Εφόσον τα πράγματα αυτού του κόσμου, όπως οι ερωτικές σχέσεις και το φαγητό, δεν μας οδηγούν πουθενά μήπως η λύση είναι να τα παρατήσουμε;

Ερώτηση: Ας πούμε ότι έχεις φτάσει στο σημείο όπου τα πράγματα του κόσμου όπως οι σεξουαλικές σχέσεις και το φαγητό δεν είναι πια για σένα. Νομίζεις ότι δεν τα θέλεις. Συνειδητοποιείς ότι δεν επενδύεις πια σε αυτά – σαν την συνειδητοποίηση ότι συνεχώς κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου, άρα αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου. Πώς όμως μπορώ να καταλάβω, αν βρίσκομαι σε κατάσταση άρνησης για όλα αυτά;

Απάντηση: Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση, γιατί η λύση που προτείνεις δε θα λειτουργήσει. Ναι, αν συνεχώς κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου, για όνομα του Θεού σταμάτα να κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου! – αν αυτή είναι η αιτία του πόνου σου. Αν πιστεύεις ότι η αιτία του πόνου σου είναι όλες αυτές οι άθλιες σχέσεις στις οποίες πας και μπλέκεις συνεχώς και ποτέ δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ούτως ή άλλως, τότε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος να λες: «Όχι άλλες σχέσεις, θα γίνω καλόγρια.» 

Ερώτηση: Ούτε κι αυτό είναι αποτελεσματικό.

Απάντηση: Σωστά! Γιατί δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι η σχέση – το πρόβλημα είναι η ενοχή μέσα στο νου σου και η επιλογή που έκανες για το ποιος θα σε βοηθήσει με την ενοχή: το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα. Αν είσαι σε αυτόν τον κόσμο μέσα σε αυτό το σώμα, τότε είσαι εδώ για να μπορέσεις να μάθεις τα μαθήματα σου. Οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης. Αυτός είναι ο λόγος που τα Μαθήματα είναι γεμάτα με υλικό γι αυτό το θέμα – είναι Μαθήματα πάνω σε αυτό – επειδή η ενοχή μας εκφράζεται πιο ξεκάθαρα και έντονα μέσα στις ιδιαίτερες σχέσεις μας. Παίρνουμε την ενοχή από μέσα μας και την πετάμε πάνω σε κάποιον άλλον.

Οντολογικά ο τρόπος που αρχίζουν όλα αυτά αρχίζει κυριολεκτικά αποκόβοντας ένα μέρος του εαυτού μας που δεν το θέλουμε και φτιάχνοντας ένα νέο άτομο με αυτό. Βασικά, η ιδιαίτερη σχέση σου, ο ιδιαίτερος σύντροφος σου, είναι ένα αποκομμένο κομμάτι του ίδιου όλου από το οποίο κι εσύ είσαι ένα αποκομμένο κομμάτι. Αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο σημαντικό να μην βλέπετε ο ένας τον άλλον ως διαχωρισμένους. Το να προσπαθείς να το επιλύσεις αυτό στο επίπεδο του σώματος ποτέ δεν θα πετύχει: απλά συνεχώς θα πιάνεις τα δάχτυλα σου στην πόρτα. Και τότε θα φαίνεται πως είσαι δικαιολογημένος στο να καταλήξεις να μην κάνεις άλλες σχέσεις επειδή δεν λειτουργούν.

Αλλά αυτές οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης. Αυτό που λένε τα Μαθήματα είναι: «Μην παρατήσεις τις  σχέσεις σου. Όμως, προσκάλεσε με σε αυτές (τον Ιησού ή το Άγιο Πνεύμα) για να μπορέσω τώρα να σε διδάξω μέσα από αυτή την τάξη μάθησης. Αν κλείσεις την πόρτα στην σχέση, πώς θα μπορέσω να σε διδάξω; Έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο μέσα σε ένα σώμα, με όλους αυτούς του ιδιαίτερους συντρόφους γύρω σου – τους περασμένους, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς – μόνο και μόνο για να φτάσεις στην συνειδητοποίηση ότι θα μπορούσα να είμαι ο δάσκαλος σου. Και μόλις φτάνεις σε εκείνη την στιγμή κλείνεις την πόρτα και δηλώνεις: «Όχι άλλες τάξεις μάθησης» Τότε εγώ (ο Ιησούς) θα πρέπει να βγω στην ανεργία!»

Αυτό που θέλεις να συνειδητοποιήσεις είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτό που δεν πάει καλά ανάμεσα σε σένα και το άλλο άτομο. Το πρόβλημα είναι αυτό που δεν πάει καλά στο νου σου – όταν διαλέγεις εναντίον του Ιησού και υπέρ του εγώ. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το εγώ θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι το πρόβλημα είναι οι καταστάσεις ή οι σχέσεις στην ζωή σου. Και μόλις αναγνωρίσεις αυτό ως το πρόβλημα, η λύση είναι εύκολη: παράτησέ τους! Έτσι ξεκίνησαν τα μοναστήρια.

 Στην κυριολεξία! Άρχισαν τον πέμπτο αιώνα όταν οι άνδρες απέδρασαν από τα κακά της πόλης (που στην πραγματικότητα εννοούσαν τα κακά των γυναικών) και έγιναν καλόγεροι – πιστεύοντας λανθασμένα ότι ήθελαν να είναι μόνο με τον Θεό. Το να είναι μόνο με τον Θεό γι αυτούς σήμαινε ότι δεν θα μπορούσαν να είχαν καμιά σχέση με κανέναν άλλον. Φυσικά καμιά σχέση με το σεξ! Γιατί το εγώ λέει ότι το πρόβλημα είναι ανάμεσα στα σώματα ∙ άρα η λύση είναι απλά να αγνοήσεις ή να αρνηθείς το σώμα. Τα Μαθήματα λένε, μέσα από το θαύμα, ότι το πρόβλημα δεν είναι το σώμα – το πρόβλημα είναι με ποιον κοιτάζεις το σώμα, δηλαδή με το εγώ σου.

Το πρόβλημα πάντα είναι πίσω σε αυτό το σημείο της επιλογής μέσα στο νου σου. Επομένως αυτό που θέλεις να δεις είναι ότι οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης, και ότι φυσικά θα τα κάνεις θάλασσα. Θα αρχίσουν με την ιδιαιτερότητα, θα ευδοκιμήσουν με την ιδιαιτερότητα, και θα καταλήξουν με την ιδιαιτερότητα. Αυτός είναι ο τέλειος τρόπος για να μάθεις ότι η ιδιαιτερότητα δεν είναι η απάντηση. Αλλά πρέπει να διαλέξεις διαφορετικό δάσκαλο. Άρα όταν μπαίνεις σε μια σχέση, μπορείς να λες στον εαυτό σου ότι φυσικά και θα τα κάνω θάλασσα, ξέρω ότι θα γίνει έτσι. Αλλά τώρα έχω τον Ιησού μαζί μου όσο το κάνω αυτό, και μπορώ να παρατηρήσω τον εαυτό μου να επιλέγει την ιδιαιτερότητα μαζί με αυτόν στο πλευρό μου. Η διαφορά θα είναι ότι τώρα δεν χρειάζεται να είμαι ένοχος γι αυτό. Δεν χρειάζεται να το φοβάμαι. Δεν χρειάζεται να ντρέπομαι γι αυτό.

Αυτή θα είναι η αρχή της διαδικασίας μάθησης για να την αφήσεις να φύγει ολοκληρωτικά – όχι την σχέση, αλλά την ιδιαιτερότητα της σχέσης. Άρα δεν χρειάζεται να παρατήσεις αναγκαστικά την σχέση. Αυτό που θέλεις να παρατήσεις είναι ο δάσκαλος που έχεις επιλέξει να σε διδάξει σε αυτή την τάξη μάθησης.

~ Απόσπασμα από το εργαστήριο του Ken Wapnick, Rules for Decisions ~

Μετάφραση: Χριστίνα Τσιντέα