https://facim.org/2020-christmas/?fbclid=IwAR0hglRECNirmcHk07HhSYQPx8I7QR4_vjejuXN5bbmdtZGpIU-gvr1VbNs

Χριστούγεννα

Κείμενο απομαγνητοφώνησης από YouTube βίντεο του

Kenneth Wapnick, Ph.D.

 

Μια που βρισκόμαστε στην  περίοδο των Χριστουγέννων, θα μιλήσουμε σήμερα για τα Χριστούγεννα. Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα σε όποιον μας παρακολουθεί. Αυτό που θα κάνει αυτή την περίοδο ιδιαίτερα χαρούμενη είναι να βρεθεί ένας διαφορετικός τρόπος να κοιτάξουμε αυτά τα Χριστούγεννα.

 

Είναι σαφές ότι την περίοδο των Χριστουγέννων γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού. Έτσι τα Χριστούγεννα  αφιερωμένα στον Ιησού. Όλοι μας βέβαια γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει αυτό για τον κόσμο, όπου τα Χριστούγεννα έχουν γίνει μια μεγάλη εμπορική γιορτή αντί για θρησκευτική ή  πνευματική. Ένας άλλος τρόπος να αντιληφθούμε τα Χριστούγεννα μένοντας επικεντρωμένοι στον Ιησού δεν είναι να επικεντρωνόμαστε  σ’ Αυτόν σαν μια ιστορική φιγούρα, να ανατρέχουμε σε μύθους των ευαγγελίων και να χτίζουμε μια ολόκληρη σειρά από θρύλους γι αυτά λατρεύοντας και γιορτάζοντας την γέννηση του Ιησού στην Βηθλεέμ κλπ. Αλλά να επικεντρωνόμαστε στον Ιησού σε σχέση με το πως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο· να  βλέπουμε τον κόσμο με τον τρόπο που τον βλέπει ο Ιησούς και βέβαια όχι μόνο κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων. 

 

Σε ένα μήνυμα που αναφέρομαι συχνά στην διδασκαλία μου, όταν η Έλεν ρώτησε τον Ιησού τι να πει σε κάποιον που χρειαζόταν την βοήθεια της, η απάντηση του Ιησού ήταν, «Μην με ρωτάς τι πρέπει να πεις. Με άλλα λόγια, μην με ρωτάς ποια θα έπρεπε να είναι η συμπεριφορά σου, καλύτερα ζήτησε να σε βοηθήσω να δεις αυτόν τον άνθρωπο μέσα από τα μάτια της ειρήνης και όχι της κρίσης».  Αυτό σημαίνει  να αντιλαμβάνεσαι την σχέση με επίκεντρο τον Ιησού. Αυτό σημαίνει να τα κάνεις όλα σύμφωνα με Αυτόν, να ζητάς την βοήθεια του να δεις μια κατάσταση, ένα γεγονός, μια εμπειρία και μια σχέση, όπως την βλέπει Αυτός, μέσα από τα μάτια της ειρήνης και όχι της κρίσης. 

 

Όταν αντιλαμβανόμαστε μια κατάσταση ή μια σχέση μέσα από τα μάτια της κρίσης, τότε την κοιτάμε μόνο μέσα από τον φακό των δικών μας αναγκών. Πως θα μπορούσε αυτή η κατάσταση να με βολέψει καλύτερα ή να εξυπηρετήσει τους ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι; Πως θα μπορούσε αυτή η σχέση να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες ανάγκες μου; Με ποιο τρόπο θα μπορούσε αυτή η περίσταση να χρησιμοποιηθεί ώστε να νοιώσω καλύτερα, να νοιώσω καλύτερα για τον εαυτό μου, να νοιώσω καλύτερα για τους άλλους;   Με άλλα λόγια πως θα μπορούσα να το κάνω αυτό να λειτουργήσει για μένα ώστε να είμαι χαρούμενος και σε ειρήνη-όχι χαρούμενος και σε ειρήνη με την ειρήνη του Θεού που θα περιλάμβανε όλους τους ανθρώπους, την κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση- αλλά χαρούμενος και σε ειρήνη όπως την εννοεί ο κόσμος, δηλ. να ικανοποιούνται οι ανάγκες μου; 

 

Το να αντιλαμβάνομαι μια κατάσταση ή μια σχέση μέσα από τα μάτια της ειρήνης όπως ο Ιησούς ζητούσε από την Έλεν να κάνει, σημαίνει ότι την κοιτώ μέσα από την ειρήνη Του, που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους την κάθε στιγμή, χωρίς καμία εξαίρεση. Αυτό σημαίνει να κάνεις αυτήν  την περίοδο τις σχέσεις σου, να κάνεις την κάθε μέρα σου σύμφωνα με τον Ιησού, όχι τον ιστορικό Ιησού, όχι τον Ιησού της Βίβλου αλλά τον Ιησού που είναι μια παρουσία, ένα σύμβολο αγάπης στο νου σου μια αγάπη που δεν είναι αυτού του κόσμου, μια αγάπη που δεν έχει καμία σχέση με την εκδοχή του εγώ για αυτήν δηλ. την ιδιαίτερη αγάπη.  Σημαίνει να πηγαίνεις σε Αυτόν για βοήθεια και να μην λες όπως πολλοί Χριστιανοί, τι θα έκανε ο Ιησούς; Αλλά πως θα σκεφτόταν ο Ιησούς; Πως θα έβλεπε ο Ιησούς αυτήν την κατάσταση;

 

Αν το κάνεις αυτό κάθε φορά που μπαίνεις στον πειρασμό να ενδώσεις στην ιδιαιτερότητα σου, να δικαιολογήσεις τον θυμό σου, να δικαιολογήσεις το γιατί δικαίως νοιώθεις απελπισία για το πεπρωμένο   της ζωής σου, και λες, λοιπόν, πως θα το αντιλαμβανόταν αυτό ο Ιησούς; Πως θα με έβλεπε; Πως θα έβλεπε εκείνο το άτομο; Τότε θα ερχόντουσαν τα πάνω κάτω ή βασικά θα μπαίναν στην σωστή τους θέση επειδή τώρα θα συνειδητοποιούσες ότι τα πάντα εδώ είναι μια ευκαιρία να στραφείς προς τα μέσα και να επιλέξεις ξανά. 

 

Έτσι λοιπόν, το να κάνεις τα πάντα αυτά τα Χριστούγεννα σύμφωνα με τον Ιησού, σημαίνει να κοιτάς μέσα από τα μάτια της όρασης Του, αντί μέσα από την κρίση του εγώ.  Σημαίνει να κοιτάς κάποιον και τον καθένα μέσα από τα μάτια Του συνειδητοποιώντας ότι είσαι  ίδιος με όλους τους άλλους. 

 

Η κρίση βλέπει διαφορές που σημαίνει ότι η κρίση επιτίθεται. Η όραση ενώνει και τους βλέπει όλους το ίδιο. Έτσι μας βλέπει όλους ο Ιησούς. Είμαστε το ίδιο με Αυτόν, όπως διδάσκει στην αρχή του κειμένου που λέει ότι δεν είναι διαφορετικός από εμάς παρά μόνο στον χρόνο, και ο χρόνος δεν υπάρχει. 

 

 

Σαν μεγαλύτερος αδελφός μας, ο σκοπός του Ιησού είναι να διδάξει τους μικρότερους αδελφούς και αδελφές του, πως να μεγαλώσουμε και να γίνουμε σαν Αυτόν, πως να κοιτάμε τον κόσμο όχι μέσα από τον φακό των αναγκών μας με την απαίτηση οι άλλοι να είναι εκεί μόνο και μόνο για να ικανοποιούν τις ανάγκες μας. 

Αλλά να βλέπουμε όπως λέει το κείμενο, κάθε κατάσταση σαν μια ιερή συνάντηση, κάθε σχέση σαν μια ιερή συνάντηση, έτσι ώστε να θυμηθούμε ότι είμαστε όλοι το ίδιο. 

 

Όταν θυμηθούμε ότι είμαστε όλοι το ίδιο, με τον Ιησού δάσκαλο και οδηγό μας, θα ξυπνήσουμε από αυτό το όνειρο της διαφορετικότητας, του διαχωρισμού και της ιδιαιτερότητας μέσα στην ενιαιότητα του Υιού του Θεού όπως δημιουργήθηκε στους Ουρανούς. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να τους δούμε όλους το ίδιο· και για να μπορέσουμε να τους δούμε όλους το ίδιο χρειάζεται να στραφούμε στον δάσκαλο που δεν κάνει διακρίσεις. Χρειάζεται να κινούμαστε αυτήν την εποχή σύμφωνα με τον Ιησού και αυτό να κάνει ολόκληρη την ζωή μας από εδώ και πέρα να είναι σύμφωνη με Αυτόν  και την θαυμαστή Του όραση που τους βλέπει όλους το ίδιο. Καλά Χριστούγεννα!

 

ΟΙ Μάσκες ΤΟΥ Εγώ !!    

Στην διαδικασία της Αυτογνωσίας και της εκπαίδευσης του νου μας μέσω των Μαθημάτων ερχόμαστε σε επαφή με τις μάσκες που μας καλύπτουν. 

Μια από τις πολλές μάσκες που φοράμε στην θνητή μας διαβίωση λοιπόν είναι και η μάσκα του «καλού παιδιού», του άξιου μαχητή (σε οποιονδήποτε τομέα επιζητάμε την επιβεβαίωση), του αξιέπαινου! 

Πίσω από αυτήν κρύβονται πολλά προσωπεία! 

Ο καθένας μας μπορεί πολύ εύκολα να τα αναγνωρίσει αν δει μέσα του με ειλικρίνεια και χωρίς «φόβο και πάθος». 

Ένα από αυτά είναι το Προσωπείο του Επιτυχημένου ανθρώπου, αυτού που μια ζωή αναζητάει τα επιτεύγματα, την υλική αποκατάσταση, να είναι το επίκεντρο στις συναθροίσεις κάθε είδους: οικογενειακές, κοινωνικές, φιλικές. 

Μα είναι όμως και ο «πνευματικά» επιτυχημένος…. Η μάσκα του εξελιγμένου πνευματικά ανθρώπου με την ιδιότητα και το δώρο του «λέγειν» που πηγάζει από το κατώτερο νοητικό πεδίο.

Αυτού επίσης που κατάφερε να γίνει διάσημος γκουρού σέρνοντας από πίσω του πλήθος ψυχών με την ακράδαντη πεποίθηση ότι τους οδηγεί στην σωτηρία ενώ το μόνο που κάνει είναι να τους ρίχνει στο στόμα του λύκου με τις φρούδες υποσχέσεις και τις επιδεικτικές του θεατρινίστικές δυνάμεις της 6^ης αίσθησης!

Βλέποντας μέσα μου μπορώ να αναγνωρίσω αν στις διάφορες φάσεις της ζωής μου επιζήτησα την επιτυχία, την αναγνώριση; Εξετάζω τα κίνητρα μου να δω από που υποκινούμαι. 

Πίσω από όλο αυτό το σκηνικό δεν θα βρω τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο «Εγώ». 

 

Ένα άλλο προσωπείο που πολύ μας εξυπηρετεί βάζοντας μας στον κύκλο των επιθυμητών, καλών, προσώπων είναι ο Πρόθυμος, ο Φιλότιμος, ο Ευγενικός, αυτός που πάντα τρέχει να βοηθήσει στην πρώτη ευκαιρία, και μέσα του ίσως γογγύζει από το βάρος της ευθύνης που ανέλαβε! Φοράει και την ταμπέλα του Αλτρουισμού και μετά από κάποιο διάστημα έχοντας αναλώσει τις δυνάμεις του σε ενέργειες που δεν πήγαζαν από εσωτερική ανάγκη αλλά από υστεροβουλία και ανάγκη «αναγνώρισης και επαίνου»…. ζητάει πια την ανταμοιβή…. Και όταν δεν του έρχεται με την μορφή που επιθυμεί πέφτει στην αγανάκτηση και στον θυμό έως και την οργή! 

Και πάλι εξετάζω τα κίνητρα μου. Κρύβεται το «εγώ» ύπουλα πίσω από αυτά; 

 

Μια άλλη υπό-μάσκα του «Καλού» είναι και αυτού που Ψάχνει την Αγάπη!! Ο Διανοούμενος που ψάχνει και αναζητάει την Αγάπη  και περιφέρεται στους διάφορους κύκλους με την ταμπέλα του Αναζητητή … Τι αναζητώ στ’ αλήθεια; Γιατί αναζητώ; Ποια είναι τα κίνητρα μου; Μήπως πίσω από αυτήν την αναζήτηση κρύβεται η επιθυμία να καλύψω συναισθηματικά κενά και ελλείψεις; Να βρω την συντροφιά που μου λείπει; Επομένως και πάλι να ξεδιψάσω το «εγώ» μου; 

 

Ο «καλός» επίσης δεν θυμώνει και έτσι καλύπτει τον θυμό του πίσω από την υπο-μάσκα της καταπίεσης του θυμού του, αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται Παθητική Επιθετικότητα. 

Τι σε εμποδίζει να φανερώσεις την δυσαρέσκεια και τον θυμό σου; Μήπως ο φόβος να μην χάσεις την αποδοχή και τον τίτλο του «ήρεμου» και «ανεκτικού»; Άρα άλλη μία τόνωση του εγωικού εαυτού.  

Εξετάζοντας τα κίνητρα που με ωθούν σε δράσεις, αντιδράσεις, συμπεριφορές ανακαλύπτω τον μονόδρομο του Εγώ. 

 

Όλες αυτές οι μάσκες στολίζουν το μεγαλύτερο προσωπείο με το οποίο ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο: το Σώμα ή καλύτερα τα Σώματα που καλύπτουν την αληθινή μας φύση και τον Πραγματικό μας Εαυτό! Ταυτιζόμαστε με αυτά και ξεχνάμε την Ουσία μας. 

 

«Ο Ιησούς είπε: Εκείνος που γνωρίζει τον κόσμο, ανακαλύπτει το κορμί. Αλλά για εκείνον που ανακαλύπτει το κορμί, ο κόσμος δεν είναι αντάξιός του».  ΚΑΤΑ ΘΩΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. 

Τα κοστούμια που φοράμε με την προβολή  μας στο υλικό, εικονικό πεδίο μαρτυρούν από μόνα τους το θέατρο Σκιών που παίζουμε!!