξη του Θεού. Κι εφόσον την αποδέχεσαι ως αδιαίρετη ενώνεσαι μαζί Του ολοκληρωτικά, σε μια στιγμή, διότι δεν θέλεις όρια στην ένωσή σου με τον Θεό. Η πραγματικότητα αυτής της σχέσης γίνεται η μόνη αλήθεια που θα μπορούσες ποτέ να θελήσεις. Όλη η αλήθεια είναι εδώ.

Χ. Η Ώρα της Αναγέννησης

1. Έχεις την δύναμη, μέσα στον χρόνο, να καθυστερήσεις την τέλεια ένωση του Πατέρα και του Υιού. Διότι σε αυτόν τον κόσμο, η έλξη της ενοχής πραγματικά στέκει ανάμεσα τους. Ούτε ο χρόνος ούτε η εποχή σημαίνουν τίποτα στη αιωνιότητα. Αλλά εδώ είναι λειτουργία του Αγίου Πνεύματος να χρησιμοποιήσει και τα δύο, αν και όχι όπως τα χρησιμοποιεί το εγώ. Αυτή είναι η εποχή που θα γιορτάζεις την γέννησή μου σε αυτό τον κόσμο. Όμως δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να σε διδάξει, και άφησε εμένα να γιορτάζω την δική σου γέννηση μέσω Αυτού. Το μόνο δώρο που μπορώ να δεχτώ από σένα είναι το δώρο που σου έδωσα εγώ. Απελευθέρωσέ με όπως κι εγώ επιλέγω την δική σου απελευθέρωση. Γιορτάζουμε μαζί την ώρα του Χριστού, διότι δεν έχει νόημα αν είμαστε χώρια.*

2. Η άγια στιγμή είναι πραγματικά η ώρα του Χριστού. Διότι αυτή την απελευθερωτική στιγμή δεν υπάρχει καμιά ενοχή πάνω στον Υιό του Θεού, κι έτσι η απεριόριστη δύναμή του αποκαθίσταται σε αυτόν. Τι άλλο δώρο μπορείς να μου προσφέρεις, όταν αυτό είναι το μόνο δώρο που διαλέγω να προσφέρω εγώ σε σένα; Και το να με βλέπεις σημαίνει ότι με βλέπεις σε όλους, και ότι προσφέρεις σε όλους το δώρο που προσφέρεις σε μένα. Είμαι τόσο ανίκανος να δεχτώ θυσία όσο κι ο Θεός, και κάθε θυσία που ζητάς από τον εαυτό σου την ζητάς από μένα. Μάθε τώρα ότι οποιουδήποτε είδους θυσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας περιορισμός της προσφοράς σου. Και με αυτό τον περιορισμό περιορίζεις την αποδοχή του δώρου που σου προσφέρω.

3. Εμείς που είμαστε ένα δεν μπορούμε να δίνουμε χωριστά. Όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς την σχέση μας ως πραγματική, η ενοχή δεν θα σε ελκύει πλέον. Διότι μέσα από την ένωσή μας θα δεχτείς όλους τους αδελφούς μας. Το δώρο της ένωσης είναι το μόνο δώρο που γεννήθηκα να δώσω. Δώσε το σε μένα, για να μπορείς να το έχεις. Η ώρα του Χριστού είναι η ώρα η ορισμένη για το δώρο της ελευθερίας, που προσφέρεται σε όλους. Και με την αποδοχή αυτής, το προσφέρεις σε όλους.

4. Έχεις την δύναμη να κάνεις αυτή την εποχή άγια, διότι έχεις την δύναμη να φέρεις τώρα την ώρα του Χριστού. Είναι δυνατόν να τα κάνεις όλα αυτά αμέσως διότι δεν υπάρχει παρά μία μεταβολή στην αντίληψη που είναι απαραίτητη, διότι δεν έχεις κάνει παρά ένα λάθος. Φαίνεται σαν να είναι πολλά, αλλά όλα είναι το ίδιο. Διότι παρόλο που το εγώ παίρνει πολλές μορφές, είναι πάντα η ίδια ιδέα. Ό,τι  δεν είναι αγάπη είναι πάντα φόβος, και τίποτα άλλο.

5.  Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσεις τον φόβο σε όλες τις περιστροφικές διαδρομές του με τις οποίες τρυπώνει κάτω από το έδαφος και κρύβεται στο σκοτάδι, για να αναδυθεί και πάλι με μορφές εντελώς διαφορετικές από τις προηγούμενες. Ωστόσο, όσο επιθυμείς να διατηρείς  την αρχή που τις κυβερνά όλες, είναι απαραίτητο να εξετάσεις την κάθε μία χωριστά. Όταν είσαι πρόθυμος να τις θεωρήσεις, όχι ως ξεχωριστές, αλλά ως διαφορετικές εκδηλώσεις της ίδιας ιδέας, αυτής που δεν θέλεις, τότε είναι όλες τους το ίδιο. Η ιδέα είναι απλά αυτή: Πιστεύεις ότι μπορείς να είσαι οικοδεσπότης του εγώ ή δούλος στον Θεό. Αυτή είναι η επιλογή που νομίζεις ότι έχεις, και η απόφαση που πιστεύεις ότι πρέπει να πάρεις. Δεν βλέπεις άλλες εναλλακτικές, διότι δεν μπορείς να δεχτείς το γεγονός ότι η θυσία δεν πετυχαίνει τίποτα. Η θυσία είναι τόσο βασική στο σύστημα σκέψης σου ώστε η σωτηρία χωρίς την θυσία δεν σημαίνει τίποτα για σένα. Η σύγχυση της θυσίας και της αγάπης είναι τόσο έντονη για σένα που δεν μπορείς να αντιληφθείς την αγάπη χωρίς την θυσία. Και αυτό είναι που πρέπει να κοιτάξεις· η θυσία είναι επίθεση, όχι αγάπη. Αν ήθελες να δεχτείς αυτή την ιδέα μόνο, ο φόβος σου προς την αγάπη θα εξαφανιζόταν. Η ενοχή δεν μπορεί να διαρκέσει όταν αφαιρεθεί η ιδέα της θυσίας. Διότι αν υπάρχει θυσία, κάποιος πρέπει να πληρώσει και κάποιος άλλος να αποκτήσει. Και το μόνο ερώτημα που παραμένει είναι ποια είναι η τιμή, και τι είναι αυτό που θα αποκτήσεις.

6. Ως οικοδεσπότης στο εγώ, πιστεύεις ότι μπορείς να δώσεις όλη σου την ενοχή όποτε θέλεις, κι έτσι να εξαγοράσεις την  ειρήνη. Και δεν φαίνεται ότι πληρώνεις εσύ. Αν και είναι φανερό ότι το εγώ πραγματικά απαιτεί πληρωμή ποτέ δεν φαίνεται να την απαιτεί από σένα. Δεν είσαι πρόθυμος ν’ αναγνωρίσεις ότι το εγώ, το οποίο προσκάλεσες, είναι ύπουλο μόνο σε εκείνους που νομίζουν ότι είναι οικοδεσπότες του. Το εγώ ποτέ δεν θα σε αφήσει να το αντιληφθείς αυτό, εφόσον αυτή η αναγνώριση θα το καθιστούσε άστεγο. Διότι όταν  η αναγνώριση ανατείλει με καθαρότητα, καμιά μορφή που παίρνει το εγώ για να προστατευτεί από την όρασή σου δεν θα σε εξαπατήσει πλέον. Κάθε μορφή του θα αναγνωριστεί ως τίποτα άλλο παρά ένα κάλυμμα για την μία ιδέα που κρύβεται πίσω από όλες τις μορφές ∙ ότι δηλαδή η αγάπη απαιτεί θυσία, άρα είναι αδιαχώριστη από την επίθεση και τον φόβο. Και ότι η ενοχή είναι το τίμημα της αγάπης, που πρέπει να πληρωθεί μέσα από τον φόβο.

7. Πόσο τρομακτικός, λοιπόν, έχει γίνει ο Θεός για σένα, και πόσο μεγάλη θυσία πιστεύεις ότι απαιτεί η Αγάπη Του! Διότι η ολοκληρωτική αγάπη θα απαιτούσε ολοκληρωτική θυσία. Κι έτσι το εγώ φαίνεται πως απαιτεί λιγότερα από σένα από ό,τι ο Θεός, και από τα δύο κακά το κρίνεις ως το μικρότερο, γιατί το ένα, ίσως,  το φοβάσαι λίγο αλλά το άλλο πρέπει να καταστραφεί. Διότι βλέπεις την αγάπη ως καταστροφική, και το μόνο σου ερώτημα είναι ποιος πρόκειται να καταστραφεί, εσύ ή κάποιος άλλος; Αναζητείς την απάντηση σε αυτή την ερώτηση στις ιδιαίτερες σχέσεις σου, μέσα στις οποίες φαίνεται πως  είσαι και αυτός που καταστρέφει και αυτός που εν μέρει καταστρέφεται, αλλά που τίποτε από τα δύο δεν γίνεται ολοκληρωτικά. Και αυτό νομίζεις ότι σε σώζει από τον Θεό, του Οποίου η ολοκληρωτική Αγάπη θα σε κατέστρεφε ολοκληρωτικά.

8. Νομίζεις ότι ο καθένας έξω από σένα απαιτεί την θυσία σου, αλλά δεν βλέπεις ότι μόνο εσύ απαιτείς θυσία, και μόνο από τον εαυτό σου. Ωστόσο, η απαίτηση για θυσία είναι τόσο βάναυση και τόσο τρομακτική που δεν μπορείς να την δεχτείς εκεί που βρίσκεται.  Το πραγματικό τίμημα της μη αποδοχής αυτού του γεγονότος είναι τόσο μεγάλο που προτίμησες να εγκαταλείψεις  τον Θεό από το να το κοιτάξεις. Διότι αν ο Θεός απαιτούσε ολοκληρωτική θυσία από σένα, φαίνεται πιο ασφαλές να Τον προβάλλεις έξω από εσένα και μακριά σου, και να μην είσαι οικοδεσπότης Του. Σε Αυτόν αποδίδεις την προδοσία του εγώ, προσκαλώντας το να πάρει την θέση Του για να σε προστατέψει από Αυτόν. Και δεν αναγνωρίζεις ότι αυτό που προσκάλεσες θέλει να σε καταστρέψει, και είναι αυτό που πραγματικά απαιτεί ολοκληρωτική θυσία από σένα. Καμία μερική θυσία δεν θα εξευμενίσει αυτόν τον βάρβαρο προσκεκλημένο, διότι είναι ένας εισβολέας που μόνο φαινομενικά προσφέρει καλοσύνη, μόνο και μόνο για να κάνει την θυσία ολοκληρωτική.

9. Δεν θα πετύχεις να είσαι εν μέρει αιχμάλωτος στο εγώ, διότι αυτό δεν κρατά συμφωνίες και δεν θα σου αφήσει τίποτα. Ούτε μπορείς να είσαι εν μέρει οικοδεσπότης σε αυτό. Πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στην απόλυτη ελευθερία και την απόλυτη σκλαβιά, διότι δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές από αυτές. Έχεις δοκιμάσει πολλούς συμβιβασμούς στην προσπάθεια να αποφύγεις να αναγνωρίσεις την μία απόφαση που πρέπει να πάρεις. Και όμως, είναι η αναγνώριση της απόφασης, ακριβώς όπως είναι, που κάνει την απόφαση τόσο εύκολη. Η σωτηρία είναι απλή, όντας του Θεού, κι επομένως πολύ εύκολα κατανοητή. Μην προσπαθείς να την  προβάλλεις από σένα και να την δεις έξω από τον εαυτό σου. Μέσα σου είναι και η ερώτηση και η απάντηση· η απαίτηση για θυσία και η ειρήνη του Θεού.

* το κείμενο δόθηκε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων

ΧΙ. Τα Χριστούγεννα ως το Τέλος της Θυσίας

1. Μην φοβάσαι να αναγνωρίσεις ότι όλη η ιδέα της θυσίας είναι αποκλειστικά δική σου επινόηση. Και μην αναζητάς την ασφάλεια επιχειρώντας να προστατέψεις τον εαυτό σου από εκεί όπου δεν βρίσκεται. Οι αδελφοί σου και ο Πατέρας σου έχουν γίνει πολύ τρομαχτικοί για σένα. Και θάθελες να παζαρέψεις μαζί τους για λίγες ιδιαίτερες σχέσεις, στις οποίες θεωρείς πως βλέπεις μερικά ψήγματα ασφάλειας. Μην προσπαθείς άλλο να κρατήσεις χωριστά τις σκέψεις σου από την Σκέψη που σου έχει δοθεί. Όταν αυτές έρθουν στο ίδιο σημείο και γίνουν αντιληπτές εκεί που βρίσκονται, η επιλογή ανάμεσά στους δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα γλυκό ξύπνημα, τόσο απλό όσο το άνοιγμα των ματιών σου στο φως της ημέρας όταν δεν χρειάζεσαι άλλο ύπνο.

2. Το σύμβολο των Χριστουγέννων είναι ένα αστέρι, ένα φως στο σκοτάδι. Μην το βλέπεις έξω από σένα, αλλά δες το που λάμπει στον Ουρανό μέσα σου, και αποδέξου ότι συμβολίζει πως έχει έρθει η ώρα του Χριστού. Έρχεται δίχως να ζητά τίποτα. Δεν ζητά καμιά θυσία κανενός είδους, από κανέναν. Στην Παρουσία Του ολόκληρη η ιδέα της θυσίας χάνει κάθε νόημα. Διότι είναι Οικοδεσπότης του Θεού. Και δεν χρειάζεται παρά να προσκαλέσεις Αυτόν μέσα στον Οποίον ήδη βρίσκεται, αναγνωρίζοντας ότι ο Οικοδεσπότης Του είναι Ένας, και ότι καμιά σκέψη ξένη προς την Ενότητά Του δεν μπορεί να ενοικήσει μαζί με Αυτόν εκεί. Η αγάπη πρέπει να είναι ολοκληρωτική για να Τον καλωσορίσει, διότι η Παρουσία της Αγιότητας δημιουργεί την αγιότητα που την περιβάλλει. Κανένας φόβος δεν μπορεί να αγγίξει τον Οικοδεσπότη που είναι το λίκνο του Θεού την ώρα του Χριστού, διότι ο Οικοδεσπότης είναι το ίδιο άγιος με τη τέλεια Αθωότητα την οποία προστατεύει, και την Οποίας η δύναμη Τον προστατεύει.

3. Αυτά τα Χριστούγεννα δώσε στο Άγιο Πνεύμα όλα όσα σε πληγώνουν. Επέτρεψε στον εαυτό σου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά έτσι ώστε να μπορείς να ενωθείς μαζί Του στην θεραπεία, κι ας γιορτάσουμε μαζί απελευθερώνοντας τον καθένα μαζί μας. Μην αφήνεις τίποτα πίσω σου, διότι η απελευθέρωση είναι ολοκληρωτική, και όταν την έχεις αποδεχτεί μαζί μου θα την δίνεις μαζί με μένα. Κάθε πόνος και θυσία και μικρότητα θα εξαφανιστούν στην  σχέση σου, που είναι τόσο αθώα όσο η σχέση μας με τον Πατέρα μας, και το ίδιο ισχυρή. Ο πόνος θα οδηγηθεί σε  εμάς για να εξαφανιστεί στην παρουσία μας, και δίχως πόνο δεν μπορεί να υπάρχει θυσία. Και χωρίς θυσία πρέπει να υπάρχει αγάπη.

4. Εσύ που πιστεύεις ότι η θυσία είναι αγάπη πρέπει να μάθεις ότι η θυσία είναι διαχωρισμός από την αγάπη. Διότι η θυσία φέρνει την ενοχή τόσο σίγουρα όσο η αγάπη φέρνει την ειρήνη. Η ενοχή είναι η κατάσταση της θυσίας, όπως η ειρήνη είναι η προϋπόθεση για την επίγνωση της σχέσης σου με τον Θεό. Μέσω της ενοχής αποκλείεις τον Πατέρα σου και τους αδελφούς σου από σένα. Μέσω της ειρήνης τους προσκαλείς πίσω, συνειδητοποιώντας ότι αυτοί είναι εκεί όπου τους καλεί η πρόσκλησή σου. Αυτό που αποκλείεις από τον εαυτό σου φαίνεται τρομακτικό, διότι το προικίζεις με φόβο και προσπαθείς να το αποβάλλεις, παρόλο που είναι κομμάτι δικό σου. Ποιος μπορεί να αντιλαμβάνεται κομμάτι του εαυτού του ως μισητό, και να μπορεί ζει ειρηνικά με τον εαυτό του; Και ποιος μπορεί να λύσει την «σύγκρουση» του Ουρανού και της κόλασης μέσα του απομακρύνοντας τον Ουρανό δίνοντάς του τις ιδιότητες της κόλασης, δίχως να νιώθει ελλιπής και μόνος;

5. Όσο αντιλαμβάνεσαι το σώμα ως πραγματικότητά σου, τόσο θα αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μόνο και στερημένο. Και τόσο θα αντιλαμβάνεσαι επίσης τον εαυτό σου ως θύμα της θυσίας, που δικαιώνεται όταν θυσιάζει άλλους. Διότι ποιος θα μπορούσε να εκδιώξει τον Ουρανό και τον Δημιουργό του χωρίς να νιώθει θυσία και απώλεια; Και ποιος θα μπορούσε να βασανίζεται από την θυσία και την απώλεια χωρίς να επιχειρεί να συνεφέρει τον εαυτό του; Όμως, πώς θα μπορούσες να το πετύχεις μόνος σου, όταν η βάση των προσπαθειών σου είναι η πίστη στην πραγματικότητα της στέρησης; Η στέρηση γεννά επίθεση, εφόσον είναι η πίστη ότι η επίθεση είναι δικαιολογημένη. Και για όσο επιθυμείς να διατηρείς την στέρηση, η επίθεση γίνεται η σωτηρία και η θυσία γίνεται αγάπη.

6.  Έτσι, λοιπόν, σε όλη σου την αναζήτηση για την αγάπη, αναζητάς την θυσία και την βρίσκεις. Όμως δεν βρίσκεις την αγάπη. Είναι αδύνατον να αρνείσαι αυτό που είναι η αγάπη και να μπορείς να την αναγνωρίσεις. Το νόημα της αγάπης βρίσκεται σε ό,τι έχεις αποβάλλει έξω από τον εαυτό σου, και δεν έχει κανένα νόημα χώρια από σένα. Αυτό που προτιμάς να κρατήσεις δεν έχει κανένα νόημα, ενώ όλα όσα κρατάς  μακριά σου έχουν όλο το νόημα του σύμπαντος, και κρατούν το σύμπαν ενωμένο στο νόημα του. Αν το σύμπαν δεν ήταν ενωμένο μαζί σου θα ήταν διαχωρισμένο από τον Θεό, και το να είσαι χωρίς Αυτόν σημαίνει να μην έχεις κανένα νόημα.

7. Την άγια στιγμή εκπληρώνεται η προϋπόθεση της αγάπης, διότι οι νόες είναι ενωμένοι χωρίς την παρεμβολή του σώματος, κι εκεί όπου υπάρχει επικοινωνία υπάρχει ειρήνη. Ο Πρίγκιπας της Ειρήνης γεννήθηκε για να εδραιώσει εκ νέου την προϋπόθεση της αγάπης διδάσκοντας ότι η επικοινωνία παραμένει αδιάσπαστη ακόμα κι αν το σώμα καταστραφεί, φτάνει να μην βλέπεις το σώμα ως απαραίτητο μέσον επικοινωνίας. Κι αν καταλάβεις αυτό το μάθημα, θα συνειδητοποιήσεις ότι το να θυσιάζεις το σώμα σημαίνει ότι δεν θυσιάζεις τίποτα, και η επικοινωνία, που πρέπει να είναι του νου, δεν μπορεί να θυσιαστεί. Πού είναι, λοιπόν, η θυσία; Το μάθημα που γεννήθηκα για να διδάξω, και ακόμα θέλω να το διδάξω σε όλους τους αδελφούς μου, είναι ότι θυσία δεν υπάρχει πουθενά και ότι η αγάπη υπάρχει παντού. Διότι η επικοινωνία αγκαλιάζει τα πάντα, και μέσα στην ειρήνη που εδραιώνει εκ νέου, η αγάπη έρχεται από μόνη της.

8. Μην επιτρέψεις στην απελπισία να σκιάσει την χαρά των Χριστουγέννων, διότι η ώρα του Χριστού δεν έχει νόημα δίχως την χαρά. Ας ενωθούμε μέσα στην εορταστική ειρήνη μην απαιτώντας πια καμιά θυσία από κανέναν, διότι έτσι μου προσφέρεις την αγάπη που σου προσφέρω. Τι μπορεί να είναι πιο χαρμόσυνο από το να αντιληφθούμε ότι δεν μας λείπει τίποτα; Αυτό είναι το μήνυμα της ώρας του Χριστού, το οποίο δίνω σε σένα ώστε να μπορείς να το δίνεις και να το επιστρέψεις στον Πατέρα, ο Οποίος το έδωσε σε μένα.  Διότι την ώρα του Χριστού η επικοινωνία αποκαθίσταται, και Εκείνος ενώνεται μαζί μας στον εορτασμό της δημιουργίας του Υιού Του.

9. Ο Θεός προσφέρει τις ευχαριστίες Του στον άγιο οικοδεσπότη που θα ήθελε να Τον δεχτεί, και να Του επιτρέψει να εισέλθει και να κατοικήσει μαζί Του. Και με το καλωσόρισμά σου σε καλωσορίζει και ο Ίδιος στον Εαυτό Του, διότι αυτό που περιέχεται μέσα σε σένα που Τον καλωσορίζεις επιστρέφεται σε Αυτόν. Και δεν έχουμε παρά να γιορτάσουμε την Ολότητά Του καθώς Τον καλωσορίζουμε στον εαυτό μας. Εκείνοι που δέχονται τον Πατέρα είναι ένα με Αυτόν, όντας οικοδεσπότες σε Αυτόν που τους δημιούργησε. Και επιτρέποντάς Του να εισέλθει, η θύμηση του Πατέρα εισέρχεται μαζί Του, και μαζί με Αυτόν θυμούνται την μόνη σχέση που είχαν ποτέ, και που θα θέλουν ποτέ να έχουν.

10. Αυτή είναι η ώρα που πολύ σύντομα θα γεννηθεί ένας νέος χρόνος από την ώρα του Χριστού. Έχω τέλεια πίστη σε εσένα ότι θα κάνεις αυτό που χρειάζεται να πετύχεις. Τίποτα δεν θα σου λείψει, θα ολοκληρώνεις και δεν θα καταστρέφεις. Πες, λοιπόν, στον αδελφό σου:

Σε προσφέρω στο Άγιο Πνεύμα ως μέρος του εαυτού μου. Γνωρίζω ότι θα απελευθερωθείς, εκτός κι αν θέλω να σε χρησιμοποιήσω για να φυλακίσω τον εαυτό μου. Στο όνομα της ελευθερίας επιλέγω την απελευθέρωσή σου, διότι αναγνωρίζω ότι θα απελευθερωθούμε μαζί.

Έτσι θα αρχίσει ο νέος χρόνος με χαρά κι ελευθερία. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, και έχουμε καθυστερήσει πολύ. Δέξου την άγια στιγμή καθώς γεννιέται αυτός ο χρόνος, και ανάλαβε τον ρόλο σου, που τόσο καιρό έχεις αφήσει ανεκπλήρωτο, στην Μεγάλη Αφύπνιση. Κάνε αυτό τον χρόνο διαφορετικό κάνοντας τα πάντα ίδια. Και άφησε όλες σου τις σχέσεις να γίνουν άγιες για σένα. Αυτό είναι το θέλημά μας. Αμήν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ