Κεφάλαιο 7- Ενότητες ΙΙΙ & IV

ΙΙΙ. Η  Πραγματικότητα της Βασιλείας

1. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ένα μάθημα, και το εφαρμόζει σε όλα τα άτομα και σε όλες τις καταστάσεις. Εφόσον είναι ελεύθερο από την σύγκρουση, μεγιστοποιεί όλες τις προσπάθειες και όλα τα αποτελέσματα. Διδάσκοντας την δύναμη της Βασιλείας του Θεού του Ίδιου, σε διδάσκει ότι όλη η δύναμη είναι δική σου. Η εφαρμογή της δεν έχει σημασία. Είναι πάντα στο μέγιστο. Η επαγρύπνησή σου δεν είναι αυτή που την διασφαλίζει ως δική σου, αλλά σου δίνει όμως την ικανότητα να την χρησιμοποιείς πάντα και με όλους τους τρόπους. Όταν είπα «Είμαι μαζί σου πάντα,» το εννοούσα κυριολεκτικά. Δεν είμαι απών για κανέναν σε καμία κατάσταση. Και επειδή είμαι πάντα μαζί σου, εσύ είσαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Δεν έφτιαξες εσύ αυτή την δύναμη, όπως ούτε κι εγώ. Δημιουργήθηκε για να μοιράζεται, κι επομένως δεν έχει νόημα να γίνει αντιληπτή σαν να ανήκει σε κάποιον εις βάρος κάποιου άλλου. Μια τέτοια αντίληψη την καθιστά χωρίς νόημα περιορίζοντας  ή παραβλέποντας την αληθινή και μοναδική της σημασία.

2. Το νόημα  του Θεού παραμένει στην Βασιλεία, διότι εκεί το τοποθέτησε Αυτός. Δεν παραμένει μέσα στο χρόνο. Απλά αναπαύεται στην Βασιλεία διότι ανήκει εκεί, όπως κι εσύ. Πως μπορείς εσύ που είσαι το νόημα του Θεού ν’ αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως απόντα από κει; Μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου ως διαχωρισμένο από το νόημα σου μόνο όταν τον βιώνεις ως μη πραγματικό. Αυτός είναι ο λόγος που το εγώ είναι παρανοϊκό∙ σε διδάσκει ότι δεν είσαι αυτό που είσαι. Αυτό είναι τόσο αντιφατικό που είναι προφανώς αδύνατον. Επομένως είναι ένα μάθημα που δεν μπορείς να μάθεις πραγματικά, άρα ούτε και να το διδάξεις πραγματικά. Εν τούτοις, πάντα διδάσκεις. Επομένως, πρέπει να διδάσκεις κάτι άλλο, παρόλο που το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι αυτό. Το εγώ, λοιπόν, συνεχώς  καταλύεται, και υποπτεύεται τα κίνητρά σου. Ο νους σου δεν μπορεί να ενοποιηθεί συμμαχώντας με το εγώ, διότι ο νους δεν ανήκει σε αυτό. Εν τούτοις, αυτό που είναι «προδοτικό» για το εγώ είναι πιστό για την ειρήνη. Ο «εχθρός» του εγώ, είναι επομένως δικός σου φίλος.

3. Έχω ξαναπεί ότι ο φίλος του εγώ δεν είναι μέρος δικό σου, διότι το εγώ αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι βρίσκεται σε πόλεμο και επομένως χρειάζεται συμμάχους. Εσύ που δεν βρίσκεσαι σε πόλεμο πρέπει να αναζητάς αδελφούς και ν’ αναγνωρίζεις όλους όσους βλέπεις σαν αδελφούς, διότι μόνο οι ίσοι βρίσκονται σε ειρήνη. Εφόσον οι ίσοι Υιοί του Θεού έχουν τα πάντα, δεν γίνεται να ανταγωνίζονται. Εν τούτοις, αν αντιλαμβάνονται κάποιον από τους αδελφούς του ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ίσο, τότε η ιδέα του ανταγωνισμού θα έχει εισέρθει στο νου τους. Μην υποτιμάς την ανάγκη σου να επαγρυπνείς εναντίον αυτής της ιδέας, διότι όλες οι συγκρούσεις σου προέρχονται από αυτή. Είναι η πεποίθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, κι επομένως έχεις δεχτεί το αδύνατον ως αληθές. Είναι αυτό διαφορετικό από το να λες ότι αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως μη πραγματικό;

4. Το να είσαι στην Βασιλεία σημαίνει απλά ότι εστιάζεις όλη την προσοχή σου σ’ αυτήν. Όσο πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις στραμμένη την προσοχή σου σε αυτό που δεν είναι αληθινό, δέχεσαι την σύγκρουση ως επιλογή σου. Είναι αυτό πραγματικά μια επιλογή; Φαίνεται σαν να είναι, αλλά τα φαινόμενα και η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τα ίδια. Εσύ  που είσαι η Βασιλεία δεν σε απασχολούν τα φαινόμενα. Η πραγματικότητα είναι δική σου διότι είσαι η πραγματικότητα. Αυτός είναι ο τρόπος που το να έχεις και το να είσαι τελικά συμφιλιώνονται, όχι  μέσα στην Βασιλεία, αλλά στο νου σου. Ο βωμός  που υπάρχει εκεί είναι η μόνη πραγματικότητα. Ο βωμός είναι απόλυτα καθαρός  στην σκέψη, διότι είναι μια αντανάκλαση της τέλειας Σκέψης. Ο ορθός νους σου βλέπει μόνο αδελφούς, διότι βλέπει μόνο μέσα από το δικό του φως.

5. Ο Θεός ο Ίδιος  έχει φωτίσει το νου σου, και κρατά τον νου σου φωτεινό με το φως Του επειδή ο νους σου είναι το φως Του. Αυτό είναι απόλυτα πέρα από κάθε αμφισβήτηση, και όταν ρωτάς παίρνεις την απάντηση. Η Απάντηση απλά διαλύει κάθε αμφισβήτηση, διασφαλίζοντας το γεγονός ότι το να ρωτάς για  την πραγματικότητα σημαίνει ότι η αμφισβήτησή σου είναι άσκοπη. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν αμφισβητεί. Η μοναδική του  λειτουργία είναι να διαλύει  ό,τι  είναι  αμφισβητήσιμο  και επομένως  να οδηγεί στην βεβαιότητα. Οι βέβαιοι είναι απόλυτα γαλήνιοι, διότι δεν βρίσκονται σε αμφιβολία. Δεν κάνουν ερωτήσεις, διότι τίποτα το αμφισβητήσιμο δεν εισέρχεται στο νου τους. Αυτό τους κρατά σε τέλεια γαλήνη, επειδή αυτό είναι που μοιράζονται, γνωρίζοντας τι  πραγματικά  είναι .

IV. Η Θεραπεία ως Αναγνώριση της Αλήθειας

1. Η αλήθεια μπορεί μόνο να αναγνωριστεί και χρειάζεται να αναγνωριστεί. Η έμπνευση είναι του Αγίου Πνεύματος, και η βεβαιότητα είναι του Θεού σύμφωνα με του νόμους Του. Επομένως, και τα  δύο προέρχονται από την ίδια Πηγή, εφόσον η έμπνευση προέρχεται από την Φωνή για τον  Θεό και η βεβαιότητα προέρχεται από τους νόμους του Θεού. Η θεραπεία δεν προέρχεται απευθείας από τον Θεό, ο Οποίος γνωρίζει τις δημιουργίες Του ως τέλεια ολοκληρωμένες. Εν τούτοις, η θεραπεία εξακολουθεί να είναι του Θεού, διότι ξεκινά από την Φωνή Του και τους νόμους Του. Είναι αποτέλεσμά τους, σε μια κατάσταση του νου που δεν Τον γνωρίζει. Αυτή η κατάσταση είναι άγνωστη σε Αυτόν κι επομένως δεν υπάρχει, αλλά εκείνοι που κοιμούνται δεν έχουν επίγνωση. Κι εφόσον δεν έχουν επίγνωση, δεν γνωρίζουν.

2. Το Άγιο Πνεύμα πρέπει να εργαστεί μέσα από εσένα για να σε διδάξει ότι βρίσκεται  μέσα σε  σένα. Αυτό είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την γνώση ότι είσαι εν Θεώ επειδή αποτελείς  μέρος Του. Τα θαύματα που εμπνέει το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να έχουν βαθμό δυσκολίας, διότι κάθε μέρος της δημιουργίας ανήκει στην ίδια βαθμίδα. Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού και το δικό σου. Οι νόμοι του Θεού το διασφαλίζουν αυτό, και το Άγιο Πνεύμα σου το υπενθυμίζει. Όταν θεραπεύεις, θυμάσαι τους νόμους του Θεού και ξεχνάς τους νόμους του εγώ. Έχω ξαναπεί ότι η λησμονιά είναι απλά ένας τρόπος να θυμάσαι καλύτερα. Επομένως δεν είναι το αντίθετο της θύμησης αν γίνει σωστά αντιληπτή. Όταν γίνει αντιληπτή εσφαλμένα, τότε εισάγει μια αντίληψη σύγκρουσης με κάτι άλλο, όπως κάνει κάθε εσφαλμένη αντίληψη. Αν γίνει σωστά αντιληπτή, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διέξοδος από την σύγκρουση, όπως κάθε ορθή αντίληψη.

3. Το εγώ δεν θέλει να διδάξει σε όλους όλα όσα έχει μάθει, διότι αυτό θα ματαίωνε τον σκοπό του. Επομένως, στην πραγματικότητα δεν μαθαίνει καθόλου. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει να χρησιμοποιείς αυτό που έχει φτιάξει το εγώ, για να διδάξεις το αντίθετο από ό,τι έχει «μάθει» το εγώ. Το είδος της  μάθησης του είναι το ίδιο άσχετο όσο και η συγκεκριμένη ικανότητα που χρησιμοποιήθηκε για την μάθηση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κάνεις την προσπάθεια να μάθεις, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει έναν ενοποιημένο στόχο για την προσπάθεια. Αν διαφορετικές ικανότητες εφαρμόζονται για αρκετό διάστημα προς ένα στόχο, τότε οι ικανότητες οι ίδιες ενοποιούνται. Αυτό γίνεται επειδή κατευθύνονται προς μια κατεύθυνση, σε ένα δρόμο. Εν τέλει, λοιπόν, όλες συνεισφέρουν σε ένα αποτέλεσμα, και κάνοντάς το αυτό, τονίζεται περισσότερο η ομοιότητα τους και όχι οι διαφορές τους.

4. Άρα όλες οι ικανότητες θα πρέπει να παραδίδονται στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο κατανοεί το πώς να τις χρησιμοποιήσει σωστά. Αυτό τις χρησιμοποιεί μόνο για θεραπεία, διότι σε γνωρίζει μόνο ως ολοκληρωμένο. Θεραπεύοντας μαθαίνεις την ολότητα, και μαθαίνοντας την ολότητα μαθαίνεις να θυμάσαι τον Θεό. Εσύ Τον έχεις λησμονήσει, αλλά το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει ότι η λησμονιά σου πρέπει να μεταφραστεί σε ένα τρόπο ενθύμησης.

5. Ο στόχος του εγώ είναι τόσο ενοποιημένος όσο του Αγίου Πνεύματος, και εξαιτίας αυτού οι στόχοι τους δεν μπορούν ποτέ να συμφιλιωθούν με κανένα τρόπο και σε κανένα βαθμό. Το εγώ πάντα επιδιώκει να διαιρεί και να διαχωρίζει. Το Άγιο Πνεύμα πάντα επιδιώκει να ενοποιεί και να θεραπεύει. Καθώς θεραπεύεις θεραπεύεσαι, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν βλέπει βαθμό δυσκολίας στην θεραπεία. Η θεραπεία είναι ο τρόπος να αναιρέσεις την πίστη στις διαφορές, όντας ο μόνος τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την Υιότητα  ως ένα. Αυτή η αντίληψη βρίσκεται επομένως σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού, ακόμα και σε μία κατάσταση του νου που δεν είναι σύμφωνη  με την δική Του. Η δύναμη της ορθής αντίληψης είναι τόσο μεγάλη που φέρνει το νου σε συμφωνία με το Νου Εκείνου, διότι υπηρετεί την Φωνή Του, η οποία βρίσκεται μέσα σε όλους σας.

6. Το να νομίζεις ότι μπορείς να αντιτεθείς στην Βούληση του Θεού είναι μια αληθινή αυταπάτη. Το εγώ πιστεύει ότι μπορεί, και ότι μπορεί να σου προσφέρει την δική του «βούληση» ως δώρο. Δεν τη θέλεις. Αυτό δεν είναι δώρο. Δεν είναι τίποτα απολύτως. Ο Θεός σου έχει δώσει ένα δώρο που και το έχεις και είσαι. Όταν δεν το χρησιμοποιείς, ξεχνάς ότι το έχεις. Με το να μην το θυμάσαι, δεν γνωρίζεις τι είσαι. Η θεραπεία, λοιπόν, είναι ένας τρόπος προσέγγισης της γνώσης σκεπτόμενος σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού, και αναγνωρίζοντας την παγκοσμιότητα τους. Δίχως αυτή την αναγνώριση, κάνεις αυτούς τους νόμους να μην έχουν νόημα για σένα. Εν τούτοις, οι νόμοι δεν είναι χωρίς νόημα, εφόσον όλο το νόημα περιέχεται σε αυτούς και μέσα από  αυτούς.

7. Αναζήτησε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών, διότι εκεί λειτουργούν αληθινά οι νόμοι του Θεού, και μπορούν να λειτουργούν αληθινά διότι είναι οι νόμοι της αλήθειας. Αλλά αναζήτησε μόνο αυτό, διότι δεν μπορείς  να βρεις  τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ο Θεός είναι το  Παν   μέσα στα πάντα με κυριολεκτική έννοια. Όλη η ύπαρξη βρίσκεται μέσα σε Αυτόν ο Οποίος είναι όλη η Ύπαρξη. Επομένως, εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Αυτόν εφόσον η ύπαρξή σου είναι δική Του. Η θεραπεία είναι ένας τρόπος να ξεχάσεις την αίσθηση κινδύνου που σου έχει προκαλέσει το εγώ, με το να μην αναγνωρίζεις της ύπαρξή του στον αδελφό σου. Αυτό ενδυναμώνει το Άγιο Πνεύμα και στους δυο σας, διότι είναι μια άρνηση ν’ αναγνωρίσεις τον φόβο. Η αγάπη χρειάζεται μόνο αυτή την πρόσκληση. Έρχεται ελεύθερα σε όλη την Υιότητα , όντας η ίδια αυτό που είναι η Υιότητα. Με την αφύπνισή σου μέσα σ’ αυτή, απλά ξεχνάς αυτό που δεν είσαι. Αυτό σε καθιστά ικανό να θυμηθείς αυτό που είσαι.