Ερώτηση: Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το
άγχος από την οπτική των Μαθημάτων Θαυμάτων; Αν έχεις χρησιμοποιήσει τεχνικές
γνωστικής συμπεριφοριστικής προσέγγισης για να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα
άγχους, και έχεις δει το άγχος σου και από ψυχοθεραπευτική σκοπιά, και το
προσεγγίζεις και σαν μαθητής των Μαθημάτων με τις αρχές των Μαθημάτων αλλά
εξακολουθείς να αγχώνεσαι με μια συγκεκριμένη κατάσταση, τι κάνεις λάθος;
Απάντηση: Δεν λες πόσο εξειδικευμένα έχεις προσεγγίσει το άγχος σου χρησιμοποιώντας τις αρχές των Μαθημάτων. Αλλά το γεγονός ότι συνεχίζεις να νιώθεις άγχος δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος εκτός από το ότι συνεχίζεις να ταυτίζεσαι με το εγωικό σύστημα σκέψης σου. Το να συντηρείς μια ψευδή διαχωρισμένη ταυτότητα παράγει πολύ άγχος έτσι όπως το έχουμε κανονίσει στο νου μας.
Τα Μαθήματα αναφέρονται στην πηγή της ανησυχίας σε πολλά εδάφια:
Απάντηση: Δεν λες πόσο εξειδικευμένα έχεις προσεγγίσει το άγχος σου χρησιμοποιώντας τις αρχές των Μαθημάτων. Αλλά το γεγονός ότι συνεχίζεις να νιώθεις άγχος δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος εκτός από το ότι συνεχίζεις να ταυτίζεσαι με το εγωικό σύστημα σκέψης σου. Το να συντηρείς μια ψευδή διαχωρισμένη ταυτότητα παράγει πολύ άγχος έτσι όπως το έχουμε κανονίσει στο νου μας.
Τα Μαθήματα αναφέρονται στην πηγή της ανησυχίας σε πολλά εδάφια:
«Όταν είσαι ανήσυχος, συνειδητοποίησε ότι η
ανησυχία προέρχεται από την ιδιοτροπία του εγώ» (Κεφάλαιο 4.IV.4:1). «Η ευρηματικότητα του εγώ για να διατηρήσει τον εαυτό του είναι τεράστια, αλλά προέρχεται από την ίδια δύναμη του νου που το εγώ αρνείται. Αυτό σημαίνει ότι το εγώ επιτίθεται
σε αυτό που το διατηρεί, πράγμα το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλη ανησυχία» (Κεφάλαιο
7.VI.3:1,2).
«Αν….διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα θα βιώνεις ανησυχία, στενοχώρια και
τελικά πανικό, γιατί προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου μη πραγματικό» (Κεφάλαιο
.9.I.14:4).
Με το να εδραιώνουμε ένα ψεύτικο εγωικό εαυτό, πιστεύουμε ότι θέσαμε τον εαυτό μας σε αντιπαλότητα με τον Θεό, τον Οποίο αντιλαμβανόμαστε σαν κάποια ανυπέρβλητη δύναμη που στο τέλος θα μας αρπάξει πίσω αυτό που κλέψαμε από Αυτόν – την διαχωρισμένη, ατομική μας ύπαρξη. Έτσι το να προσπαθείς να διατηρήσεις αυτή την ταυτότητα πρέπει να προκαλεί έντονη ανησυχία.
Επίσης δεν λες ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση που σου προκαλεί ανησυχία, αλλά πρέπει να είναι κάποιο σύμβολο στο νου σου για τον διαχωρισμό, που σημαίνει ότι είναι μια κατάσταση στην οποία αντιλαμβάνεσαι τα συμφέροντα σου διαχωρισμένα, άρα σε ανταγωνισμό με τους άλλους. Δεν έχει σημασία ποιον αντιλαμβάνεσαι ότι έχει δίκιο ή είναι δικαιολογημένος στην κατάσταση, το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεις τα κοινά σας συμφέροντα σε βαθύτερο επίπεδο με κάθε άλλον στην κατάσταση είναι η πηγή του άγχους. Γιατί είναι μια υπενθύμιση της αρχικής σου επίθεσης εναντίον του Θεού, όταν αντιλήφθηκες τα συμφέροντα σου ως διαχωρισμένα από τα δικά Του.
Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσεις το άγχος σου είναι να αναγνωρίσεις ότι έχεις εκτοπίσει αυτή την υπαρξιακή ανησυχία σε μια εξωτερική κατάσταση έτσι ώστε να μην θυμάσαι την πηγή της στο νου, όπου εκεί θα μπορούσες να κάνεις κάτι γι αυτήν. Ο Ιησούς τονίζει το πώς εξαπατούμε τον εαυτό μας: «Ακόμα κι αν αναγνωρίζει πλήρως την ανησυχία δεν αντιλαμβάνεται την πηγή της ως δική του ταύτιση με το εγώ, και πάντα προσπαθεί να την διαχειριστεί κάνοντας κάποιου είδους παρανοϊκό «διακανονισμό» στον κόσμο. Πάντα αντιλαμβάνεται αυτό τον κόσμο ως έξω από τον εαυτό του, γιατί αυτό είναι κρίσιμο για την προσαρμογή του. Δεν συνειδητοποιεί ότι αυτός φτιάχνει αυτό τον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει κόσμος έξω από αυτόν» (Κεφάλαιο.12.III.6:5,6,7).
Μόλις επαναφέρουμε την εστίαση μας από το εξωτερικό στο εσωτερικό, εκεί όπου ο Ιησούς ή το Άγιο Πνεύμα μας περιμένουν, μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθεια Τους να δούμε την αληθινή πηγή της ανησυχίας – την πίστη στον διαχωρισμό – διαφορετικά. Με το να ενωθούμε μαζί Τους και ζητώντας την βοήθεια Τους, έχουμε μετακινηθεί πέρα από τα ξεχωριστά συμφέροντα. Γιατί τώρα είμαστε ενωμένοι με την αγάπη τους, που μας θυμίζει ότι η Αγάπη του Θεού που νομίζαμε ότι είχαμε επιτεθεί και καταστρέψει παραμένει αμετάβλητη και προσιτή στο νου μας.
Με το να εδραιώνουμε ένα ψεύτικο εγωικό εαυτό, πιστεύουμε ότι θέσαμε τον εαυτό μας σε αντιπαλότητα με τον Θεό, τον Οποίο αντιλαμβανόμαστε σαν κάποια ανυπέρβλητη δύναμη που στο τέλος θα μας αρπάξει πίσω αυτό που κλέψαμε από Αυτόν – την διαχωρισμένη, ατομική μας ύπαρξη. Έτσι το να προσπαθείς να διατηρήσεις αυτή την ταυτότητα πρέπει να προκαλεί έντονη ανησυχία.
Επίσης δεν λες ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση που σου προκαλεί ανησυχία, αλλά πρέπει να είναι κάποιο σύμβολο στο νου σου για τον διαχωρισμό, που σημαίνει ότι είναι μια κατάσταση στην οποία αντιλαμβάνεσαι τα συμφέροντα σου διαχωρισμένα, άρα σε ανταγωνισμό με τους άλλους. Δεν έχει σημασία ποιον αντιλαμβάνεσαι ότι έχει δίκιο ή είναι δικαιολογημένος στην κατάσταση, το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεις τα κοινά σας συμφέροντα σε βαθύτερο επίπεδο με κάθε άλλον στην κατάσταση είναι η πηγή του άγχους. Γιατί είναι μια υπενθύμιση της αρχικής σου επίθεσης εναντίον του Θεού, όταν αντιλήφθηκες τα συμφέροντα σου ως διαχωρισμένα από τα δικά Του.
Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσεις το άγχος σου είναι να αναγνωρίσεις ότι έχεις εκτοπίσει αυτή την υπαρξιακή ανησυχία σε μια εξωτερική κατάσταση έτσι ώστε να μην θυμάσαι την πηγή της στο νου, όπου εκεί θα μπορούσες να κάνεις κάτι γι αυτήν. Ο Ιησούς τονίζει το πώς εξαπατούμε τον εαυτό μας: «Ακόμα κι αν αναγνωρίζει πλήρως την ανησυχία δεν αντιλαμβάνεται την πηγή της ως δική του ταύτιση με το εγώ, και πάντα προσπαθεί να την διαχειριστεί κάνοντας κάποιου είδους παρανοϊκό «διακανονισμό» στον κόσμο. Πάντα αντιλαμβάνεται αυτό τον κόσμο ως έξω από τον εαυτό του, γιατί αυτό είναι κρίσιμο για την προσαρμογή του. Δεν συνειδητοποιεί ότι αυτός φτιάχνει αυτό τον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει κόσμος έξω από αυτόν» (Κεφάλαιο.12.III.6:5,6,7).
Μόλις επαναφέρουμε την εστίαση μας από το εξωτερικό στο εσωτερικό, εκεί όπου ο Ιησούς ή το Άγιο Πνεύμα μας περιμένουν, μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθεια Τους να δούμε την αληθινή πηγή της ανησυχίας – την πίστη στον διαχωρισμό – διαφορετικά. Με το να ενωθούμε μαζί Τους και ζητώντας την βοήθεια Τους, έχουμε μετακινηθεί πέρα από τα ξεχωριστά συμφέροντα. Γιατί τώρα είμαστε ενωμένοι με την αγάπη τους, που μας θυμίζει ότι η Αγάπη του Θεού που νομίζαμε ότι είχαμε επιτεθεί και καταστρέψει παραμένει αμετάβλητη και προσιτή στο νου μας.
Kenneth Wapnick
Μετάφραση: Χριστίνα Τσιντέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου