Τι Είναι η Αμαρτία;
1. Η αμαρτία είναι παράνοια. Είναι
ένα μέσο με το οποίο ο νους οδηγείται στην τρέλα, και επιδιώκει να αφήσει τις
ψευδαισθήσεις να πάρουν την θέση της αλήθειας. Και όντας τρελός, βλέπει
ψευδαισθήσεις εκεί όπου θα έπρεπε να είναι η αλήθεια, και εκεί όπου βρίσκεται
πραγματικά. Η αμαρτία έδωσε μάτια στο σώμα, γιατί τι υπάρχει που θα ήθελαν να
δουν οι αναμάρτητοι; Τι ανάγκη έχουν αυτοί από εικόνες ή ήχους ή κάποιο άγγιγμα; Τι θα ήθελαν ν’
ακούσουν ή να πιάσουν; Τι θα ήθελαν να αισθανθούν; Το να αισθάνεσαι σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις. Και η αλήθεια
μπορεί να είναι γεμάτη από γνώση, και από τίποτα άλλο.
2. Το σώμα είναι το όργανο που έφτιαξε ο νους στην προσπάθειά του να εξαπατήσει τον εαυτό του. Σκοπός του είναι να κοπιάζει. Ωστόσο, ο στόχος των κόπων του μπορεί ν’ αλλάξει. Και τώρα το σώμα υπηρετεί ένα διαφορετικό στόχο για να αγωνίζεται. Αυτό που επιζητά τώρα επιλέγεται από τον στόχο που έχει διαλέξει ο νους αντί του στόχου της αυταπάτης. Η αλήθεια μπορεί να γίνει ο στόχος του όπως και τα ψέματα. Τότε οι αισθήσεις θα αναζητούν μαρτυρίες της αλήθειας και όχι των ψευδαισθήσεων.
3. Η αμαρτία είναι ο οίκος όλων των ψευδαισθήσεων, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να εκπροσωπούν πράγματα φανταστικά, προερχόμενα από σκέψεις αναληθείς. Είναι οι «αποδείξεις» ότι αυτό που δεν έχει πραγματικότητα είναι πραγματικό. Η αμαρτία «αποδεικνύει» ότι ο Υιός του Θεού είναι κακός· ότι η αιωνιότητα πρέπει να έχει ένα τέλος· και ότι η αιώνια ζωή πρέπει να πεθάνει. Και ο Θεός ο Ίδιος έχει χάσει τον Υιό που αγαπά, ολοκληρώνοντας τον Εαυτό Του μόνο με την φθορά, η Θέλησή Του έχει νικηθεί από τον θάνατο για πάντα, η αγάπη έχει σκοτωθεί από το μίσος, και η ειρήνη δεν υπάρχει πια.
4. Τα όνειρα ενός τρελού είναι τρομακτικά, και η αμαρτία πραγματικά μοιάζει να τρομοκρατεί. Ωστόσο, αυτό που αντιλαμβάνεται η αμαρτία δεν είναι παρά ένα παιδικό παιχνίδι. Ο Υιός του Θεού μπορεί να παίζει ότι έχει γίνει σώμα, θήραμα του κακού και της ενοχής, με μια μικρή ζωή που τελειώνει με τον θάνατο. Αλλά όλο αυτό το διάστημα ο Πατέρας του εξακολουθεί να λάμπει επάνω του, και να τον αγαπά με παντοτινή Αγάπη που οι προσποιήσεις του δεν μπορούν καθόλου ν’ αλλάξουν.
5. Ω Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα θα παίζεις το παιχνίδι της αμαρτίας; Μήπως πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος αυτά τα αιχμηρά παιδικά παιχνίδια; Πόσο σύντομα θα είσαι έτοιμος να έρθεις στο σπίτι σου; Μήπως σήμερα; Δεν υπάρχει αμαρτία. Η δημιουργία είναι αμετάβλητη. Θα ήθελες να καθυστερήσεις κι άλλο την επιστροφή σου στον Ουρανό; Για πόσο ακόμα, ω άγιε Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα;
2. Το σώμα είναι το όργανο που έφτιαξε ο νους στην προσπάθειά του να εξαπατήσει τον εαυτό του. Σκοπός του είναι να κοπιάζει. Ωστόσο, ο στόχος των κόπων του μπορεί ν’ αλλάξει. Και τώρα το σώμα υπηρετεί ένα διαφορετικό στόχο για να αγωνίζεται. Αυτό που επιζητά τώρα επιλέγεται από τον στόχο που έχει διαλέξει ο νους αντί του στόχου της αυταπάτης. Η αλήθεια μπορεί να γίνει ο στόχος του όπως και τα ψέματα. Τότε οι αισθήσεις θα αναζητούν μαρτυρίες της αλήθειας και όχι των ψευδαισθήσεων.
3. Η αμαρτία είναι ο οίκος όλων των ψευδαισθήσεων, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να εκπροσωπούν πράγματα φανταστικά, προερχόμενα από σκέψεις αναληθείς. Είναι οι «αποδείξεις» ότι αυτό που δεν έχει πραγματικότητα είναι πραγματικό. Η αμαρτία «αποδεικνύει» ότι ο Υιός του Θεού είναι κακός· ότι η αιωνιότητα πρέπει να έχει ένα τέλος· και ότι η αιώνια ζωή πρέπει να πεθάνει. Και ο Θεός ο Ίδιος έχει χάσει τον Υιό που αγαπά, ολοκληρώνοντας τον Εαυτό Του μόνο με την φθορά, η Θέλησή Του έχει νικηθεί από τον θάνατο για πάντα, η αγάπη έχει σκοτωθεί από το μίσος, και η ειρήνη δεν υπάρχει πια.
4. Τα όνειρα ενός τρελού είναι τρομακτικά, και η αμαρτία πραγματικά μοιάζει να τρομοκρατεί. Ωστόσο, αυτό που αντιλαμβάνεται η αμαρτία δεν είναι παρά ένα παιδικό παιχνίδι. Ο Υιός του Θεού μπορεί να παίζει ότι έχει γίνει σώμα, θήραμα του κακού και της ενοχής, με μια μικρή ζωή που τελειώνει με τον θάνατο. Αλλά όλο αυτό το διάστημα ο Πατέρας του εξακολουθεί να λάμπει επάνω του, και να τον αγαπά με παντοτινή Αγάπη που οι προσποιήσεις του δεν μπορούν καθόλου ν’ αλλάξουν.
5. Ω Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα θα παίζεις το παιχνίδι της αμαρτίας; Μήπως πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος αυτά τα αιχμηρά παιδικά παιχνίδια; Πόσο σύντομα θα είσαι έτοιμος να έρθεις στο σπίτι σου; Μήπως σήμερα; Δεν υπάρχει αμαρτία. Η δημιουργία είναι αμετάβλητη. Θα ήθελες να καθυστερήσεις κι άλλο την επιστροφή σου στον Ουρανό; Για πόσο ακόμα, ω άγιε Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα;
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Χριστίνα Τσιντέα
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Κέλλυ Παλαντζίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου